Η αντίληψη των νυν πολιτικών, περί της νομής τους Κράτους, αποδεικνύει βαθιά σύνδρομα παγοθενούς «κοτσαμπασισμού», όπου ορισμένοι πολιτικοί άρχοντες, οι προεστοί τρόπον τινά, υπολαμβάνουν την κρατική δομή και τους υποτιθέμενους θεσμούς ως λάφυρο, το οποίο δικαιωματικά και ελέω θεώ, νομιμοποιούνται παντί προσφόρω τρόπω, θεμιτό ή αθέμιτο να το λυμαίνονται, δίχως να νιώθουν την υποχρέωση να λογοδοτούν ή να αφουγκράζονται την βούληση του Ελληνικού λαού.
Η ως άνω νοσηρά σοβούσα νοοτροπία, αποδεικνύει μεταξύ άλλων και την διαχρονική μη ύπαρξη συντεταγμένου κράτους δικαίου καθότι άπαντα έχουν εμφανώς αντικατασταθεί από την αυθαίρετη και πραξικοπηματική δίνη της στυγνής κομματοκρατίας η οποία μετέρχεται πρακτικές υποκόσμου, ίνα αγκιστρωθεί με παν τίμημα εις την εξουσία, ούτως ώστε αφενός να εξυπηρετήσει ιδιοτελώς τα συμφέροντα των «ημέτερων» και εξετέρου να λεηλατήσει και να ελέγξει την πορεία του έθνους κατά διατεταγμένη εντολή εκ των προσφιλών ημών υπερεθνικών διευθυντηρίων.
Η επιρροή του αφανούς ξένου παράγοντα καθίσταται απτή εκ του αποτελέσματος, ως προς τον κατάδηλο αφελληνισμό εις την παιδεία, την κατάλυση της εθνικής ταυτότητας και την λυσσώδη προσπάθεια αμελλητί ακρωτηριασμού του Ελληνισμού, εκ της γλώσσης, της ιστορίας και της παραδόσεώς του.
Τούτων δοθέντων, δύναται τις να διαπορεί δια το ποιος εν τέλει κυβερνάει τούτον τον τόπο, εν άλλοις λόγοις ποιος άραγε είναι κατά τίνα τρόπο, ο παρασκηνιακός «μαριονετίστας», ο οποίος, εν κρυπτώ και παραβύστω, κινεί τα νήματα των άβουλων πλην μεθοδευμένα εύλαλων εγχώριων «μαριονετών» να δρουν αμελητί για τα εθνικά συμφέροντα και να επεμβαίνουν με σπουδή να καταλύσουν ιταμώς παν ψήγμα νομιμότητας, παρεμβαίνοντας ανενδοίαστα και ωμά, δια των ερπυστριών της πραξικοπηματικής θεσμικής βίας προς την Δικαιοσύνη, υπαγορεύοντας ευθέως και επονείδιστα προς τους δικαστές τα κόμματα τα οποία βουλεύονται μετ’ επιτάσεως, να αποκλείσουν, εκ των επικειμένων εκλογών, διότι η πολιτική την οποία πρεσβεύουν αντιβαίνει προδήλως προς τα κατεστημένα συμφέροντα τους και ανανήπτει τον Ελληνικό λαό από τον λήθαργο της ολιγωρίας και του αφιονισμού.
Πρόκειται εν τη κυριολεξία δια μία σύγχρονη μορφή θεσμικής δικτατορίας, η οποία ακριβώς επειδή ποδοπατά την Συνταγματική έννομη τάξη, σφετερίζεται την λαϊκή κυριαρχία, καταλύοντας παν ψήγμα νομιμότητας, ενεργοποιεί αυτοδικαίως την επιτομή του Συνταγματικού Πατριωτισμού, δια του οποίου εκάστοτε δημοκρατικός πολίτης νομιμοποιείται ενεργητικώς να ασκήσει παν θεμιτό μέσο, διαμαρτυρόμενος την παλινόρθωση της δημοκρατίας και τον σεβασμό προς τον Σύνταγμα.
Εν κατακλείδι, ο τάλας και καθημαγμένος Ελληνικός λαός στενάζει υπό το ζυγό της προϊούσας πτωχοποιήσεως και δεν ανέχεται την διαχείριση της πολιτικής ζωής δια των μέσω μαζικής εξαπατήσεως και δια των μεθοδεύσεων αποκλεισμού νομίμως συνεστημένων κομμάτων, ο καιρός γαρ εγγύς δια ραγδαίες γόνιμες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
