Παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή για την τραγωδία στα Τέμπη (μετά την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης την οποία συνυπέγραψαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας), μου ήρθε ασυναίσθητα στο μυαλό η λαϊκή παροιμία ”Ο φόβος φυλάει τα έρμα”, που αντικατοπτρίζει ως ένα βαθμό τον πρωθυπουργό στην παρούσα συγκυρία.
Κι αυτό γιατί ο φόβος του Κυριάκου Μητσοτάκη (υποδόριος, αλλά υπαρκτός) επικεντρώθηκε, όπως φάνηκε στη Βουλή, στο απευκταίο ενδεχόμενο ανατροπής ισορροπιών στην γαλάζια ανθρωπογεωγραφία, όπου το στρατόπεδο του ”κλειδοκράτορα” πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή είδαμε να παραμένει υπολογίσιμο και συσπειρωμένο προ του κινδύνου άρσης της βουλευτικής ασυλίας και παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο του ξαδέρφου π. υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, που είναι και συνονόματός του.
Η εν λόγω επιλογή του πρωθυπουργού έγινε κατ’ επανάληψη εμφανής τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωμα την ημέρα ψηφοφορίας για την πρόταση δυσπιστίας, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδόθηκε σε ράλι ρητορικής πειθούς χάριν του Κώστα Καραμανλή ”τζούνιορ” θυσιάζοντας αφειδώς μέρος απ’ το πολιτικό του κεφάλαιο.
Θυσιάζοντας πολύτιμο μέρος απ’ το πολιτικό του κεφάλαιο με το να διαλύει συμμαχίες με ολιγάρχες (οι οποίοι τον είχαν στηρίξει στην εκλογή του, όπως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, που είναι ιδιοκτήτης της Alter Ego Media, των εφημερίδων ”Βήμα” και ”Νέα” και του τηλεοπτικου σταθμού ”Mega”) και συνεργασίες με στενούς συνεργάτες του (βλ. παραίτηση υπουργού επικρατείας Σταύρου Παπασταύρου και υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Γιάννη Μπρατάκου λόγω των προσωπικών σχέσεών τους με τον Βαγγέλη Μαρινάκη).
Κι εγώ να δεχτώ και να χειροκροτήσω την – έστω και εκ των υστέρων – αντίσταση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ”οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα”, που (κατά τους υπαινιγμούς του) θέλουν να συγκυβερνήσουν μαζί του και γι’ αυτό έφτασαν να συνωμοτούν με σκοπό να τον καταστήσουν – δια της φθοράς – όμηρό τους…
Μόνο που δεν είμαι ειδήμων στα τηλεοπτικά πράγματα για να ξεχωρίσω την αλήθεια από το ψέμα σε ζητήματα διαπλοκής της Τέταρτης με την Πρώτη εξουσία. Αυτό για το οποίο όμως είμαι σίγουρη είναι ότι ισχύουν διαχρονικά δύο πράγματα: 1. Το ”Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου»” (που αποδίδεται στον Ηράκλειτο) και 2. Ότι είναι εφήμερες οι ποικιλώνυμες συμμαχίες που δεν εδράζονται σε ηθικές αξίες, αλλά στον καιροσκοπισμό και την ιδιοτέλεια.
Για να επανέλθω όμως στην ”Καραμανλική” ΝΔ (όσο κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπενθυμίζει με νόημα το φιλελεύθερο στίγμα της προς αλίευση κεντροαριστερών ψηφοφόρων), ήταν νομίζω εμφανής – μετά το τέλος της ομιλίας Καραμανλή – η απογοήτευση Νεοδημοκρατών στα ΜΚΔ από τον Σερραίο γόνο.
Τον γόνο ο οποίος μίλησε στη Βουλή όχι με ύφος απολογούμενου, αλλά θύματος μάλλον που βάλλεται αδίκως απ’ τους πολιτικούς αντιπάλους του και την κοινωνία για ευθύνες ανύπαρκτες (κατ’ αυτόν), πέραν των πολιτικών τις οποίες ανέλαβε άμεσα και δακρυρροών μετά την σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη!
Κανείς δεν είπε, ασφαλώς, ότι ο πρώην υπουργός έχει την κύρια ευθύνη γι’ αυτήν, απ’ τη στιγμή που είναι αποδεδειγμένη η υπαλληλική ανευθυνότητα του σταθμάρχη του ΟΣΕ την τραγική βραδιά της 28ης Φεβρουαρίου 2023 (για την παράνομη μετάταξη του οποίου από το ΥΠΕΠΘ στο σταθμό Λάρισας φέρει ευθύνη ο εν λόγω υπουργός που την υπέγραψε).
Έχουμε ομολογία του ίδιου του σταθμάρχη, άλλωστε, για τις μοιραίες παραλείψεις του. Παραλείψεις στις οποίες προστέθηκαν σωρευτικά τα ηχητικά ντοκουμέντα μοιραίων διαλόγων, οι ευθύνες – σε ευρύτερο επίπεδο – του πρώην υπουργού Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Σπίρτζη (οι οποίες παραγράφηκαν λόγω χρόνου) και αυτές της ιταλικής ”εταιρείας-αρπακτικό” Ferrovie dello Stato Italiane Group που αγόρασε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ το ’17).
Όμως, πέραν αυτών – για την μαύρη τρύπα των σιδηροδρόμων μας την οποία πληρώσαμε πανάκριβα με 57 ζωές – μεγάλες είναι και οι ευθύνες του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, για τις οποίες δήλωσε από βήματος της Βουλής ο ίδιος… ”Νηπιαγωγός” λέγοντας ότι ”οι προειδοποιήσεις (των συνδικαλιστών) που δέχθηκε δεν ήταν για ατυχήματα, αλλά για προβληματικό δίκτυο”!!!
‘Όχι Γιάννης, Γιαννάκης”, δηλαδή, λες και απευθύνεται σε αμνήμονες πολίτες που ξέχασαν ότι προ έτους κώφευε όταν του χτυπούσαν καμπανάκι εγγράφως η Ε.Ε και οι συνδικαλιστές της Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης του ΟΣΕ.
Η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών, μάλιστα, έστειλε στον Καραμανλή επιστολή την 7η Φεβρουαρίου 2023 προειδοποιώντας τον για το δυστύχημα που ερχόταν. Τον προειδοποιούσε όχι γενικά και αόριστα, όπως άφησε να εννοηθεί στη Βουλή ο πρώην υπουργός, αλλά θέτοντας επί τάπητος συγκεκριμένα προβλήματα. Όμως αυτός, προφανώς, δεν έδωσε σημασία σκεπτόμενος κομματικά γιατί οι εν λόγω συνδικαλιστές πρόσκεινται στο ΚΚΕ…
Σημειωτέον ότι η έγγραφη προειδοποίηση των εν λόγω συνδικαλιστών είχε να κάνει με την ανυπαρξία φωτοσήμανσης (όλα γίνονταν χειροκίνητα) και τη μη λειτουργία του συστήματος φωνητικής ραδιοεπικοινωνίας GSMR, το οποίο θα αντικαθιστούσε (υποτίθεται) το παλιό σύστημα…
Σύστημα που και, στον τρέχοντα χρόνο ακόμα, υπολειτουργεί αφήνοντας χωρίς προστασία 95 χιλιόμετρα της γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης, όπως άκουσα τις προάλλες να λέει σε Μέσο κάποιος ειδικός του ΟΣΕ. Κι αυτό, αν όντως συμβαίνει, αποτελεί τεκμήριο διαιωνιζόμενης εγκατάλειψης του ελληνικού σιδηροδρόμου παρά την προηγηθείσα τραγωδία.
Ως εκ τούτου, δεν λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου τα ”βήματα προόδου” στον τομέα αυτό τα οποία διατείνονται οι κυβερνώντες ότι έκαναν συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και δεν τα λαμβάνω υπόψη μου, γιατί έχουν ξεχάσει οι της ΝΔ ότι δεν ψηφίστηκαν για να διατηρούν τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια χάλια και τις αρνητικές επιδόσεις των κεντροαριστερών και αριστερών προκατόχων τους στην εξουσία, αλλά για να κάνουν άλματα προόδου.
Άλματα σωτήρια για την ασφάλεια των επιβατών των ελληνικών τραίνων την οποία δεν φαίνεται να έχουμε διασφαλίσει ακόμα, γιατί οι κίνδυνοι ελλοχεύουν όχι μόνο στα ”ακάλυπτα” 90 χιλιόμετρα της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης, αλλά και στο υπόλοιπο επαρχιακό δίκτυο.
Το λέω αυτό γιατί δεν ξέρω αν αποκαταστάθηκε, λόγου χάρη, το χρονίζον πρόβλημα στη σιδηροδρομική διακλάδωση Αμυνταίου Φλωρίνης, όπου – μέχρι και πέρυσι – οι μπάρες ανεβοκατέβαιναν χειροκίνητα, ενώ στην Αλεξανδρούπολη – μόλις πρόσφατα – η απουσία φύλαξης της σιδηροδρομικής γραμμής έδωσε τη δυνατότητα σε τρεις ημεδαπούς (αθίγγανους μάλλον) να κλέψουν ανεμπόδιστα τμήματα ραγών και μεταλλικούς πασσάλους απ’ τη σιδηροδρομική γραμμή της ακριτικής πόλης.
Καταληκτικά να σημειώσω: 1. Την αρνητική εντύπωση που μου έκανε η αποφυγή του ομιλούντα στη Βουλή Κώστα Καραμανλή να δώσει εξηγήσεις για την αναξιοκρατική κινητικότητα που εφαρμόστηκε στην περίπτωση του υπό σύνταξη 59χρονου τότε (2023) σταθμάρχη (βλ. παράνομη μετάταξή του από το ΥΠΕΠΘ σε κομβική θέση στον ΟΣΕ, πράξη ενδεικτική του πώς ”βραχυκυκλώνεται” η εύρυθμη λειτουργία στον δημόσιο τομέα λόγω των πολιτικών παρεμβάσεων).
2. Την επιμονή του Κώστα Καραμανλή να δηλώνει ”διατεθειμένος να δώσει απαντήσεις θεσμικά στη Βουλή, αλλά όχι στα… λαϊκά δικαστήρια” λέγοντας ότι ”δεν κρύβεται πίσω από τη βουλευτική ασυλία” (λες και δεν γινόταν ένας Καραμανλής να παραπεμφθεί σε Ειδικό Δικαστήριο μετά την άρση της ασυλίας του), αν και κρύφτηκε εφησυχασμένος…
Εφησυχασμένος από την κάλυψη του πρωθυπουργού για τους λόγους που προείπαμε. Γι’ αυτό και η υπερβάλλουσα άνεση του πρώην υπουργού (στα όρια της αλλαζονείας), όταν παρέπεμπε την υπόθεση της σιδηροδρομικής τραγωδίας στο άρθρο 86 του Συντάγματος περί ποινικής ευθύνης υπουργών…
Και 3. Την ανυπαρξία σοβαρής Αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία, στερούμενη πειστικών επιχειρημάτων και υπό το βάρος των πρότερων ευθυνών της σε Μάνδρα και Μάτι, ”κρύβεται” πίσω απ’ τους τραγικούς συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών για ψηφοθηρικούς λόγους.
Στην ουσία αποκαλύπτει τη ”γύμνια” της, αφού δεν μπόρεσε να πείσει (ενώπιον των παρευρισκόμενων στα θεωρεία της Βουλής συγγενών) για την ακαταλληλότητα της κυβέρνησης, πράγμα που επιζητούσε.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μη βγει μεν ”αναβαπτισμένος” ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρόταση δυσπιστίας του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά ξεκάθαρα νικητής (ομιλία πειστική, τεκμηριωμένη, συγκροτημένη και με ένταση τόσο όσο να μετατρέψει την κατηγορία περί ”συγκάλυψης” σε αλήθεια).
Νικητής όμως με ψαλιδισμένα ”φτερά” λόγω Καραμανλή και όχι μόνο. Φτερά που θα ψαλιδίζονται όλο και περισσότερο σε επίπεδο άσκησης Εξωτερικής πολιτικής, αν λάβουμε υπόψη μας: α) Την απογοήτευση που σκόρπισε δικαιολογημένα η αποτυχία της κυβέρνησης στο θέμα της περαιτέρω αμυντικής ενίσχυσης των νησιών του Αιγαίου (αντί του σταδιακού αφοπλισμού τους), β) Τη μη αποφυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντη Μπελέρη (στη θέση του οποίου διόρισε ήδη ο Ράμα την Μπάλα Γκόρου) και 3) Την ακατανόητη απόφαση Δένδια για πώληση μεγάλου αριθμού μαχητικών αεροσκαφών μας, την ώρα που οι Τούρκοι συζητούν με τους Αμερικανούς για την αγορά νέων F-16 και τον εκσυγχρονισμό άλλων…
Κερασάκι στον κύκλο των αποτυχημένων διπλωματικών αυτών ενεργειών και αποφάσεών μας (που έχουν τη σφραγίδα των Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη) ήταν η ένταξη προ ολίγων ημερών του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης δια χειρός της εισηγήτριας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντόρας Μπακογιάννη (καθόλου τυχαίος ο διορισμός της εκεί, όπως και τα συγχαρητήρια απ’ τον Αλέξη Τσίπρα, αφού αμφότεροι λειτουργούσαν και λειτουργούν ως ”δορυφόροι” των ΗΠΑ) προς οργή των ιστορικών συμμάχων μας Σέρβων και του Προέδρου τους Αλέξανδρου Βούτσιτς, προς χάριν των αμερικανικών, των γερμανικών και των αλβανικών συμφερόντων (σ.σ: Τα σχέδια Ράμα-Τσάμηδων περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση του Κοσσυφοπεδίου και τμήματος της Δ. Ελλάδας στην Αλβανία)…
