Ψήφος εμπιστοσύνης στον τουρκικό αναθεωρητισμό η ευρωπαϊκή αναγνώριση του «Τουρκο-Αιγαίου»

Τι τα θέλουμε τι τα γυρεύουμε. Το ότι δε φημιζόμαστε για τα γρήγορα αντανακλαστικά μας και υποδυόμαστε μονίμως τον ρόλο του Επιμηθέα αντί του Προμηθέα στην Εξωτερική μας πολιτική, το γνωρίζουμε χρόνια τώρα και το επιβεβαιώνουμε σε κάθε ευκαιρία και με κάθε κυβέρνηση.

 Το επιβεβαιώσαμε και με την τωρινή, όταν γίναμε μάρτυρες των δυσάρεστων επακόλουθων της βραδυπορίας μας είτε λόγω απροθυμίας για αντιπαράθεση με τον Τούρκο είτε λόγω της διπλωματικής ακαμψίας μας η οποία οφείλεται στην ”κατευναστική” πολιτική μας. Πολιτική μόνιμης υποχωρητικότητας σε βαθμό που να δίνει την εντύπωση ότι καθεύδουμε υπό μανδραγόρα…

Έτσι ξυπνήσαμε ένα πρωί αιφνιδιασμένοι μαθαίνοντας ότι ο άοκνος γείτονας Ερντογάν (που ξέρει να εκμεταλλεύεται γεωπολιτικά τα βαριά αντανακλαστικά και την έλλειψη διορατικότητάς μας) έκανε σοβαρή απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένων σε βάρος μας με την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου (Νοέμβριος του ’19), την οποία ακολούθησε ένα χρόνο μετά η δική μας βεβιασμένη υπογραφή της ημιτελούς ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας.

Συμφωνίας εθνικά επιζήμιας όπως αποδείχθηκε εξαρχής, αφού η μερική (όχι πλήρης) θαλάσσια οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν αποσκοπούσε στο κλείσιμο της γεωπολιτικής εκκρεμότητας της Ελλάδας με την Αίγυπτο, αλλά στο να προλάβουμε τα χειρότερα που θα μπορούσε να κάνει αυθαίρετα η Τουρκία.

Εντούτοις δεν τα προλάβαμε. Και δεν τα προλάβαμε γιατί — αφήνοντας ”ακάλυπτη” απ’ την ελληνική κυριαρχία τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ του 28ου και 32ου Μεσημβρινού — ”διεθνοποιήσαμε” τα ελληνικά νερά στην μισή Ρόδο, το σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο κλπ) και την νήσο Στρογγύλη (τελευταίο σύνορο της Ελλάδας στο ανατολικό Αιγαίο), ενώ ταυτόχρονα — με την (ύποπτη) ”ανεμελιά” μας — αποκλείσαμε τη θαλάσσια σύνδεση της Ελλάδας με την κυπριακή ΑΟΖ επαυξάνοντας κατακόρυφα την τουρκική βουλιμία σε βάρος μας και σε βάρος της Κύπρου.

Αποτέλεσμα της ολέθριας ημιτέλειας στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία (που δεν αποκαταστάθηκε παρά τις υποσχέσεις του Δένδια) ήταν η παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων (ΕΧΥ) απ’ το τουρκικό ερευνητικό Ορούτς Ρέις και η ανεμπόδιστη παραμονή του επί τρίμηνο (Αύγουστος -Οκτώβριος 2020) για έρευνες 7 μίλια απ’ το Καστελόριζο, με το πρόσχημα ότι βρίσκεται σε διεθνή ύδατα.

Ήταν η τραγική επιβεβαίωση της φρικτής υποψίας μας ότι υπογράψαμε με την Αίγυπτο μια εθνικά ασύμφορη συμφωνία ωθούμενοι από την απόγνωση να ”απαντήσουμε” επί του διπλωματικού πεδίου στο τουρκολιβυκό μνημόνιο που μας έπιασε εξαπίνης και παρά τις ετεροχρονισμένες διαμαρτυρίες μας πήρε έγκριση από τον ΟΗΕ αστραπιαία…

Ναι, μας έπιασε εξαπίνης και μας ανάγκασε να βάλουμε την υπογραφή μας σε κείμενο που οδηγεί στη συρρίκνωση της Ελλάδας, αφού — πέραν του ότι κατάργησε την ΑΟΖ του Καστελορίζου και της μισής Ρόδου — άφησε στην Κρήτη ΑΟΖ μόνο 40% και στην Κάρπαθο 20%, ενώ η απώλεια της ελληνικής επήρειας στον θαλάσσιο χώρο ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της Κύπρου.

Ισοδυναμεί με εγκατάλειψη γιατί την αφήσαμε έρμαιο στις αρπακτικές διαθέσεις της Τουρκίας, αφού την υποχρεώνουμε να διαπραγματευτεί μόνη της με αυτήν επί της εδαφικής κυριαρχίας της (βλ. απρόσκοπτες παρεμβάσεις τουρκικών γεωτρύπανων στα θαλάσσια τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, με στόχο την ματαίωση εξόρυξης φυσικού αερίου) …

– Τι τα σκαλίζετε όλα αυτά, αφού δεν μπορούμε να διορθώσουμε τα λάθη που έγιναν; σας ακούω να λέτε αποθαρρυμένοι.

Τα ”σκαλίζω” γιατί τα επαναλαμβανόμενα λάθη στην Εξωτερική μας πολιτική θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα σε ήττα. Κι αυτό γιατί ”ενός κακού μύρια έπονται”, όπως έλεγε ο αρχαίος τραγικός ποιητής Σοφοκλής.

Όπερ σημαίνει, στη δική μας περίπτωση, ότι η ημιτελής συμφωνία που υπογράψαμε με την Αίγυπτο τον Αύγουστο του 2020 επικαιροποιείται αρνητικά σε βάρος του Ελληνισμού προϊόντος του χρόνου, με αποτέλεσμα να εκδηλώνοντας όλο και πιο συχνά ασκήσεις επιθετικότητας της Τουρκίας στα… ”διεθνοποιημένα” χωρικά ύδατα σε βάρος της χώρας μας και της Κύπρου.

Ασκήσεις επιθετικότητας που μένουν αναπάντητες από ελληνικής πλευράς υπό τον φόβο του casus belli και με δεδομένη την μη κάλυψή μας από τους συμμάχους σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης. Κι αυτό το γνωρίζει η Άγκυρα και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο επιμένοντας στην προκλητική ρητορική της η οποία εγείρει ζήτημα αμφισβήτησης της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών.

Νωπές άλλωστε είναι οι σχετικές δηλώσεις Τούρκων Αξιωματούχων, με πρώτη αυτή του Τούρκου Προέδρου ότι θα ενημερώσει το ΝΑΤΟ (στη Σύνοδο Κορυφής στην Μαδρίτη) για την παράνομη κατοχή από την Ελλάδα νησιών του Αιγαίου και στη συνέχεια εκείνες του Τούρκου αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάι και του προέδρου του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος έφτασε να πει (ανταγωνιζόμενος σε εθνικιστικό μένος τον πολιτικό του αντίπαλο Ταγίπ Ερντογάν) το εξόχως προειδοποιητικό και απειλητικό:

– Θα δείξουμε στους Έλληνες τι θα γίνουν τα όπλα στα νησιά”. Κοινώς,  θα εισβάλουμε στα νησιά του Αιγαίου όταν έρθουμε στην εξουσία…

Τώρα θα μου πείτε, ”βρήκαν και τα κάνουν άπαντες”. Και δεν εννοώ τόσο την δική μας γνωστή στάση υποχωρητικότητας και ανεκτικότητας  (που ανταποκρίνεται απόλυτα στην ”κατευναστική” στρατηγική μας), όσο τη στάση των συμμάχων στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ.

Αρκεί να θυμηθούμε, ενδεικτικά, την πίεση που άσκησε πρόσφατα ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον στον Κυριάκο Μητσοτάκη (όπως αποκάλυψε με μήνυμα στο twitter ο πρώην ΥΦΕΞ Γιάννης Βαλυράκης), για να μην… αντιδράσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στην περίπτωση που η Τουρκία μάς επιτεθεί στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ!!!

Αρκεί να θυμηθούμε την απόφαση της Επιτροπής Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ε.Ε, που έκανε δεκτό το αίτημα της Τουρκίας για χρήση του brand name ”Turkaegean” για… τουριστικούς λόγους, αν και ήταν εξόφθαλμος ο σκοπός της να αμφισβητήσει ευθέως την ελληνικότητα του Αιγαίου στέλνοντας παράλληλα μήνυμα διεκδίκησης των νησιών μας.

– Μα την προηγούμενη μέρα μόλις, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε εκφράσει την ανησυχία του για τη συμπεριφορά της Τουρκίας…, σας ακούω να λέτε έκπληκτοι με την υποκρισία των Ευρωπαίων.

Κι εγώ θα συμπληρώσω ότι, πέρα απ’ την υποκρισία, αυτό που ενοχλεί  περισσότερο είναι η έλλειψη αλληλεγγύης και ευαισθησίας της Ε.Ε απέναντι σε κράτος-μέλος της. Η έλλειψη αλληλεγγύης της… πολιτισμένης Ευρώπης, η οποία έβαλε την υπογραφή της κάτω απ’ την επιχείρηση τουρκοποίησης του Αιγαίου, κοινώς του εκβαρβαρισμού του δια της παραχάραξης της ονοματολογίας του, η οποία είναι άρρηκτα δεμένη με την ελληνική ιστορία…

Το δεδομένο αυτό, φυσικά, συνιστά νομική και διπλωματική ήττα της Ελλάδας στο πρόσωπο της κυβέρνησης, η οποία — μετά την ετεροχρονισμένη αφύπνισή της — προσπαθεί να ανατρέψει νομικά την ευρωπαϊκή έγκριση του ”Turkaegean”.

Κάτι τέτοιο ωστόσο είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επιτευχθεί και γι’ αυτό η απόφαση της Ε.Ε θα έχει ανυπολόγιστες και πολυεπίπεδες επιπτώσεις σε βάρος μας οι οποίες θα ξεκινούν απ’ τον Τουρισμό (τη βαριά βιομηχανία της  Ελλάδας) και ενδέχεται να καταλήξουν σε πλήγμα εθνικών διαστάσεων.

Κι αυτό γιατί δεν αποκλείεται η Τουρκία — με τον αέρα αποδοχής της χρήσης του σήματος απ’ την EUIPO — να κινητοποιήσει τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό, για να περάσει στη διεθνή κοινή γνώμη πλαστογραφημένο αφήγημα για την Ελληνικότητα του Αιγαίου.

Κάτι ανάλογο, δηλαδή, με όσα ξεκίνησαν κι έκαναν πριν από χρόνια οι Σκοπιανοί παραχαράσσοντας την ιστορία της Μακεδονίας, μέχρι που μας εξώθησαν — με την συνέργεια των ΗΠΑ και της Γερμανίας — να βάλουμε την υπογραφή μας στην εκποίηση του ονόματος, της γλώσσας και της ταυτότητάς της.

Στην περίπτωση του… ”Τουρκο-Αιγαίου”, ασφαλώς, είναι παρήγορο το γεγονός  ότι οι Αμερικανοί στάθηκαν στο πλευρό μας απορρίπτοντας ευθέως το αίτημα των Τούρκων για χρήση του εν λόγω όρου για τουριστικούς λόγους.

Ωστόσο η πισώπλατη μαχαιριά της ΕΕ άνοιξε ήδη τον  δρόμο για τουριστική… τουρκοποίηση των ελληνικών νησιών  απ’ τους γείτονες οι οποίοι επενδύουν αλιευτικά σ’ αυτήν είτε ψαρεύοντας ανεξέλεγκτα είτε αγοράζοντας ελληνικές εταιρείες κατεψυγμένων αλιευμάτων, ενώ προωθούν στρατηγικά τον αναθεωρητισμό της ”Γαλάζιας Πατρίδας” που επιδιώκει την αλλαγή του status quo στο Αιγαίο…