Το μετέωρο βήμα της Τ.Μελόνι

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός αναμφισβήτητα εντυπωσίασε το Ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα.

Με επιμονή και θέληση, έχει μέχρι σήμερα διαγράψει μια καταπληκτική πορεία. Το οικογενειακό και κοινωνικό της περιβάλλον, κάθε άλλο παρά της εξασφάλισαν οιαδήποτε πολιτική προίκα. Αυτοδημιούργητη, επέδειξε μοναδική ικανότητα να διαισθάνεται το ρεύμα των καιρών και να κεφαλαιοποιεί το ένστικτο των επιλογών της.

Αφού θήτευσε σε υπουργικό συμβούλιο της Πατριαρχικής μορφής του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αποφάσισε να ‘επενδύσει΄ στις σκληρές δεξιές τάσεις της Ιταλίας. Δεν ακολούθησε το «φαινόμενο» Σαλβίνι, αλλά ανέδειξε τους Αδερφούς της Ιταλίας. Κρατήθηκε μακριά από κάθε είδους αναγκαίους- για τα όσα ήθελε χωρίς εκπτώσεις να πρεσβεύει- συμβιβασμούς κυβερνητικής συνύπαρξης και εξασφάλισε το προνόμιο να «εισπράττει» από την κοινωνική δυσθυμία.

Προσωποποίησε ως πολιτικός αλλά και ως κόμμα τον αντι συστημισμό και δημιούργησε το πλαίσιο για να γίνει η κραταιά πολιτική δύναμη, στον χώρο της Ιταλικής Δεξιάς. Έτσι απέκτησε και τον πρώτο λόγο στο σχηματισμό κυβέρνησης, μετά τις τελευταίες εκλογές.

Ύστερα ήρθε η εξουσία. Σε επίπεδο διεθνών ισορροπιών έσπευσε αμέσως να επιβεβαιώσει, ότι δε θα επιχειρούσε οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως υπονομευτικό για τους βορειο-ατλαντικούς δεσμούς.

Αυτονόητη επιλογή πολιτικής επιβίωσης. Στο ξεκίνημα μάλιστα μιας κυβερνητικής πορείας. Στο εσωτερικό της χώρας της δείχνει να υιοθετεί πολιτικές δημοφιλείς στην εκλογική της βάση, ειδικά σε σχέση με τη μείωση της γραφειοκρατίας, τον περιορισμό των φόρων, την ενίσχυση της οικογένειας, τη διάσωση εμβληματικών επιχειρήσεων και τον περιορισμό, κατά διακήρυξή της, των κερδών των Τραπεζών. Σε επίπεδο υλοποίησης, εύλογος είναι ο προβληματισμός, για την πορεία και την αντοχή υλοποίησης, των αντίστοιχων αποφάσεων.

Στα θέματα Ευρωπαϊκής και περιφερειακής πολιτικής, έρχονται τα δύσκολα. Σε πρώτο χρόνο, μετρίασε τη ρητορική κατά των Βρυξελλών, χωρίς ωστόσο να αποκηρύξει τις δηλώσεις και τοποθετήσεις του παρελθόντος. Δεν μπορεί να λησμονήσει εξάλλου ότι η Ιταλία, εισπράττει περισσότερα από κάθε άλλο Κράτος Μέλος, από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Μια πραγματική πλημμυρίδα χρηματοδοτήσεων, χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη ετοιμότητα απορρόφησής τους, μέσα στο προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα. Ο πραγματισμός υπαγορεύει την αποφυγή εξτρεμισμών ακόμα και λεκτικών με την Ένωση και τις δομές της.

Σε περιφερειακό επίπεδο, έδειξε τη διάθεση να κινηθεί στα «ιστορικά πατήματα» του Μουσολίνι, στον οποίο οι άσπονδοι φίλοι και πολιτικοί της αντίπαλοι, αποδίδουν τις πολιτικές καταβολές του κόμματός της.

Ατυχής έμπνευση για κάθε μιμητή του φανφαρόνου τυχοδιώκτη, που προκειμένου να κάνει τη Μεσόγειο «Θάλασσά του», έσπειρε τον όλεθρο με τους Ναζί συμμάχους του και προκάλεσε μύρια όσα δεινά και στον Ιταλικό λαό.

Η προσπάθεια της Ιταλίδας Πρωθυπουργού να ενισχύσει τα ιταλικά οικονομικά συμφέροντα στη Λιβύη, την πρώην Ιταλικά αποικία, με την υπογραφή ηχηρών πετρελαϊκών συμβολαίων με την Τρίπολη, δε φάνηκε να έχει αντίστοιχο πολιτικό περιεχόμενο και συνέχεια. Πριν αλέκτωρ λαλήσει, οι λιβυκές Αρχές απέρριψαν την ιταλική υποψηφιότητα για επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα τους και προέκριναν τη Γαλλική.

Αλλά και στη γειτονιά της Αδριατικής, δεν ήταν ιδιαίτερα φιλική προς τη χώρα μας η επιλογή της να συναγελάζεται με τον Αλβανό Πρωθυπουργό, στο πλαίσιο όπως μάλιστα δηλώθηκε των διακοπών της, τη στιγμή που ο εκλεγμένος Δήμαρχος Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρης παραμένει φυλακισμένος και ο Έντι Ράμα, προκλητικά απορρίπτει την υποχρέωση σεβασμού των θεμελιωδών αξιών πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί και λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα πολύ δύσκολα φαίνονται όμως να γίνονται και βασανιστικά στην περίπτωση της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Από την αρχή του έτους, 120.000 άτομα διέσχισαν τη θαλάσσια οδό της Κεντρικής Μεσογείου και έφτασαν στις Ιταλικές Ακτές. Τις τελευταίες ημέρες πάνω από 120 πλοιάρια μετέφεραν περισσότερα από 7.000 άτομα, προερχόμενα από τη Βόρεια Αφρική στην Ιταλική Λαμπεντούζα.

Αριθμός που υπερβαίνει τους μόνιμους Ιταλούς κατοίκους του νησιού. Χωρίς να υπάρχει ένδειξη για εκτόνωση του φαινομένου.

Μια δύσκολη συγκυρία για την Ιταλία. Δημιουργεί πλαίσιο μετεωρισμού.