Είναι πρόδηλον, ότι αναφύεται μία εντεινόμενη προβληματική αναφορικώς με τον δρομολογούμενο εκ μέρους της κυβερνήσεως γάμο των ομοφυλοφίλων, ο οποίος εισάγει αυτοδικαίως την «κερκόπορτα», δια την τεκνοθεσία, γεγονός το οποίο δημιουργεί το ενδόσιμο και την θρυαλλίδα δια πυροδότηση σωρείας αντικρουομένων συζητήσεων.
Ο σεβασμός εις τα ανθρώπινα εν γένει ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, ως τοιαύτα κατοχυρούνται ρητώς εις την Συνταγματική έννομη τάξη και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθίστανται πανθομολογούμενα και λογίζονται αδιαμφισβήτητα και μακράν παραδεδεγμένα, με κορυφαία, έκφναση αυτών το δικαίωμα εις την ιδιωτική ζωή, μέρος της οποίας καθίσταται ανυπερθέτως ο σεξουαλικό προσανατολισμός ή την ταυτότητα φύλου, με νομικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις (….).
Πέραν όμως της σαφούς αυτής οριοθετήσεως δια την αναγνώριση και την άνευ διακρίσεων, μεταχείριση των συγκεκριμένων υποκειμένων δικαίου και ισότιμη ένταξη εις το κοινωνικό γίγνεσθαι επί σκοπώ, εξαλείψεως της ρατσιστικής βίας, όλως τουναντίον, επί των ημερών μας, βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατακλυσμιαία, και φρενήρης επιβολή, ενός άνωθεν, ιδιώνυμου κύματος αρτιφανούς ολοκληρωτισμού ο οποίος επιχειρεί, ακονιτί και αμελλητί, να επιβληθεί, τω όντι, δια πυρός και σιδήρου, ξύλοις και ροπάλοις, δια της θεσμίσεως του νεότευκτου δόγματος περί, της αυθεντίας της πολύφερνης δήθεν ομοφυλοφιλίας, εις βάρος την μέχρι τούδε υφιστάμενης πραγματικότητας.
Η ως άνω πραγματικότητα ερείδεται παντάπασι εις αντεπιστημονικές θεωρίες του πολιτισμικού μαρξισμού και της περίφημης σχολής της Φρανκφούρτης, οι οποίες περιάπονται του μανδύα, της προοδευτικής πολιτισμικής ηγεμονίας, και ενός ανερμάτιστου δικαιωματισμού ο οποίος δρα, ως πολιορκητικός κριός, εις τα θεμέλια της κοινωνίας και των παραδοσιακών αξιών, εισάγοντας , ούτως, τον ακατάληπτο πλην προσφυή όρο της «woke» κουλτούρας, η οποία εδραιώνεται από μία οιονεί «ασύμμετρη απειλή» εξουσίας και εγκαθιδρύεται, βαθμηδόν, από ένα δεσπόζον διευθυντήριο αρχιτεκόντων της μείζονος επανεκκινήσεως της ανθρωπότητας, ως την αυθεντική εκδοχή της αδιαμφισβήτητης, κατά αυτούς, καινοφανούς πολιτικής ορθότητας.
Έτι περαιτέρω, εν προκειμένω, εισάγεται προς ψήφιση ο γάμος των ομοφυλοφίλων ο οποίος, συνιστά ανυπερθέτως, τον προθάλαμο της εν Ελλάδι τεκνοθεσίας, δια της τροποποιήσεως του Νόμου, περί της παρενθέτου κυοφορίας, καθότι, ο εν λόγω γάμος, τίθεται σήμερον, εκ του περισσού, καθότι ήδη κατοχυρούνται ρητώς και εμπεριστατωμένως, τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, δια του Ν. 4356/2015, ούτως ειπείν, του συμφώνου συμβιώσεως, αλλά και της δυνατότητας ανάληψης της πραγματικής φροντίδας ανηλίκου τέκνου δια του αναπληρωματικού θεσμού της οικογενείας ήτοι της αναδοχής, πλην όμως, επιχειρείται, εκκωφατνικώς, η νομιμοποίηση της υιοθεσίας των τέκνων ή αποκτήσεως αυτών, δια παρενθέτου μητέρας, πράγμα το οποίο απαγορεύει ρητώς η μέχρι τούδε υφιστάμενη δικαιοταξία.
Ο γάμος των ομοφυλοφίλων, καταστρατηγεί βασικά θεμέλια της Συνταγματικής μας παράδοσης καθότι, υποσκάπτονται ευθέως τα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας και βλάπτεται άγαν βαναύσως το υπέρτερο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου, καθότι αποστερείται βιαίως, του φυσικού δικαιώματός του, να ανατραφεί σύμμετρα και ψυχο-συναισθηματικά ισόρροπα με τον πατέρα του και την μητέρα του, δηλαδή εις ένα κατά φύσιν περιβάλλον καθότι η βιολογική οριοθέτηση δεν εξαντλείται μόνον, εις τον σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και εις την στέρεη υποδομή και υπόβαθρο την οποία νομοτελειακώς φέρουν, η από κοινού και εξίσου καταλυτική και σπουδαία επίδραση, αμφοτέρων των, διαφορετικού φύλου, γονέων ως προς την προσήκουσα άσκηση της γονικής μέριμνας.
Άρα λοιπόν, η κατάλυση της πυρηνικής οικογένειας και ο εξοστρακισμός, του, εν τοις πράγμασι, παιδαγωγικώς ορθού ρόλου και της, κατά φύσιν οριοθετημένης διάφορης αποστολής, αμφότερων των δύο γονέων, ως προς την πλήρης ανατροφή του τέκνου, επιφέρει αυτοδικαίως, την ευθεία υποτίμηση του πολυσχιδούς και δαψιλούς ρόλου της γυναίκας, ιδίως ως μητέρα, πολίτη, γυναίκα, η οποία ουδαμώς ανέχεται ο στέρεος και μαχόμενος δημοκρατικός νομικός πολιτισμός μας και η αξιακή μας παράδοση, ήτοι δηλαδή η γυναίκα, να μετασχηματισθεί εις μία στυγνή βιομηχανία εκκολάψεως βρεφών, ή ωσεί εργοστάσιο, κατά παραγγελία, κυήσεως τέκνων με προκαθορισμένο φύλο.
Η ιταμή τοιαύτη παρέμβαση προς το φύλο των τέκνων και η εμπορευματικοποίηση της γυναίκας αμιγώς σε μηχανή αναπαραγωγής κατά παραγγελίας των ομόφυλων ζευγαριών προσκρούει εις τα κρατούντα χρηστά ήθη αλλά και την κατά φύση ιδιοσυστασία του βιολογικού γίγνεσθαι δημιουργώντας ακανθώδη και καίρια προβλήματα βιοηθικής.
Εν κατακλείδι η συγγραφέας Elizbeth Stone αναφέρει : «Η απόφαση να αποκτήσεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ότι θα αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα».
