Το ότι στα τρία μεγάλα κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τα εθνικά θέματα με επίκεντρο τα ελληνοτουρκικά, είναι ηλίου φαεινότερο. Γι’ αυτό και επικεντρώνουν την προεκλογική τους ατζέντα στα της εσωτερικής πολιτικής και τα παραπολιτικά θέματα.
Όμως τα ”ήρεμα νερά” που επέβαλε δια της ισχύος των 7,8 ρίχτερ ο σεισμός στην Τουρκία, άρχισαν να ταράζονται ήδη όσο κι αν προσπαθούν να τα διασφαλίσουν με νουθεσίες και παρεμβάσεις οι Αμερικανοί.
Πίσω από τα τουρκικά γλυκόλογα, τους χαριεντισμούς, τις χειραψίες, τις αγκαλιές και τις φωτογραφίσεις Τούρκων με Έλληνες Αξιωματούχους, η Τουρκία δεν έπαψε να προωθεί τα επεκτατικά της σχέδια κατά της Ελλάδας και της Κύπρου στο πλαίσιο της ”Γαλάζιας Πατρίδας” της.
Της ”Γαλάζιας Πατρίδας” που απομυθοποιεί τη ”διπλωματία των σεισμών”, στην οποία πιστέψαμε εν τη αφελεία μας αγνοώντας την πικρή εμπειρία του παρελθόντος (βλ. σεισμό στο Ιζμίτ το 1999 και ελληνική αλληλεγγύη που δεν εκτιμήθηκε).
Αυτό δεν αποδείχθηκε μόνο από το δείγμα αγνωμοσύνης που εξέπεμψε τον περασμένο Φεβρουάριο ο ”πατέρας” της ”Γαλάζιας Πατρίδας” Τζιχάτ Γιαϊτζί (πρώην Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού της Τουρκίας) κατηγορώντας την ΕΜΑΚ ότι δεν πήγε στην Τουρκία για να τη βοηθήσει, αλλά για να την κατασκοπεύσει, όπως το 1999…
Αποδείχθηκε και από το γεγονός ότι η Τουρκία — λίγες εβδομάδες μετά τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου και κατά παράβαση των διεθνών κανονισμών και του Διεθνούς Δικαίου — εξέδωσε απανωτές ΝΟΤΑΜ εντός του FIR Αθηνών, κοινώς αγγελίες προς αεροναυτιλομένους για δέσμευση μονομερώς μεγάλων περιοχών του Αιγαίου.
Όπερ σημαίνει ότι η Άγκυρα δεν έπαψε να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου και στον εναέριο χώρο μεταξύ 6 και 10νμ., δεδομένου ότι μας αναγνωρίζει τα πρώτα ως ανώτατο όριο στον αέρα, ενώ εμείς θεωρούμε τα δεύτερα κεκτημένα μας.
Σημαίνει, επίσης, ότι αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία και στην καρδιά του Αιγαίου ακόμα (σ.σ: Με βάση τη λίστα ”EGAYDAAK” αμφισβητεί 152 ελληνικά νησιά από το 2016. Συγεκριμένα, 25 νησιά και 127 βραχονησίδες). Αμφισβητεί, ως εκ τούτου, και την ελληνική περιοχή ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης.
Σαν να μη φτάνουν αυτά — αγνοώντας την χείρα φιλίας της Ελλάδας — συνεχίζει τις προκλήσεις και χαρτογραφικά, όπως δείχνει βίντεο διαφήμισης του AK Party με την τουρκική σημαία (για λογαριασμό του κυβερνώντος AKP), που το συνοδεύει η δήλωση: ”Η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, τα νησιά Κως και η Δυτική Θράκη είναι υπό τουρκική κυριαρχία”, για να εισπράξει την ”ψύχραιμη” απάντηση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ μας Γιώργου Αρναούτη ”Οι θέσεις μας είναι γνωστές. Δεν θα επιτρέψουμε η εσωτερική πολιτική σύγκρουση στην Τουρκία να μετατραπεί σε δημόσιο διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας”…
Όλα αυτά ωστόσο, δεν φαίνεται να αξιολογούνται στην πραγματική τους διάσταση από τα μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα που ταυτίζονται εν πολλοίς (όπως προείπα) στα εθνικά θέματα και γι’ αυτό τηρούν σιγή ιχθύος για τα τεκταινόμενα στο πεδίο της Εξωτερικής πολιτικής, με αποτέλεσμα να επιλέγουν προεκλογικά εσωτερικής φύσεως θέματα.
Θέματα που περιλαμβάνουν — πέρα από τα γνωστά φλέγοντα της καθημερινότητας (μάχη με το ”βαθύ κράτος” και την ακρίβεια) — και… ”σκανδαλοθηρικά” παραλειπόμενα (βλ. υποθέσεις Καϊλή, Γεωργούλη), στα οποία εμπλέκονται έμμεσα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου των εν λόγω Ευρωβουλευτών τους.
”Τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων, ἡμεῖς ἄδομεν” (”Τα σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε”), έλεγε τον 5ο αι. πΧ ο ιστορικός Θουκυδίδης. Με άλλα λόγια, για να το επικαιροποιήσουμε, όσο ”τραγουδάμε” εμείς προεκλογικά εναποθέτοντας τις ελπίδες μας στη ”διπλωματία των σεισμών”, η Τουρκία εμμένει στην αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, ενώ στην Κύπρο λειτουργεί παρεμβατικά δια του ψευδοκράτους.
Γιατί είναι φως φανάρι ότι τα τουρκικά ενεργειακά σχέδια κρύβονται πίσω από την αντίδραση του ψευδοκράτους στην Navtex της Κύπρου για εξόρυξη υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 12 της ΑΟΖ, που πάνε κόντρα στα σχέδια για μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στο κατεχόμενο έδαφος της Κύπρου.
Παρουσία που την αποδεικνύουν οι εξελικτικές κινήσεις της για εποικισμό του βόρειου τμήματος του νησιού και οι βάσεις που έχει εγκαταστήσει εκεί ως δερβέναγας της Ανατολικής Μεσογείου: Ναυτική βάση στο Μπογάζι Τρικώμου (επαρχία Αμμοχώστου), βάση ραντάρ στην κατεχόμενη Καρπασία και αναβάθμιση του αεροδρομίου στο Λευκόνοικο, με σκοπό να δέχεται μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) Bayraktar TB2.
Παράλληλα, στον ελλαδικό χώρο — τρία χρόνια μετά τα γεγονότα στις Άνω Θέρμες (πομάκικο χωριό του δήμου Μύκης στον νομό Ξάνθης) με πρωταγωνίστρια μουσουλμάνα μειονοτική (σ.σ: η ελληνόψυχη Πομάκα αναγκάστηκε να μετεγκατασταθεί από το χωριό της στην Ξάνθη μετά την επίθεση με προπηλακισμούς που δέχθηκε από ομάδα συγχωριανών της, όταν ύψωσε ελληνική σημαία ανήμερα της 25ης Μαρτίου του ’20) — εκδηλώνεται νέο τουρκικό σχέδιο αποσταθεροποίησης της Θράκης δια της ψήφου στις προσεχείς εκλογές της 21ης Μαῒου.
Στην υβριδική απειλή με στόχο την τελευταία (απειλή πολύμορφη που έχει να κάνει με κυβερνοπόλεμο, λαθρομετανάστευση, και ”παραστρατιωτικές” επιχειρήσεις εν είδει προβοκάτσιας από τους ”Γκρίζους Λύκους” της μειονότητας), προστέθηκε προ ημερών και νέο τουρκικό σχέδιο αποσταθεροποίησης υποκινούμενο απ’ τους Μουσουλμάνους της Γερμανίας, οι οποίοι προτρέπουν ξενιτεμένους μειονοτικούς: ”Πηγαίνετε στην Δ. Θράκη και ψηφίστε μόνο ‘Τούρκους’ στις ελληνικές εκλογές”.
Αν τώρα σε αυτά προσθέσουμε την ολοκλήρωση της κατασκευής του πυρηνικού εργοστασίου στην επαρχία Ακούγιου της Μερσίνας από την ρωσική κρατική κατασκευαστική εταιρεία ατομικής ενέργειας Rosatom και το αεροπλανοφόρο Anadolu, το οποίο είναι ‘πλοίο επιθετικό’ κατά τον Τσιχάτ Γιαϊτσί (πατέρα της ”Γαλάζιας Πατρίδας”), τότε θα καταλάβουμε πόσο αμείωτος είναι ο πόθος εξέλιξης και πραγμάτωσης των φιλοδοξιών των Τούρκων σε βάρος μας και πόσο απαιτητή η επαγρύπνησή μας ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο.
Κι αυτό γιατί η Τουρκία, επωφελούμενη της χαλαρότητάς μας, ”τρέχει” κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να ολοκληρώσει τον αγώνα δρόμου που άρχισε να σχεδιάζει το 2014, με σκοπό να κλέψει από την Ελλάδα κεκτημένα της στο Αιγαίο δια της ”συνεκμετάλλευσής”, η οποία θα της επιτρέψει να μοιραστεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και υδριτών μεθανίου από τις θάλασσες των νησιών μας.
Έτσι όχι μόνον θα επεκταθεί εδαφικά σε βάρος μας, αλλά θα καλύψει και τις ανάγκες της σε φυσικό αέριο και υδρίτες μεθανίου για 544 χρόνια, ενώ παράλληλα θα κάνει ευκρινές το γεωπολιτικό της αποτύπωμα στον ενεργειακό χάρτη, όπως αποκάλυψε προ πολλού ο απόστρατος Υποναύαρχος Cihat Yaycı, εμπνευστής της ”Γαλάζιας Πατρίδας”…
Στον χάρτη αυτό, φυσικά — όπου χρωματίζονται κόκκινα η Θράκη και τα ”γκριζαρισμένα” απ’ τους Τούρκους ελληνικά νησιά του Αιγαίου — η ”πολύφερνη νύφη” για διεκδίκηση είναι το σύμπλεγμα Μεγίστης-Καστελορίζου, (Καστελόριζο, Μεγίστη, Στρογγύλη, Ρω). Σύμπλεγμα που αποτελεί πρόκληση για την τουρκική βουλιμία, γιατί βρίσκεται μια ανάσα απ’ τα τουρκικά παράλια (7,1 χλμ από τους κόλπους Αττάλειας-Φοινίκης).
Με δεδομένα αυτά, δεν πρέπει να μας ξεγελάει η φαινομενική απουσία επιθετικής δραστηριότητας στα ελληνοτουρκικά σύνορα (αν και υπόγεια συνεχίζεται ο υβριδικός πόλεμος που περνάει στα ψιλά των εφημερίδων), για να φτάσουμε να χαλαρώνουμε τις άμυνές μας στην μεθόριο του Έβρου και τα νησιά-στόχους της αναθεωρητικής Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η υποχώρηση της επιθετικής ρητορικής των Τούρκων Αξιωματούχων (Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Σοϊλού, Ακάρ) είναι φαινομενική. Εντάσσεται στα… καζάν καζάν επικοινωνιακά παιχνίδια που θέλει να παίξει η Άγκυρα με την Αθήνα στο θέμα της ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου.
Επειδή ακριβώς είναι υποκριτική όλη αυτή η συμπεριφορά των Τούρκων, συνεχίζουν να διακινούν χάρτες αυτοί με χρωματισμένα κόκκινα τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου, ενώ το AKP του Ταγίπ Ερντογάν κυκλοφορεί προεκλογικό σποτ για την ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας, πράγμα που συνιστά πρόκληση για τους Ορθοδόξους, στους ευχήθηκε υποκριτικά πασχαλιάτικα.
Στάχτη στα μάτια είναι και η διακοπή των παράνομων υπερπτήσεων τουρκικών μαχητικών πάνω από τα ”γκριζαρισμένα” νησιά μας, όπως και η αναστολή τουρκικών επιχειρήσεων επί του πεδίου, αφού το casus belli παραμένει ενεργό αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να διατηρεί σε αχρηστία το ΔΕΑΧ (Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου), το οποίο διακηρύχθηκε το ’93 από Παπανδρέου-Αρσένη για αμυντική διασφάλιση της Κύπρου, με την έννοια ότι αποτελεί το ακροτελεύτιο άκρο της νοητής ευθείας που τη συνδέει με τη Θράκη και το Αιγαίο…
Συνελόντι ειπείν, το μάτι της Άγκυρας συνεχίζει να εστιάζει στα κεκτημένα του Ελληνισμού, τα οποία διεκδικεί μετά τον σεισμό υπογείως με όχημα είτε τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο (βλ. αντίδρασή τους στην προετοιμασία έκδοσης NAVTEX εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων στην Αν. Μεσόγειο) είτε τους τουρκόφρονες της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης (βλ. ευθείες βολές κατά της Ελλάδας απ’ τον ”αγγελιοφόρο” της Άγκυρας εκεί Χαλίτ Χαμπίπογλου [πρόεδρο της ”Ευρωπαϊκής Τουρκικής Ομοσπονδίας Δυτικής Θράκης” (ABTTF)], για το θέμα της μη αναγνώρισης από τη χώρα μας ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα)…
