Τα κέρδη της Άγκυρας προοιωνίζονται δυσοίωνο μέλλον για το Αιγαίο

”Πρόσεχε μην γίνει πραγματικότητα αυτό που φοβάσαι”, συνηθίζει να λέει ο σοφός λαός μας προειδοποιητικά. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο εξατομικευμένα, αλλά και εθνικά, αν σκεφτούμε ότι αντιμετωπίζουμε συλλογικά όλα όσα φοβόμαστε εμείς οι Έλληνες και έχουν να κάνουν με το μένος της Τουρκίας κατά της Ελλάδας  και της Ορθοδοξίας με υπόστρωμα την αναθεωρητική στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας” της, τη στρατηγική αναβίωσης του  παντουρκισμού και του νεο-Οθωμανισμού.

Μένος που νομίζαμε ότι έφτασε στο απόγειό του με την τουρκοποίηση της Αγίας Σοφίας (Ιούλιος 2020) και την επί τρίμηνο παραβίαση και παραμονή του Ορούτς Ρέις στα ελληνικά νερά έξω απ’ το Καστελόριζο (Αύγουστος-Οκτώβριος 2020), αλλά — όπως αποδείχθηκε — αυτά ήταν μόνο η αρχή της κορύφωσης της κλιμάκωσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Κλιμάκωσης που δεν εκδηλώνεται μόνο με την προκλητική ανοχή της Άγκυρας στους εξακολουθητικούς βανδαλισμούς σε βάρος της Αγίας Σοφίας οι οποίοι ξεσήκωσαν αντιδράσεις κι από τον τουρκικό Τύπο ακόμα (βλ. δριμύ κατηγορώ κατά της τουρκικής κυβέρνησης από την Τζουμχουριέτ που μιλά για ”Ατελείωτο μαρτύριο της Αγίας Σοφίας” με θύμα, αυτήν τη φορά, τα μάρμαρά της), αλλά και με την ανοίκεια προς την Ελλάδα και τον Έλληνα πρωθυπουργό ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν.

Ρητορική που πλαισιώνεται απ’ τον άμετρο… βόμβο πλειάδας δημοσιογράφων και Αξιωματούχων της γείτονος οι οποίοι βυσσοδομούν κατά της χώρας μας και ζητούν εδώ και τώρα την ένοπλη διεκδίκηση από την Τουρκία ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

– Οι λεκτικές επιθέσεις είναι αναμενόμενες και πλαισιώνουν την τουρκική προπαγάνδα που εκπέμπεται εναντίον μας απ’ το τουρκικό δημοσιογραφικό, στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο συλλήβδην, σας ακούω να λέτε με ψυχραιμία.

Κι εγώ θα συμφωνούσα μαζί σας αν η τουρκική ηγεσία  περιοριζόταν στην επιθετική ρητορική εναντίον μας και δεν προέβαινε σε κινήσεις διαμόρφωσης τετελεσμένων, κάποιες από τις οποίες έχουν στεφθεί ήδη από διπλωματική επιτυχία (βλ. κατοχύρωση στην ΕΕ του ύπουλου όρου ”Turk Aegean”, κάτι που προσπαθεί εκ των υστέρων να ανατρέψει η καθεύδουσα υπό μανδραγόρα  ελληνική κυβέρνηση).

Επικοινωνιακή επιτυχία του νατοϊκού μας εταίρου θεωρώ, επίσης, το γεγονός ότι προβάλλονται με μεγάλη συχνότητα απ’ τον ξένο Τύπο οι (αναπάντητες  από την μεριά μας) διακομματικές προκλήσεις του τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου και των δημοσιογραφικών φερεφώνων του αναφορικά με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών μας και την πρόθεση να επαναλάβουν οι Τούρκοι τον ”άθλο” των Ιμίων σε ένα ή περισσότερα νησιά μας.

Το κακό μάλιστα είναι ότι, πέρα από τις προκλήσεις αυτές, γίνονται πρωτοσέλιδα στην Ευρώπη όχι οι καθημερινές παραβιάσεις και υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, αλλά οι καταγγελίες του Ταγίπ Ερντογάν για μεταφορά ρωσικού πετρελαίου με ελληνικά τάνκερ παρά το υπάρχον απαγορευτικό και οι επιχειρήσεις επαναπροώθησης [pushbacks] μεταναστών στην Τουρκία, οι οποίες ”συντονίζονται από Έλληνες αστυνομικούς”.

Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε ήδη να είχαν κινητοποιήσει τους αρμόδιους της κυβέρνησης, οι οποίοι πιάστηκαν απροετοίμαστοι και αμήχανοι μπροστά στον επικοινωνιακό καταιγισμό της γείτονος, με αποτέλεσμα να προβαίνουν ετεροχρονισμένα σε απέλπιδες κινήσεις (νομικής) ακύρωσης της κατοχύρωσης του εμπορικού σήματος ”TURK AEGEAN” (τουρκικό Αιγαίο) απ’ την Επιτροπή Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ και να  διατάσσουν ΕΔΕ μετά τον σάλο που προκλήθηκε και τις σφοδρές αντιδράσεις απ’ την αντιπολίτευση (βλ. σχετική απόφαση υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη).

Με δεδομένα αυτά, το λιγότερο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το 3ο ”yok” απ’ τον Ταγίπ Ερντογάν στο ενδεχόμενο συνάντησής του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς και τα παράπονά του στον Μπάιντεν — επ’ ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη — για τις 9 αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα οι οποίες ”σημαδεύουν την Τουρκία και όχι τη Ρωσία”, όπως πιστεύει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Κατά τα άλλα ο μονόπλευρος επικοινωνιακός πόλεμος καλά κρατεί, με τους Τούρκους δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές να έχουν… ξεσαλώσει τελευταία φτάνοντας στο σημείο να προμαντεύουν ότι η ελληνοτουρκική κρίση θα καταλήξει κάποια στιγμή σε κατάληψη αλά Ίμια νησιού στο Αιγαίο (βλ. σχετική εκτίμηση του Κεμάλ Οζτούρκ, πρώην διευθυντή του πρακτορείου ειδήσεων Anadolu, που διατηρεί επαφές με το προεδρικό περιβάλλον και δεν λέει όσα λέει τυχαία)…

Οι ατομικές εκδηλώσεις και δηλώσεις — που κινούνται σε επίπεδο παραλογισμού στην προσπάθεια των πρωταγωνιστών τους να παρουσιαστούν ως βασιλικότεροι της βασιλεύουσας τουρκικής ηγεσίας — πολλαπλασιάζονται, εντωμεταξύ, με γεωμετρική πρόοδο και αποτελούν το ”κερασάκι” στην τούρτα της ελληνοτουρκικής κρίσης.

”Κερασάκι” που σε άλλη περίπτωση, αν δεν αμφισβητείτο ευθέως η ελληνική κυριαρχία στα νησιά μας από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων στην Τουρκία και όχι μόνο απ’ το κυβερνών (AKP), θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε ως γραφικά μεγαλοϊδεατικό.

Αλλά, φευ!, δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι ούτε γι’ αστείο, όταν ηχεί ακόμα στα αυτιά μας η προειδοποιητική πρόταση του ναυάρχου εθνικιστή — πατέρα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” —  Τζιχάτ  Γιαϊτζή περί αποκλεισμού ελληνικών νησιών απ’ τους Τούρκους (σ.σ η Λέσβος, η Σάμος και το Καστελόριζο αναφέρθηκαν ενδεικτικά), ώστε να προκληθεί εξέγερση των κατοίκων τους κατά των ελληνικών Αρχών.

Ή όταν εξακολουθούμε να μένουμε ενεοί μπροστά στο θρασύτατο τόλμημα του αντιδημάρχου στο Οσμάν Γκαζί της Προύσας Τζεμ Κουρσάτ Χασάνογλου, ο οποίος — στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολιτισμού και Τέχνης ”Lycian Kas” που διοργανώνει κατ’ έτος ο τουρκικός δήμος Κας — κολύμπησε πρόσφατα 7,1 χλμ ως το Καστελόριζο, για να σηκώσει σε ελληνικό έδαφος τη σημαία της ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης και να γνωστοποιήσει με tweet του αργότερα ότι το αφιερώνει ”στην νεολαία της Τουρκικής Ένωσης Νέων Κομοτηνής και την Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης”!!!

Ωστόσο όλα αυτά τα δυσάρεστα τα επισκιάζει στον νου των υποψιασμένων το γεγονός ότι γι’ αυτά που φοβάται η Ελλάδα (αναθεώρηση Συνθηκών και αποστρατιωτικοποίηση των νησιών της) θα βρει απέναντί της το δίδυμο Τουρκία-Ρωσία, που εξυπηρετείται από μια τέτοια γεωπολιτική αλλαγή για διαφορετικούς λόγους.

Την πρώτη, την Τουρκία, την εξυπηρετεί γιατί: α) Θα διευρύνει τη γεωπολιτική της παρουσία ελέγχοντας την έξοδο των Στενών, β) Θα περιορίσει στο ελάχιστο τη στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης για τους Αμερικανούς και γ) Θα μπορεί να επιδιώξει με αξιώσεις την κυριότητα του μισού Αιγαίου μέχρι τον 25ο μεσημβρινό και όχι μόνο.

Όσο για τη δεύτερη, τη Ρωσία, κέρδος θα είναι ο αφοπλισμός των ελληνικών νησιών του Αιγαίου γιατί η εξουδετέρωση της Αλεξανδρούπολης ως στρατηγικής βάσης για τους Αμερικανούς θα εξουδετερώσει ταυτόχρονα και τον κίνδυνο που τη ”σημαδεύει” από τα ΒΑ σύνορα της Ελλάδας, ενώ παράλληλα θα της επιτρέψει να διευρύνει απρόσκοπτη την παρουσία της στη Συρία και τη Λιβύη, καθώς και την επιρροή της στην υποσαχάρια Αφρική.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Αθήνα δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων.    Η εικοσαετής, άλλωστε, παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν στο τιμόνι της Τουρκίας έχει αποδείξει ότι πίσω από κάθε του κίνηση κρύβεται η δολιότητα και η πανουργία του που συνοδεύουν με επιτυχία την διπλωματική ευελιξία του.

Πίσω απ’ τους ελιγμούς του βρίσκονται βαθύτερα κίνητρα. Κίνητρα που έχουν να κάνουν με την στρατηγική της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του, την πηγή άντλησης των νέων γεωπολιτικών του σχεδίων με βάση την αναθεωρητική πολιτική του. Πολιτική η οποία στοχεύει στην επέκταση  των συνόρων της Τουρκίας προς δυσμάς σε βάρος της χώρας μας.

Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε αφ’ ενός το γεγονός ότι η Άγκυρα συνεχίζει να εργαλειοποιεί τους μετανάστες σε βάρος μας (υπενθυμίζοντας την ίδια στιγμή διεθνώς τη δική μας ”απανθρωπιά” με τα pushbacks του  Λιμενικού και της FRONTEX) και αφετέρου ότι πέτυχε να εφαρμοστεί το μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του ’88 με εξάμηνη αναστολή λειτουργίας των ελληνικών πεδίων βολής  στα νησιά μας (κι αυτό ενώ η 4η Στρατιά του Αιγαίου συνεχίζει απρόσκοπτα τις ασκήσεις απέναντι), τότε θα αντιληφθούμε πολλά.

Θα αντιληφθούμε ότι δεν κινδυνολογούν οι ”Κασσάνδρες” της ελληνοτουρκικής κρίσης όταν μιλούν (μετά κι από την απόφαση των ΗΠΑ  να εκσυγχρονίσουν τον στόλο των τουρκικών F16, κάτι που απευχόταν ο Ν. Δένδιας) για δυσοίωνο μέλλον που προδιαγράφεται γύρω απ’ τα εθνικά μας θέματα.

Κι αυτό γιατί — με αφορμή το Ουκρανικό — μπορεί ο δαιμόνιος Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος την ”απάθεια” των ”Μεγάλων” και την ικανότητά του να στρεψοδικεί παρουσιάζοντας το άσπρο μαύρο (βλ. κατηγορίες κατά της Ελλάδας σε ομιλία του στο Ινστιτούτο Πολέμου του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας, γιατί… ”τα μαχητικά της παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της Τουρκίας!!!) να θελήσει να εφαρμόσει επί του… πεδίου την αναθεώρηση των Συνθηκών (Λωζάνης, 1923-Παρισίων, 1947) οι οποίες χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα κάνοντας απόβαση σε νησί, για να αμφισβητήσει ευθέως την ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου…