Οι Τούρκοι ψάχνουν αφορμές επανάληψης της τραγωδίας των Ιμίων…

Αυτό κι αν είναι εμμονή!!! Και τι εμμονή… Ερντογανική!!! ”Ούτε απατημένη σύζυγος να ήταν”, σκέφτομαι διαβάζοντας σε συνέχειες την παραληρηματική και πρωτοφανή σε σφοδρότητα κλιμάκωση της ρητορικής Ερντογάν κατά Μητσοτάκη η οποία  αποπνέει ζήλια!

   Ο χρόνος, λένε, επουλώνει τις πληγές. Ωστόσο στην περίπτωση του Ταγίπ δεν ισχύει η παραμυθία αυτή, γιατί δεν μπορεί να καταπιεί με τίποτα την ήττα γοήτρου του από το… ”μειράκιον” που ακούει στο όνομα ”Κυριάκος ”.

  Γι’ αυτό, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, λέει και ξαναλέει τον ”πόνο” που του προκάλεσε η (ιστορική) ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο. Ομιλία-εφιάλτης, χωρίς υπερβολή, που συνδέεται στο μυαλό του ”σουλτάνου” με την εικόνα των Αμερικανών γερουσιαστών να χειροκροτούν όρθιοι τον πρώτο δικαιώνοντας τις θέσεις του  για Ελλάδα και Κύπρο…

   Έτσι απ’ το ”Μητσοτάκης, γιοκ” και το ”Από εδώ και πέρα δεν είναι πλέον συνομιλητής μου, γιατί μιλάμε, τρώμε και λέμε “ας μη βάλουμε τρίτες χώρες ή πρόσωπα ανάμεσά μας”, για να κάνει αυτός τα αντίθετα”, περάσαμε στο ”Είμαστε φίλοι με αυτούς που είναι φίλοι μας, αλλά ένα πράγμα πρέπει να ξέρουν καλά (ενν. οι Έλληνες), πως θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται απέναντι σε αυτούς που μας βλέπουν ως εχθρό τους”.

   Κατά τα άλλα οι φραστικές επιθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν τείνουν να γίνουν γραφικές και δεν φαίνεται να τον έχει παρηγορήσει ούτε αυτό που είπε προ ημερών (μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του AKP), για να μπει στο… ”μάτι” των Ελλήνων, με αφορμή τους βανδαλισμούς στην Αγία Σοφία:

 – Αποκαταστήσαμε την Αγία Σοφία στην αρχική της ταυτότητα έπειτα από 84 χρόνια και κλείσαμε την πληγή που άνοιξε στην καρδιά της κατάκτησης, δόξα τω Θεώ. Η Αγία Σοφία πήρε και πάλι τη θέση της στον πολιτισμό μας ως η ανερχόμενη σημαία στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης…

   Ήταν μια προσπάθεια αυτοΐασης, κατ’ εμέ, που όμως δεν έπιασε τόπο. Έτσι ακολούθησε νέο κρεσέντο φραστικών επιθέσεων του Ταγίπ Ερντογάν κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και εκτός έδρας. Κατά την επίσκεψή του, συγκεκριμένα, στη Βενεζουέλα (χώρα της λατινικής Αμερικής που βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση):

 – […] Όταν τους ρωτάς (ενν. τους Έλληνες) εναντίον ποιων τις άνοιξες, λένε (για τη) Ρωσία. Δεν θα το φάμε αυτό, συγγνώμη…, είπε χαρακτηριστικά — παρουσία του Προέδρου Νικολάς Μαδούρο, αποδεικνύοντας πως πάει μπρος πίσω στον χρόνο φτάνοντας στην πηγή του κακού που τον τυραννάει: τις εννιά βάσεις των Αμερικανών σε ελληνικό έδαφος.

   Και σαν να μην έφτανε αυτό για να ικανοποιήσει το θυμικό του, στράφηκε και κατά της Ε.Ε, σημειώνοντας (φανερά ενοχλημένος) ότι κάποιες ευρωπαϊκές χώρες παρέχουν στην Ελλάδα εξοπλιστική υποστήριξη, ξεχνώντας ότι η αντίστοιχη  στήριξη που παρέχει στην χώρα του η Γερμανία είναι συνεχής και ανεπηρέαστη απ’ το γεγονός ότι η Τουρκία δεν είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

   Αυτά όμως είναι ”ψιλά γράμματα” για τον Ταγίπ Ερντογάν που ψάχνει αφορμή για να κλέψει τα μήλα των Εσπερίδων του Αιγαίου υπό τις κραυγές αιφνιδιασμού των τουρκικών ΜΜΕ (”Η Ελλάδα θα δημιουργήσει ηλεκτρονική ασπίδα σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο-Θα μας ρίχνουν drones”). με την μέθοδο της στρατηγικής της υφαρπαγής η οποία επιδιώκει ”τετελεσμένα”.

   Ενδεικτική των διεκδικητικών τουρκικών προθέσεων σε βάρος της χώρας μας είναι η προειδοποίηση για απόβαση σε ελληνικά νησιά του Ομέρ Τσελίκ (πρώην υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων της Τουρκίας) σε ανάρτησή του στο twitter: ”Μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά…”, με αφορμή την άσκηση EFES ’22 (σε σενάριο απόβασης σε ελληνικά νησιά).

   Ενδεικτική των διεκδικητικών τουρκικών προθέσεων σε βάρος της χώρας μας είναι, επίσης, και η δήλωση υποτίμησης των Ελλήνων από τον σύμβουλο του Τούρκου προέδρου Mesut Hakki Casin (”Θα χτυπήσουμε ελληνικά νησιά προτού προλάβετε [εσείς οι Έλληνες] να κουνηθείτε. Και το να κρυφτείτε κάτω από τις φούστες των Αμερικανών δεν θα σας βοηθήσει καθόλου”).

   Ενδεικτικότερη όλων όμως είναι η ευθεία απειλή που εκτόξευσε ο Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας από τη Σμύρνη, όπου είχε βρεθεί με αφορμή την άσκηση EFES ’22, συνοδευόμενος από τον κυβερνητικό του εταίρο και πρόεδρο του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης Ντεβλέτ Μπαχτσελί (πηγή του κακού κατ’ εμέ, απ’ την οποία εκπορεύεται το τουρκικό μένος κατά της Ελλάδας).

– Δεν αστειεύομαι, θα πάθετε νέα Μικρασιατική Καταστροφή αν δεν έρθετε στα συγκαλά σας…

 Η τουρκική πολιτική σκηνή φλέγεται από άμετρο μεγαλοϊδεατισμό. Από μεγαλοϊδεατισμό τύπου Ερντογάν, που κινείται εκτός ορίων και λογικής. Από νεο-οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό τον οποίο εκπέμπει κατά κύματα σε κάθε εμφάνισή του ο Πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος έφτασε να καυτηριάζει τους προκατόχους του λέγοντας πως δεν θα επαναλάβει τα λάθη τους που έβαλαν την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ και την Κύπρο στην Ε.Ε.

   Με τα αποκαρδιωτικά αυτά δεδομένα, πασπαλισμένα από την εσάνς της τουρκικής εμμονής με την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου, πορευόμαστε εδώ και καιρό απαντώντας στις τουρκικές προκλήσεις πότε με αυστηρό τόνο και πότε με αποδεικτικά μέσα (βλ. επιστολές στον ΟΗΕ σε απάντηση των τουρκικών) και με αναρτήσεις 16 χαρτών που φέρνουν στο φως την ιστορική αλήθεια.)

   Πλην, όμως, δεν υπάρχει φωνή λογικής απ’ την άλλη πλευρά για να τα δει και να τα ακούσει. Μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων, κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται διαρκώς το μοτίβο ελληνοτουρκικής κρίσης το οποίο σηματοδότησε η απώλεια ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια (1996).

  Ένα μοτίβο που προβάλλει ως αιτίες μόνιμης σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας τις (ατεκμηρίωτες και ανιστόρητες)  αιτιάσεις της δεύτερης ότι: 1. Υπάρχουν νησιά στο Αιγαίο που δόθηκαν (βάσει των Συνθηκών Λωζάνης [1923] και Παρισίων[1947]) με την προϋπόθεση ότι θα αποστρατιωτικοποιηθούν. 2. Για τον λόγο αυτό, η Ελλάδα είναι απειλητική για την Τουρκία. Και 3. Η κοινή (τουρκική) λογική επιτάσσει, αν δεν συμμορφωθεί η Ελλάδα με την νομιμότητα και δεν αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά της (Νησιά Ανατολικού Αιγαίου και Δωδεκάνησα), να… επιστραφούν στην Τουρκία έστω και δια της βίας.

  Συνήγορος υπεράσπισης αυτών των απόψεων που γίνονται αποδεκτές απ’ την πλειοψηφία των Τούρκων έγινε τελευταία και  ο καθηγητής του (ιδιωτικού) πανεπιστημίου Aydin της Κωνσταντινούπολης Ναϊμ Μπαμπούρογλου, ο οποίος (σε συνέντευξή του στο Ηaber Turk υποστήριξε πως η Άγκυρα πρέπει να κάνει στα ”αμφισβητούμενα” — όπως τα χαρακτήρισε — ελληνικά νησιά, ό,τι έπραξε και το 1996 .

   Τα δεδομένα αυτά επιβεβαιώνουν περίτρανα δύο πράγματα: 1. Ότι οι Τούρκοι ψάχνουν αφορμές επανάληψης της τραγωδίας των Ιμίων και 2. Ότι, επί καθημερινής βάσης, Τούρκοι αναλυτές και απόστρατοι αξιωματικοί επαναλαμβάνουν το τουρκικό αφήγημα περί αποστρατιωτικοποίησης το νησιών μας με το πρόσχημα ότι παραβιάζεται σε αυτά η συνθήκη της Λωζάνης, για να πείσουν δια της προπαγάνδας ότι τα εν λόγω νησιά είναι τουρκικά…

   Μιλάμε για παρανοϊκές καταστάσεις και, όπως μας διαβεβαίωσε ο κύριος που τις εμπνεύστηκε (ο πολύς Ταγίπ Ερντογάν), δεν κάνει πλάκα, μιλάει σοβαρά, γιατί ”ο (τουρκικός) λαός είναι αποφασιστικός, και όταν πει κάτι, ακολουθεί αυτό που λέει”…

 Ακολουθεί αυτό που του λένε οι άλλοι να πει, στην πραγματικότητα. Κι αυτοί οι άλλοι είναι το δίδυμο Ερντογάν-Μπαχτσελί, οι οποίοι — με τη συμβολή και των Ερντογανικών Μέσων – έχουν μετατρέψει τον τουρκικό λαό σε χειραγωγούμενο όργανο προπαγάνδας υπό τις οδηγίες του ”μεγάλου μαέστρου” που τον κυβερνάει κρατώντας τον παραπληροφορημένο.

   Έτσι φτάσαμε στην παραληρηματική κατάσταση όπου — ευρισκόμενος σε έξαλλη κατάσταση ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος — κατηγόρησε τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι κάνει… τουριστική απόβαση στα νησιά του Αιγαίου!!!

      Άκρως προκλητικά όλα αυτά, ανιστόρητα και έωλα στο σύνολό τους, με κερασάκι στην τούρτα τον επίλογο της σύντομης ομιλίας του στη Σμύρνη που ήταν κι αυτός αφιερωμένος στη χώρα και τα νησιά μας:

 – Καλούμε την Ελλάδα να συμμαζέψει τα μυαλά της, να μείνει μακριά από τα όνειρα, τις δηλώσεις και τις ενέργειες που θα την οδηγήσουν σε αποτελέσματα που θα μετανιώσει, όπως συνέβη πριν από έναν αιώνα. Συνέλθετε! Η Τουρκία δεν θα απεμπολήσει τα δικαιώματα της στο Αιγαίο…

– Τι να απαντήσεις σε κάποιον που βρίσκεται σε μόνιμη παράκρουση και θέλει να σου πάρει την πατρίδα; σας ακούω να διερωτάσθε με συγκρατημένη οργή.

Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας ότι τέτοιες συμπεριφορές επιβεβαιώνουν ότι οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά βρίσκονται επί ξυρού ακμής. Όμως η ελπίδα για ματαίωση των σχεδίων του Τούρκου Προέδρου δεν παύει να υπάρχει και να εξαρτάται από μας, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος μας.

Κι αυτό δεν το επιβεβαίωσε διαχρονικά μόνο η Ιστορία, αλλά και μόλις πριν λίγες μέρες ένας μη Έλληνας, ένας Τούρκος: ο Γιαλίμ Εράλπ (πρέσβης επί τιμή της Τουρκίας, πρόξενος στην Κομοτηνή και εκπρόσωπος του ΤΥΠΕΞ στα χρόνια 1983-1987), ο οποίος σε συνέντευξή του είπε ότι ”Τα νησιά του Αιγαίου ανήκουν στην Ελλάδα”. Κι ότι ”Κάθε αντίρρηση σε αυτό καθιστά την Τουρκία επιθετικό κράτος”.

– Είτε μας αρέσει είτε όχι, παραδέχθηκε, η Λωζάνη έδωσε στην Ελλάδα τα νησιά εκτός της ζώνης των τριών μιλίων…

   Φευ!.. Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι μακράν αυτής της λογικής, δυστυχώς. Μακράν της λογικής του status quo στο Αιγαίο, του σεβασμού των Συνθηκών που χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα [Λωζάννης (1923) και Παρισίων (1947)] και του σεβασμού στο Διεθνές Δίκαιο και του Δίκαιο της Θάλασσας

   Εμποτισμένος καθώς είναι απ’ το πνεύμα του αναθεωρητισμού, προτιμά να εργαλειοποιεί κατά το δοκούν τις Συνθήκες με σκοπό να προβάλει επιθετικά τις τουρκικές αξιώσεις στις οποίες απάντησε ήδη το ελληνικό ΥΠΕΞ με 16 χάρτες αποδόμησης του τουρκικού αναθεωρητισμού.

   Οι διπλωματικοί δίαυλοι επικοινωνίας Τουρκίας-Ελλάδας έχουν πλέον διαρραγεί. Και αυτό δικαιολογεί γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν δεν συμμετείχε αυτοπροσώπως στη Σύνοδο Κορυφής της Διαδικασίας Συνεργασίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που έγινε στη Θεσσαλονίκη πρόσφατα (με υψηλούς προσκεκλημένους τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς), παρά έστειλε αντιπροσωπεία υπό τον ΥΦΕΞ του, αρμόδιο για θέματα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων…

   Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρέπει να έχουμε τεταμένες τις αμυντικές μας κεραίες στο κρίσιμο ειδικά διάστημα μέχρι τις τουρκικές εκλογές (14 Ιουνίου του ’23), γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να μας οδηγήσει σε θεαματικό ”θερμό επεισόδιο” υπό μορφή απόβασης σε νησί ή νησιά του Αιγαίου με στόχο τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του.