Ο μικρός Πούτιν της Μεσογείου και η αναθεωρητική στρατηγική του

Η πολιτική κλιμάκωσης του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της χώρας μας έχει  υπερβεί προ πολλού τα εσκαμμένα. Έτσι την αμετροέπειά του, που ξεπερνά τον πολιτισμό της διπλωματίας, τη διαδέχτηκαν οι φαντασιώσεις του περί χαμένων αυτοκρατοριών, οι λεονταρισμοί αναθεωρητικού τύπου προς εκφοβισμό μας, οι προειδοποιήσεις ωμής απειλής περί ανάγκης συνετισμού της Ελλάδας και επερχόμενης νέας ”Μικρασιατικής Καταστροφής” της, οι ανίερες αναφορές στους παππούδες μας και οι αναρτήσεις του στα ελληνικά… on Twitter προς υπενθύμιση της αποφασιστικότητας της Τουρκίας να μην παραιτηθεί των δικαιωμάτων της στο Αιγαίο.

Όλα αυτά μαζί συνιστούν, αναμφίβολα,  ιταμή απειλή για την ακεραιότητα της πατρίδας μας απ’ τον δεδηλωμένο αντίπαλό μας. Έναν αντίπαλο που ψάχνει να βρει αφορμή για να εφαρμόσει επί του πεδίου τη διακηρυγμένη αναθεωρητική στρατηγική του, με πρώτο βήμα ευόδωσης των σχεδίων του την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.

Δείγμα εντεινόμενης πίεσης στην πορεία κλιμάκωσης της ελληνοτουρκικής κρίσης με στόχο το τελευταίο ήταν η συνειδητή απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν για διακοπή κάθε επαφής με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος — παρά ταύτα — εξακολουθεί να ερμηνεύει τα λόγια και τις πράξεις του ως επικοινωνιακά τεχνάσματα εσωτερικοπολιτικών σκοπιμοτήτων (βλ. εκτίναξη του τουρκικού πληθωρισμού στο 70%, κάτι που πάει να συγκαλύψει ο Τούρκος Πρόεδρος με την νέα εισβολή στη Συρία που ετοιμάζει και είχε προαναγγείλει στην αρχή του καλοκαιριού).

Τη ”θερμότητα” του τελευταίου σε επίπεδο Εξωτερικής πολιτικής τη βιώνουμε ήδη με πολλούς Τούρκους πρωταγωνιστές-εκπροσώπους του ευρέως φάσματος της πολιτικο-στρατιωτικής σκηνής της Τουρκίας, οι οποίοι (με το βλέμμα στην 14η Ιουνίου του ’23) ανταγωνίζονται σε οξύτητα τόνων τον Πρόεδρο και τους Αξιωματούχους της κυβέρνησής τους (βλ. κάλεσμα Τσαβούσογλου να αποσύρει η Ελλάδα τα στρατεύματά της από νησιά του Αιγαίου [ο.ε.δ: Ρόδος, Κως, Λέσβος και Σάμος] και δήλωση Ακάρ ”Δεν αστειευόμαστε. Μην τολμήσετε κάποια περιπέτεια σαν κακομαθημένοι…”).

Τελευταία ψηφίδα στο ψηφιδωτό αποχαλίνωσης της τουρκικής προκλητικότητας και το αναθεωρητικό παραλήρημα της ευρύτερης τουρκικής ηγεσίας ήταν η κίνηση Μπαχτσελί να φωτογραφηθεί με τον χάρτη των ”Γκρίζων Λύκων” στα χέρια του που ”βάφει” κόκκινα το μισό Αιγαίο και την Κρήτη (την οποία, παρεμπιπτόντως, οι Τούρκοι εθνικιστές την αποκαλούν ”κομμάτι της τουρκικής πατρίδας” στα προκλητικά tweets τους).

Στην επιθετική πράξη του συγκυβερνήτη του Ταγίπ Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί απάντησε με ανάρτηση στο Twitter ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλώντας τον Τούρκο Πρόεδρο ”να ξεκαθαρίσει εάν πρόκειται για φαντασιώσεις ή είναι επίσημη θέση της Άγκυρας” αυτή που εκφράζει ο εν λόγω χάρτης, χωρίς να έχει πάρει μέχρι στιγμής απάντηση.

— ”Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται” και το ”καρβέλι” — εν προκειμένω — είναι το ”αεροπλανοφόρο της Μεσογείου”, η Κρήτη, γιατί αυτή θα κάνει τον Ερντογάν δεύτερο ”Πούτιν” όπως σχεδιάζει, σας ακούω να λέτε με νόημα.

Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας θαυμάζοντας τη διορατικότητα και τη συγκριτική ικανότητά σας. Ο Ρώσος Βλαντιμίρ Πούτιν ονειρεύεται, πράγματι, την ανασύσταση της ΕΣΣΔ και ο Τούρκος Ταγίπ Ερντογάν την αναδημιουργία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με πολιορκητικό κριό την Κρήτη και δεμένα στο άρμα του τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, αφού εξαλείψει προηγουμένως το εμβρυϊκό κράτος των Κούρδων στη Συρία με τη δεύτερη εισβολή που σχεδιάζει.!..

Oh là là, όπως λένε οι Γάλλοι. Με δεδομένα αυτά ο χάρτης των ”Γκρίζων Λύκων” μοιάζει να θέλει να ανταγωνιστεί τη Χάρτα της Ελλάδας του Ρήγα (18ος αι.) και τον Χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας των Σεβρών (20ος αι), τον οποίο φθονούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Τουρκία.

Κι αυτό συμβαίνει παραπλανητικά, σαν απότοκο της στρατηγικής ευφυΐας της τουρκικής ηγεσίας, την ώρα που τα Αμερικανικά F-35 βρίσκονται ήδη στην 115 Πτέρυγα Μάχης της Σούδας  μαζί με τα F-15 Strike Eagle, για να πάρουν μέρος στη μεγάλη αεροπορική άσκηση ”Poseidon Rage” (Η οργή του Ποσειδώνα).

– Μεγάλε Ταγίπ, τι άλλο μας επιφυλάσσεις…, σας ακούω να λέτε καγχάζοντας.

Και ξαναζωντανεύετε μπροστά μου την εικόνα του Τούρκου προέδρου του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) Ντεβλέτ Μπαχτσελί που καμάρωνε με βλέμμα κυρίαρχου την επίμαχη σημαία που κρατούσαν ο ίδιος και ο Αχμέτ Γιγίτ Γιλντιρίμ, τυπικός αρχηγός των ”Γκρίζων Λύκων”.

Στο δάσος των αντινομιών που συμφύρονται στο μυαλό μου ξεχώρισα μόλις δύο ενδεικτικές της ιλαροτραγικής αμηχανίας η οποία χαρακτηρίζει την όλη υπόθεση. Ιλαρής (με την έννοια της φαιδρότητας), γιατί μοιάζει να είναι όλο αυτό κακόγουστα σκηνοθετημένο με ορίζοντα περιδίνησης της τουρκικής εμπρηστικής στρατηγικής την 14η Ιουνίου, ημέρα διεξαγωγής των εκλογών στην Τουρκία.

Τραγικής, γιατί — προκειμένου να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν την πτώση της δημοτικότητάς του λόγω της τεράστιας πίεσης που του ασκεί στο εσωτερικό η αντιπολίτευση (με κύρια κατηγορία ότι παρακολουθεί ανήμπορος την Ελλάδα να εξοπλίζει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου) και την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας του (βλ. εκτόξευση στα ύψη του πληθωρισμού της Τουρκίας, 73,5% τον Ιούνιο) — είναι ικανός να καλύψει την εκτεταμένη και μη κρυπτόμενη πλέον φτώχεια μεγάλων τμημάτων του τουρκικού πληθυσμού με έναν πόλεμο. Τον πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας.

Έτσι, διακόσια ένα χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση η οποία κατέλυσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, βιώνουμε μια απίθανη κατάσταση με αποτολμήματα αναβίωσής της εν μέσω φημών (που εκπορεύονται απ’ την προπαγάνδα της ”συμμάχου” στο ΝΑΤΟ Τουρκίας) για αφοπλισμό των νησιών του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, αυτονόμηση της Δυτικής Θράκης, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου (ήτοι συγκυριαρχία του), αναθεώρηση των ιστορικών Συνθηκών που χάραξαν τα ελληνικά σύνορα (Λωζάνης, 1923 — Παρισίων, 1947) και διχοτόμηση της Κύπρου με προσάρτηση των Κατεχομένων.

Ακούω κάποιους να ψιθυρίζουν για ”τουφεκιές στον αέρα”, όμως αυτά έχουν διαψευστεί πανηγυρικά απ’ τα ίδια τα γεγονότα που επιβεβαίωσαν ήδη ότι γίνονται πράξη οι τουρκικές απειλές (βλ. τουρκολιβυκό μνημόνιο, μετατροπή σε τζαμί της Αγίας-Σοφίας, τρίμηνη παραμονή του Ορούτς Ρέις έξω απ’ το Καστελόριζο, τετραπλασιασμό παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου (σε σχέση με το ’21) απ’ τα τουρκικά μαχητικά και οκταπλασιασμό των υπερπτήσεών τους κατά τον τρέχοντα χρόνο.

Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε την μετατροπή του Αιγαίου σε ”Τουρκο-Αιγαίο” και την ένταξη της Κρήτης (όπου εδρεύει η μεγαλύτερη Αμερικανική Ναυτική Βάση της Μεσογείου και έχουν αφιχθεί ήδη σ’ αυτήν — με αφορμή την άσκηση  Poseidon Rage — 10 Stealth μαχητικά F-35 και 14 F-15 των ΗΠΑ)  στον χάρτη της ”Γαλάζιας Πατρίδας” των Τούρκων, τότε θα καταλάβουμε γιατί τα σενάρια που γέννησε το τουρκολιβυκό μνημόνιο (2019) με αναφορά στην Κρήτη δεν λένε να σταματήσουν.

Σενάρια που έχουν φουντώσει απ’ την τρέχουσα ήδη διακλαδική άσκηση Ελλάδας-ΗΠΑ, η οποία θέλει συνεκπαίδευση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με αμερικανικά F-35 και F-15 πάνω απ’ την περιοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου (ΝΑ της Κρήτης).
Κι αυτό έχει εξοργίσει τους Τούρκους. Έχει εξοργίσει τον ”μικρό Πούτιν της Μεσογείου” μεγεθύνοντας τη βιασύνη του να μεταφέρει πιο δυτικά τα όρια της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του. Βιασύνη πραγματικά ασυγκράτητη (όπως την εκδηλώνουν, τουλάχιστον, τα τουρκικά Μέσα). Βιασύνη που εντείνει τη βούλησή του να στείλει   το 4ο γεωτρύπανο (Αμπντούλ Χαμίτ Χαν) — κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου — νότια της Κρήτης.
Της Κρήτης η οποία απ’ το καλοκαίρι του ’20 έγινε ορμητήριο των μαχητικών της Αεροπορίας μας και των Μονάδων του Ελληνικού Στόλου απέναντι στις προκλήσεις των Τούρκων, που αμφισβητούν τα  ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Τα δυσοίωνα ωστόσο δείγματα των τουρκικών προθέσεων δεν πρέπει να μας αφήσουν να επαναπαυθούμε με την εντύπωση ότι — με τις πλάτες των Αμερικανών — έχουμε διασφαλίσει, ήδη, τα σύνορά μας. Η διασύνδεση συγκυριών με τη γεωπολιτική στρατηγική των ”Μεγάλων” έχει συχνά απροσδόκητες εξελίξεις. Αρκεί να θυμηθούμε την αλληλέγγυα στάση των ΗΠΑ στους Τούρκους το ’19 απέναντι στους συμμάχους τους Κούρδους,  που άναψε ”πράσινο φως” για τον βομβαρδισμό τους.

Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν οι ιθύνοντες της κυβέρνησης οι οποίοι συχνά διαβάζουν λάθος την τουρκική στρατηγική και, υπό την… κατευναστική καθοδήγηση του ΕΛΙΑΜΕΠ — αντί να ενδυναμώσουν το εθνικό πρόσημο στις κινήσεις μας –διαιωνίζουν τις αποτυχημένες επιλογές του παρελθόντος και ”βαφτίζουν” μαξιμαλισμό τη διεκδίκηση των εθνικά δικαίων μας ?(βλ. επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ).

Έτσι ροκανίζουμε τον χρόνο σε βάρος μας αφήνοντας την Τουρκία να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων γεωπολιτικά και να διαμορφώνει  τετελεσμένα, την ίδια στιγμή που η δική μας στρατηγική ”βουλιάζει” στην αναποφασιστικότητα και την προσπάθεια να διατηρήσουμε την ισορροπία των συμβιβασμών σε καθεστώς ΜΗ πολέμου, όπως το υπαγορεύουν οι ”σύμμαχοι” και το casus belli των Τούρκων