Αισθήματα χαρμολύπης μού δημιούργησε η ανάγνωση της επιστολής του προέδρου του παραρτήματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στη Χειμάρρα και εκλεγμένου από την 14η Μαΐου 2023 δημάρχου της (ο οποίος εκτίει αδίκως ποινή 2 ετών από τις 12 Μαΐου του παρελθόντος έτους, με την ”κατασκευασμένη” κατηγορία της εξαγοράς ψήφων) προς τον Πρέσβη της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αλβανία Silvio Gonzato και τον Επιτετραμένο Πρέσβη των ΗΠΑ στην Αλβανία David Wisner.
Αισθήματα χαράς, γιατί αναγνωρίζω στο πρόσωπό του τον άνθρωπο για τον οποίο ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είχε γράψει ”Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, αλλά αυτός που δεν αγωνίζεται έχει, ήδη, χάσει”.
Αναγνωρίζω τον Έλληνα Βορειοηπειρώτη ο οποίος αγωνίζεται με πίστη και αποφασιστικότητα στις αρχές του έχοντας την πεποίθηση ότι τίποτα στη ζωή δε χαρίζεται και μοιραία θα πρέπει να υπερκεράσει το σκοτάδι της βαρβαρότητας Ράμα, για να ακολουθήσει τη γραμμή ευθύνης που έχει χαράξει.
Να υπερκεράσει τον ανηφορικό ”γολγοθά” στον οποίο τον καταδίκασε η νεοχοτζική ”δημοκρατία” του Αλβανού πρωθυπουργού, για να ανταποκριθεί στην υψηλή δωρεά εμπιστοσύνης των Χειμαρριωτών ψηφοφόρων του της Ελληνικής Μειονότητας Βορείου Ηπείρου.
Αναγνωρίζω τον Έλληνα Βορειοηπειρώτη ο οποίος καταπνίγει τους κυματισμούς των πικρών σκέψεων και συναισθημάτων που του προκαλεί το έλλειμμα δημοκρατίας και δικαιοσύνης στην Αλβανία και στέλνει στην Αμερική και την Ευρώπη μήνυμα αγωνιστικότητας του Ελληνισμού της Αλβανίας, με αφορμή την προσωπική εμπειρία του.
Μήνυμα που βοά, έμμεσα πλην σαφώς, πως το αλβανικό καθεστώς απεργάζεται τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας. Τα απεργάζεται σε πλαίσιο ανισοτήτων και αδικίας, το οποίο αφήνει ανεπηρέαστη την ευρωπαϊκή προοπτική της λόγω απώλειας ταυτότητας της Δύσης.
Απώλειας ταυτότητας της Ενωμένης Ευρώπης, προπάντων. Μιας Ευρώπης (όπου, παρεμπιπτόντως, επίκεινται εκλογές την 9η Ιουνίου) η οποία ετοιμάζεται να κάνει δεκτές ως μέλη χώρες με νομιζόμενη δημοκρατία και χειραγωγούμενη δικαιοσύνη, για λόγους συμφέροντος, αδυναμίας ”ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” και γενικευμένης ηθικής παρακμής. Κι αυτό είναι που με λυπεί…
Με λυπεί γιατί μια τέτοια χώρα με νομιζόμενη δημοκρατία είναι η Αλβανία, όπου διαβιούν υπό συνθήκες περιορισμένης ελευθερίας και επισφαλούς δικαιοσύνης οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, ένας εκ των οποίων είναι ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρης που μάχεται χρόνια τώρα για τα δίκαια των Ομογενών μας εκεί υπερασπιζόμενος την ύπαρξη και την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Αλβανίας.
Ταυτότητα που δε γίνεται σεβαστή από τον φιλότουρκο Αλβανό πρωθυπουργό, ο οποίος ασκεί συστηματική ανθελληνική πολιτική δια της οικειοποίησης ή βεβήλωσης εκ μέρους των αλβανικών Αρχών περιουσιακών στοιχείων, θρησκευτικών ή πολιτιστικών συμβόλων και δημιουργημάτων των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, με στόχο τον εκπατρισμό τους. Την απομάκρυνση, δηλαδή, από τη γενέθλια γη τους, μέχρι να σβήσει σταδιακά η ιστορική κοιτίδα Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου στην Νότια Αλβανία.
Πώς απαντάει όμως σε όλα αυτά η Ενωμένη Ευρώπη (με τη υπόγεια συνέργεια και των ΗΠΑ, οι οποίες – απ’ τη δεκαετία του ’90 ακόμα – ασκούν φιλοαλβανική πολιτική στα Δυτικά Βαλκάνια τροφοδοτώντας τις ονειρώξεις Αλβανοτσάμηδων και Κοσοβάρων για Μεγάλη Αλβανία σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας Ελλάδας -Σερβίας);
Απαντάει, δυστυχώς, είτε δια της σιωπής είτε δια της χλιαρής παρέμβασης προς υπεράσπιση του δικαίου και της δημοκρατίας ή δια της ποντιοπιλατικής στάσης που μεταφράζεται ως κλείσιμο του ματιού στον Ράμα, με υπόδειξη κρατών-μελών της (βλ. Ιταλία-Γερμανία) τα οποία για λόγους συμφέροντος τον στηρίζουν…
Έπειτα, η σημερινή (αλλοτριωμένη από οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά συμφέροντα) Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ψάχνει να βρει το δίκιο του ο Φρέντι Μπελέρης, απέχει μακράν της προκατόχου της ΕΟΚ των αξιών και των σημαντικών ηγετών στην οποία είχαμε ενταχθεί το 1979 (δια χειρός του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή) ως δέκατο μέλος της.
Τότε, με μια γεωγραφική υπέρβαση, παρακάμψαμε τα ”οπισθοδρομικά” Βαλκάνια, γεφυρώσαμε θάλασσες και διαφορές, για να συνδεθούμε με την Ευρώπη που πρωτοξέθαψε τα αρχαία μας. Έσωσε το πνεύμα, τις αξίες, τις δημιουργίες και τα καλύτερα στοιχεία των προγόνων μας μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους, αφού ροκάνισε ωστόσο προηγουμένως – δια των Σταυροφοριών της [1204-1261] – την κιβωτό του αρχαιοελληνικού Ελληνισμού Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Τώρα διαβιούμε στους κόλπους της φορτωμένοι απαισιοδοξία, καθώς το πλαίσιο αξιών που μας περιέβαλε (προτάσσοντας τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη) έχει ξεφτίσει και αντικαταστάθηκε από νέο πλαίσιο όπου κανοναρχεί το συμφεροντολογικό πνεύμα.
Το πνεύμα μέτριων Ευρωπαίων ηγετών που προωθούν κυβερνήσεις χειροκροτητών και οσφυοκαμπτών, ανέχονται κίβδηλες δημοκρατίες (κατ’ ουσίαν δικτατορίες) τύπου Ράμα, όταν είναι εξόφθαλμο ότι παραβιάζουν κάθε δημοκρατική αρχή ισοπεδώνοντας – σαν οδοστρωτήρας – τα δικαιώματα πολιτών τους, όπως τα ανθρώπινα και μειονοτικά των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία.
Κάποτε ψάχναμε να βρούμε τη χαμένη εθνική μας ταυτότητα στα πλαίσια της Ευρώπης, πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτήν. Το ”Ανήκομεν εις την Δύσιν” του Κωνσταντίνου Καραμανλή (που γυρίζει την πλάτη στους Σλαβόφιλους και τους Ευρασιάτες) δεν έπαψε να ισχύει, αλλά – για να σωθεί το ελεύθερο, ακέραιο και εθνικά συνειδητοποιημένο ελληνικό πνεύμα – πρέπει να αφυπνιστούμε οι Πανέλληνες.
Να αφυπνιστούμε και να πάψουμε να λειτουργούμε ως εξαρτήματα γεωπολιτικής μηχανής, για να μπορούμε να συμβάλλουμε ενεργά (με ανάληψη πολύπλευρων πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων) στην αναδιαμόρφωση του διαβρωμένου από συμφέροντα ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, να στηρίξουμε τις κοιτίδες του Ελληνισμού από ανθελληνικές υπονομεύσεις και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των Ομογενών στις ελληνικές μειονότητες, όταν μας έχουν ανάγκη.
Η οικοδόμηση της πολύχρωμης Ευρώπης των λαών, η ενίσχυση του μεταρρυθμιστικού, αλληλέγγυου και κοινωνικού χαρακτήρα της (που είναι αμφιλεγόμενος, σημειωτέον, όσο οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι), η οικονομική σύγκλιση Βορρά-Νότου, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η διατήρηση των παραδόσεων οι οποίες διαμόρφωσαν την πολιτισμική της ταυτότητα, η καθιέρωσή της ως αξιόπιστης δύναμης ειρήνης και η πολιτική ενοποίηση των κρατών-μελών της (με έμφαση στην υιοθέτηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής) εξακολουθούν να είναι ευρωπαϊκές προτεραιότητες θεωρητικά.
Στην πράξη όμως έχουν ατονήσει πολλά απ’ αυτά. Προπάντων, όμως, έχει ατονίσει η αυστηρή προσήλωση της Ε.Ε στα δημοκρατικά ιδεώδη ως προαπαιτούμενα για την ένταξη σε αυτήν νέων κρατών. Και έχει ατονήσει γιατί γιγαντώθηκαν στους κόλπους της τα γεωπολιτικά συμφέροντα, οι κοινωνικές ανισότητες, η ιδιοτέλεια των ηγετών της και η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών που ανταγωνίζεται εκείνην των ΗΠΑ.
Θύμα αυτών των εκφυλιστικών καταστάσεων που στρώνουν χαλί σε ψευτοδημοκράτες ηγέτες όπως ο Ράμα, έπεσε ο Φρέντυ Μπελέρης (ο οποίος ανακηρύχθηκε, πρόσφατα, Επίτιμος Μέγας Τελετάρχης της παρέλασης στην 5η Λεωφόρο από την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης).
Μαζί με τον φυλακισμένο δήμαρχο Χειμάρρας όμως έπεσε και η Ελλάδα, που πασχίζει να τον απελευθερώσει χωρίς αποτέλεσμα υπενθυμίζοντας μάταια στους εκπροσώπους της Ε.Ε την αξία της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στη δημοκρατία.
Θέμα που αφήνει αδιάφορους, όπως αποδείχθηκε, τους ισχυρούς σε Ευρώπη και ΗΠΑ και δικαιολογεί τα έντονα συναισθήματα πικρίας των Ελλήνων, οι οποίοι ερμηνεύουν την παρατεταμένη αφωνία της Αθήνας ως υποχώρησή της έναντι του Έντι Ράμα μετά τη σύλληψη του Γκ. Γκόρο κατόπιν καταγγελίας του Φρ. Μπελέρη για συμμετοχή του σε κύκλωμα παραχάραξης τίτλων ιδιοκτησίας Βορειοηπειρωτών…
Σημειωτέον ότι τον Γκόρο είχε διορίσει δήμαρχο Χειμάρρας ο Αλβανός πρωθυπουργός ως αντικαταστάτη του φυλακισμένου Μπελέρη, αν και είχε ηττηθεί ο πρώτος στις εκλογές της 14ης Μαῒου 2023 από τον δεύτερο, ενώ – μετά την φυλάκιση Γκόρο (την οποία εξέλαβε λανθασμένα η Αθήνα ως κίνηση καλής θέλησης Ράμα – ο Αλβανός πρωθυπουργός διόρισε (πάλι παράνομα) δήμαρχο στη Χειμάρρα την Μπλερίνα Γκόρου Μπάλα…
Δεδομένων αυτών, έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε για την θετική ανταπόκριση των (εν Αλβανία) πρέσβεων ΗΠΑ και Ε.Ε στην επιστολή του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας, πολύ περισσότερο όταν είναι εμφανής η ανύπαρκτη επιρροή της χώρας μας στην αμερικανική πολιτική για την Βόρεια Ήπειρο και την Ευρώπη όσο κλείνουν οι πόρτες δικαίωσης για Μπελέρη στην Αλβανία.
Φευ! Η Ενωμένη Ευρώπη ”της μακράς πνοής” δεν υπερασπίστηκε έμπρακτα, όπως αποδείχθηκε, το δίκαιο και τη δημοκρατία στην υπόθεση Μπελέρη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, συνεχίζουν να την εξυμνούν οι πολιτικές ηγεσίες μας.
Ίσως γιατί, κατά βάθος, τη φοβούνται. Φοβούνται τους ισχυρούς εταίρους μας στην Ε.Ε, οι οποίοι κρατούν διαχρονικά τα ηνία της και εκδηλώνονται πότε φιλοαλβανικά και πότε φιλοτουρκικά, καθώς μας έχουν – όπως οι ΗΠΑ – δεδομένους και υποταγμένους.
Γι’ αυτό εκλαμβάνω την απόφαση του πρωθυπουργού για ένταξη του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας (κόντρα στους υπάρχοντες ενδοιασμούς στελεχών της κυβέρνησης, όπως ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης και η ΥΦΕΞ Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου), ως ανταπόκριση στο αίτημα Ελλήνων και Ελληνοαμερικανών και μήνυμα στήριξης στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Όχι σαν μήνυμα-απάντηση σε ΗΠΑ-Γερμανία για την υποτονική στάση τους στην υπόθεση Μπελέρη και τις μεθοδεύσεις που διαφαίνονται εκ μέρους τους για ένταξη της νεοχοτζικής Αλβανίας στην Ε.Ε ερήμην του ελληνικού βέτο…
