Όπως δείχνουν τόσο οι δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού όσο και οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, έχουμε μπει για τα καλά σε μία προεκλογική περίοδο.
Αυτό δείχνουν και τα σκάνδαλα ή τα μεγάλα θέματα που ανακύπτουν και απασχολούν την κάλυψη της επικαιρότητας. Εδώ έχουμε χάσει πλέον τον λογαριασμό (αυτόν που μερικοί εντός Βουλής δεν θα ήθελαν να πληρώσουν).
Υποκλοπές, εκμετάλλευση κόκκινων τραπεζικών δανείων, παιδεραστίες και απευθείας αναθέσεις, έλεγχος σε ΜΚΟ, έξαρση της εγκληματικότητας, πιθανοί χρηματισμοί ευρωβουλευτών, όλα τα έχει ο μπαχτσές.
Και μετά από όλα αυτά τα μεγαλοπρεπή αρχισκάνδαλα, κανένας δεν κάνει πρόταση μομφής, κανένας δεν δηλώνει ότι ήξερε, κανένας δεν ευθύνεται και όλοι προβάλλουν ότι ζούνε στην λεγόμενη Συνεφούπολη, από την οποία επικαλούνται κατά περίπτωση ότι πέφτουν.
Τόσο η ΝΔ, όσο επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, αποδομούνται κατ’ εξακολούθηση από επιχειρήματα που θα ήθελαν να αξιοποιήσουν και τα οποία αφορούν στην ορθή διακυβέρνηση, στην αποτελεσματική άσκηση διπλωματίας, στον έννομο βίο, στην αγαστή διαχείριση των πόρων και φυσικά στην προάσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας και των Κυριαρχικών μας Δικαιωμάτων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, έχουν αρχίσει να γίνονται αναφορές από σημαίνοντα στελέχη της κυβέρνησης, για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Αυτό θεωρώ ότι χρησιμοποιείται από τους εκάστοτε ομιλούντες, ως βάση για επιχειρήματα τα οποία αποσκοπούν στο να ενισχύσουν τις επιδιώξεις της κυβέρνησης για την πολυπόθητη για αυτούς αυτοδυναμία.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι επιδιώξεις των βουλευτικών κομμάτων, όσο και να προβάλλονται από τις δηλώσεις των στελεχών τους και τα συστημικά ΜΜΕ, δεν ανταποκρίνονται απαραίτητα στην πραγματικότητα.
Το πλαστό προσωπείο της επιτυχίας που προσπαθεί η κυβέρνηση να προβάλλει στους πολίτες με σκοπό την ψήφο τους, είναι πλέον αντιμέτωπο με τον ωμό ρεαλισμό της σκληρής και πολύ δύσκολης καθημερινότητας που η ίδια έχει επιβάλλει με πλήρη αναλγησία στους πολίτες.
Όλα τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν έχουν πλέον καταπέσει από την καταπιεστική φτωχοποίηση. Η αδικαιολόγητη και προκλητική επιλογή για ακρίβεια στα καύσιμα και στην θέρμανση, η μεγάλη άνοδος των τιμών των απαραίτητων ειδών, η υπερτίμηση των παρεχομένων υπηρεσιών και οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν, έχουν οδηγήσει στην απομυθοποίηση και στην απαξίωση των πολιτικών.
Το μόνο που πλέον απομένει στην κυβέρνηση για να το εκμεταλλευτεί, είναι το αίσθημα της ασφάλειας. Για την μείωση αυτού του αισθήματος, η κυβέρνηση παίζει έντεχνα με το μυαλό των πολιτών ψηφοφόρων, εκμεταλλευόμενη τις παράλογες και συνεχώς εντεινόμενες επιδιώξεις της γείτονος Τουρκίας.
Ένας άξονας αυτής της προσπάθειας είναι να προβληθούν ως μειωμένες οι αμυντικές και αποτρεπτικές ικανότητες της χώρας μας. Αυτό γίνεται τόσο με
δημοσιεύματα και δηλώσεις γνωστών «ειδικών» και ελληνικών ιδρυμάτων ερευνών πού λέγεται ότι προβάλλουν περισσότερο τις τουρκικές θέσεις, όσο και με παραχωρήσεις οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, ιδιαίτερα από περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος όπως είναι τα νησιά μας.
Ένας δεύτερος άξονας, είναι να υπερτονιστούν οι πολεμικές δυνατότητες της Τουρκίας. Αυτό γίνεται τόσο με την μεγάλη προβολή των στρατιωτικών δυνατοτήτων, όπως πύραυλοι μεγάλης εμβέλειας και μη επανδρωμένα οχήματα, όσο και με την κάλυψη των δυσκολιών και απωλειών της γείτονος.
Παράδειγμα είναι η μειωμένη αποτελεσματικότητα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου Bayraktar στον πόλεμο στην Ουκρανία, απέναντι στην σύγχρονη και δομημένη άμυνα της Ρωσίας.
Άλλο παράδειγμα είναι η παντελής έλλειψη αναφορών στο πλήθος των νεκρών στρατιωτικών της Τουρκίας, στις επιχειρήσεις που διεξάγει κατά των «ατάκτων» Κούρδων στις βόρειες περιοχές του Ιράκ και της Συρίας.
Με αυτά τα προσχήματα η κα Μπακογιάννη σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι κάλεσε άμεσα τους πολίτες να δώσουν στις επόμενες εκλογές την αυτοδυναμία στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως επιχειρηματολόγησε η κα Μπακογιάννη, εάν δεν σχηματιστεί στις πρώτες εκλογές κυβέρνηση, τότε η υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μέχρι τον δεύτερο γύρο των εκλογών, δεν θα είναι έμπειρη και δεν θα έχει το πολιτικό κύρος ή τις διασυνδέσεις για να αποφύγει κάποιες κακοτιμονιές που προφανέστατα θα έχουν άμεση σχέση με τις τουρκικές απειλές, δεν θα έχει την αποφασιστικότητα να διαπραγματευθεί με την Δύση.
Όπως η ίδια ανέφερε, είναι πολύ πιθανόν οι Τούρκοι να κάνουν μια προσπάθεια να εκνευρίσουν την Ελλάδα, με σκοπό από πλευράς μας να κάνουμε ένα λάθος και να χρεωθούμε την πρώτη κίνηση, την «κακοτιμονιά».
Ερμηνεύοντας αυτές τις δηλώσεις, ένας υπηρεσιακός πρωθυπουργός δεν θα μπορεί να κλαψουρίζει ικανοποιητικά στους Συμμάχους και στους Εταίρους μας, εάν η Τουρκία αφού μας προκαλέσει και κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση, στην συνέχεια επιτεθεί και έχουμε κάποια απώλεια κυριαρχίας.
Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει ο κος Μητσοτάκης να κερδίσει την αυτοδυναμία από τον πρώτο γύρο των εκλογών.
Αυτό είναι το σημείο ολοκλήρωσης της «σοφιστείας», που με εσφαλμένα ή ελλειπή στοιχεία προσπαθεί να «παίξει» με το μυαλό των πολιτών με την βοήθεια των δημοσιογράφων, οι οποίοι προφανέστατα την συνεπικουρούν και της «δίνουν πάσες».
Για την αποδόμηση λοιπόν της σοφιστείας, πρέπει πρώτα να αναλογιστούμε εάν η παρούσα κυβέρνηση διαθέτει επαρκές κύρος στα διεθνή Fora. Πέραν από τους διθυράμβους της κυβέρνησης και των συστημικών ΜΜΕ, σε διεθνές επίπεδο δεν έχουμε να σημειώσουμε παρά μόνον ήττες.
Πρώτον στις σχέσεις/ επισκέψεις στην Λιβύη και το καθεστώς του τουρκολιβυκού μνημονίου, για το οποίο περιμένουμε σύντομα εξελίξεις από το Εφετείο της Τρίπολης της Λιβύης το οποίο έχει αναβάλει για τις 19 Δεκεμβρίου την έκδοση απόφασης σχετικά με την νομιμότητα του μνημονίου.
Δεύτερον στις σχέσεις με την Αλβανία όπου ο «στρατηγός καιρός» εμπόδισε τον κο Μητσοτάκη να επισκευθεί τα χωριά της Βορείου Ηπείρου και ο κος Ράμα έκανε διπλό σκακιστικό «ματ».
Τρίτον στις υποθέσεις της Κύπρου, η διεθνής στάση της κυβέρνησης του κου Μητσοτάκη δεν μπορεί να θεωρηθεί και τόσο φιλοκυπριακή, αφού ούτε ένα βέτο δεν έχει θέσει και αφού συνυπογράφει όλα τα ψηφίσματα για χρηματοδοτήσεις της Τουρκίας.
Τέταρτον, στις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, οι οποίες κοιτάζουν μόνον το δικό τους συμφέρον και στις οποίες παραχωρούμε ότι θέλουν χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα και οι οποίες πιθανότατα θα δώσουν στην Τουρκία την δυνατότητα αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16.
Πέμπτον και κυριότερο, τις σχέσεις μας με την γείτονα θεωρώ ότι τις χαρακτηρίζει μια διαρκής υποχωρητικότητα και ένας συνεχής κατευνασμός, τα οποία υποβοηθούν άμεσα τις παράλογες τουρκικές επιδιώξεις.
Ο σοφός λαός λέει «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι». Αυτό λοιπόν κάνει ο κος Ερτογάν. Μετά τα παραπάνω, βλέπουμε καθαρά ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να επικαλείται τυχόν έλλειψη κύρους κάποιας μελλοντικής υπηρεσιακής κυβέρνησης, αφού η ίδια δεν έχει δείξει ότι το διαθέτει.
Το σημαντικότερο όμως σημείο αυτής της «σοφιστείας» κατά την ερμηνία μου, είναι η αναφορά ότι εάν υπάρχει κάποια πρόκληση από πλευράς Τουρκίας, όπερ μπορεί να σημαίνει και έμπρακτη αμφισβήτηση της Κυριαρχίας μας, αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε σύμφωνα με την κα Μπακογιάννη, είναι να αφήσουμε το «πρώτο χέρι» στην Τουρκία και να μην αντιδράσουμε, παρά μόνον μετά εορτής και κυρίως με «κλαψουρίσματα» στον Διεθνή παράγοντα.
Θυμίζουμε λοιπόν σε όλους ότι έτσι έγινε και το 1974 στην Κύπρο αλλά και το 1996 στα Ίμια και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την εκτίμησή μου και στις δύο περιπτώσεις οι Ένοπλες Δυνάμεις μας ήταν λίαν ισχυρές και θα επικρατούσαν σε μια τυχόν τοπική αναμέτρηση.
Την παρούσα περίοδο, η Τουρκία παρατηρώ ότι χτίζει ένα πέπλο νομιμοποίησης για την δικαιολόγηση των αδικαιολόγητων διεκδικήσεων της. Εάν αποφασίσει να κάνει κάποια επιθετική ενέργεια, θεωρώ ότι θα την κάνει όταν είναι σίγουρη για την νικηφόρο έκβαση της επιχείρησης. Έτσι θα θέλει να έχει αυτή το «πρώτο χέρι», την πρωτοβουλία των κινήσεων, την δυναμική της επιχείρησης και τελικά την δημιουργία νέων τετελεσμένων.
Δεν θα περιμένει να κάνει την πρώτη «κακοτιμονία» η Ελλάδα αλλά θα ενεργήσει επιθετικά και αιφνιδιαστικά. Το δηλώνει και ο ίδιος ο κος Ερντογάν όταν λέει ότι θα «έρθουνε βράδυ», δεν αναφέρει τίποτε για δικές μας κινήσεις.
Το να περιμένουμε να κάνει πρώτα κίνηση η Τουρκία και μετά να προσέχουμε μην κάνουμε κάποια στραβοτιμονιά, αυτό κατά την γνώμη μου είναι το καταστροφικό.
Με αυτό το σκεπτικό, η προάσπιση της ίδιας της Ελληνικής κυριαρχίας πρέπει να βασίζεται σε τρείς άξονες.
Πρώτος άξονας είναι η ισχυρή πολιτική βούληση η οποία θα φανεί με προώθηση τριών νομοσχεδίων για ψήφιση, χωρίς απαραίτητα να ορισθεί τελική ημερομηνία ψήφισης.
Αυτά είναι η επέκταση των Χωρικών μας Υδάτων σε όλη την Επικράτεια στα 12 ναυτικά μίλια, ο καθορισμός της Ελληνικής ΑΟΖ σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη της Σεβίλλης και αμέσως η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο και τρίτον η ετοιμότητα εφαρμογής του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κύπρο.
Δεύτερος άξονας είναι η ισχυρή άμυντική ικανότητα, ιδιαίτερα σε κομβικά σημεία όπως τα νησιά μας, με ιδιαίτερη έμφαση στο σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο). Η λεγόμενη αποστρατικοποίηση των κύριων νήσων μας στο ανατολικό Αιγαίο ήδη είναι σε εξέλιξη, κυρίως με την συνδρομή με οπλικά συστήματα στην Ουκρανία.
Τρίτος άξονας είναι η ενεργή διαμαρτυρία μας στα διεθνή φόρα, προβάλλοντας με έμφαση τις θέσεις μας, τις δικές μας διεκδικήσεις, αλλά και θέτοντας τα όρια μας όπως με την κατάριψη κάποιου κατασκοπικού μη επανδρωμένου τουρκικού αεροσκάφους.
Τέταρτος άξονας είναι η επίδειξη δύναμης με την διεξαγωγή υψηλού επιπέδου ασκήσεων με την εκμετάλλευση των νέων αεροσκαφών, σε περιοχές τόσο του Αιγαίου όσο πέραν από αυτό, προς την ανατολική Μεσόγειο.
Τέλος για την υποστήριξη των παραπάνω χρειάζεται η επεξεργασία από τα επιτελεία και την πολιτεία, σύγχρονων και αποτελεσματικών δογμάτων για την ελαχιστοποίηση τυχόν απωλειών από πρώτο τουρκικό κτύπημα, την δυνατότητα ισοδύναμου αλλά και μεγαλύτερου τετελεσμένου και της άμεσης ευέλικτης ανταπόδωσης.
Επίσης χρειάζεται να υπάρχει η δυνατότητα εάν βέβαια αυτό απαιτηθεί, για την εκτέλεση προληπτικών χειρουργικών επιχειρήσεων (preemptive operations), αποφασιστικού πρώτου κτυπήματος και ταχύτατης ανάπτυξης δυνάμεων.
Με πιο απλά λόγια οι σχέσεις μας με την Τουρκία ομοιάζουν με έναν αγώνα θάρρους με αντίθετα κινούμενα αυτοκίνητα. Αυτός που θα παραμείνει στον δρόμο κερδίζει, ενώ αυτός που θα υποχωρήσει χάνει. Μέχρι τώρα, φοβούμενες την σύγκρουση οι κυβερνήσεις μας οδηγούν το αυτοκίνητο εκτός δρόμου για να αποφύγουν την σύγκρουση.
Είναι καιρός να δείξουμε στους Τούρκους ότι δεν θα ξαναδειλιάσουμε και ότι δεν φοβόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε. Είναι καιρός να δείξουμε σε όλους ότι είμαστε ένα σοβαρό Έθνος.
Είναι καιρός να παίξουμε και εμείς το δικό τους παιχνίδι, αλλά τώρα στην δικιά τους μεριά του γηπέδου. Από την ιδιοσυγκρασία των Τούρκων και την ιστορική εξέταση των επιθετικών κινήσεών τους, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν θα προσπαθήσουν να συγκρουστούν με έναν αντίπαλο που διαθέτει και ισχυρές δυνάμεις αλλά ταυτόχρονα και ισχυρή θέληση. Αυτή κατά την γνώμη μου είναι η ορθή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του Τουρκικού επεκτατισμού.
Δεν ομιλώ για πόλεμο, αλλά για την απόκτηση δυνατότητας επικράτησης (ήδη την έχουμε σε υψηλό βαθμό) και συγχρόνως την έμπρακτη προβολή της διάθεσης να την χρησιμοποιήσουμε εάν αυτό απαιτηθεί.
*Ο Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος είναι απόστρατος Ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού και υποψήφιος βουλευτής Β2- Δυτικής Αθήνας με το Εθνικό Κόμμα Έλληνες.
