Το «πακέτο» των σεισμών

Πρόσφατα ο ευρηματικός και trendy (άνθρωπος της μόδας του καιρού του) Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τη φράση ”Karma is a bitch” (σε ελεύθερη απόδοση ότι κάνουμε, όποιες κι αν είναι οι προσθέσεις μας και οι συγκυρίες, το βρίσκουμε μπροστά μας).

Η τοποθέτηση, που ξένισε για τη δριμύτητά της και όχι για την αλήθεια της, έγινε με αποδέκτρια την Πρόεδρο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα και αφορούσε υποθέσεις διαφθοράς. Εν ολίγοις είναι μια υπενθύμιση, πως το πικρό αυτό δίδαγμα έχει την εφαρμογή του και στην πολιτική. Στη χώρα μας, το διαπιστώσαμε για μια ακόμα φορά, τις τελευταίες ώρες.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, λίγες μόνο ημέρες μετά τους εναγκαλισμούς ευγνωμοσύνης και την «επίθεση φιλίας»  ήρθε, να επιβεβαιώσει πως η τουρκική πολιτική παραμένει σταθερή ως προς τις στοχεύσεις της.

Παραφράζοντας τη ρήση του Κλαούζεβιτς, απλά αλλάζει το «ένδυμα» εκφοράς της.

Κι έτσι αντί συνοδείας ερευνητικών σκαφών και κανονιοφόρων, έρχεται μέσα από τα κατά τα άλλα ‘φιλικές’ δηλώσεις να επιβεβαιώσει πως η γειτονική χώρα, επιμένει να νομιμοποιήσει όλα τα καταχρηστικά, σε βάρος μας. Εμμένει, εμπαίζοντάς μας, στις ιταμές προκλήσεις της, ότι τα ελληνοτουρκικά δήθεν περιλαμβάνουν πλείονες διαφορές.

Μεταξύ αυτών και την αποσαφήνιση της δήθεν αδιευκρίνιστης κυριότητας νησιών του Αιγαίου! Μια ευθεία δηλαδή αμφισβήτηση με περισσό θράσος της εθνικής μας κυριαρχίας!

Και δεν  είναι το μόνο εξωφρενικό. Το πακέτο των θεμάτων, που θεωρεί ότι πρέπει να επιλυθούν, σε αναγνώριση προφανώς της βοήθειας που παρείχαμε για την ανακούφιση των θυμάτων του σεισμού και της «νέας οπτικής» στα ελληνοτουρκικά, που φαίνεται να υπάρχει μόνο στη φαντασία των εμπνευστών της (wishful thinking λέγεται στα Αγγλικά) ή είναι το αυτοαναφορικό άλλοθι, όσων εκόντες άκοντες, ανακάλυψαν αλλαγή της τουρκικής στάσης, περιλαμβάνει και άλλες ιλαρότητες.

Εναέριος χώρος, τα χωρικά μας ύδατα, ζήτημα αποστρατικοποίησης των νησιών και όσα όλα, δεν τολμούσαν ως σύνολο τουλάχιστον να προβληθούν από τους Τούρκους, σε ώρες έντασης.

Και είναι λογικό να απέφευγαν οι Τούρκοι το άνοιγμα τέτοιας βεντάλιας θεμάτων, γιατί θα επιβάρυναν τη θέση τους ως διεθνών ταραξιών και αναθεωρητών.

Τώρα όμως, που ούτε λίγο ούτε πολύ, μόνοι μας διακηρύξαμε ότι η Τουρκία έχει δήθεν εγκαταλείψει την προκλητική της στάση και διατρανώσαμε την εμπιστοσύνη μας, υποστηρίζοντας την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοίας, πως θα καταγγείλουμε τις τουρκικές προκλήσεις;

Πως θα πείσουμε ότι η Τουρκία, παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας; Αλήθεια τι θα γίνει εάν ένα Τουρκικό πλοίο προσαράξει σε ένα από τα νησιά «αδιευκρίνιστης» κατά τους Τούρκους κυριαρχίας;

Τι θέση θα λάβει ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας εάν τεθούν ζητήματα διακινδύνευσης και μόλυνσης;  Πως θα απαντήσει ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού, όταν η χώρα προέλευσής του, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε αυτά τα νησιά;

Η ομαδοποίηση αξιώσεων και φαντασιακών θεμάτων από την Τουρκία, δεν είναι μόνο προπαγανδιστική. Στοχεύει στο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις «σταθμισμένων» και «ισόρροπων» λύσεων, στο ενδεχόμενο συνολικής προσφυγής για όλα τα θέματα στη Χάγη, ή σε κάθε άλλο διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.

Μια λύση του τύπου επιβεβαίωσης της ελληνικής κυριότητας (!) θα διευκολύνει ως αντάλλαγμα, την αναγνώριση περιορισμένων δικαιωμάτων των νησιών στις θαλάσσιες ζώνες.

Την πάγια δηλαδή τουρκική επιδίωξη. Έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις διεθνών διαφορών.

Προφανώς εκφεύγει της γνώσεως των «πύρινων πνευμάτων» που συντέλεσαν στις τελευταίες μοιραίες  κινήσεις «εξαγνισμού» της Τουρκίας.

Εκτός και εάν περίμεναν το κάρμα να μην τους διαψεύσει τόσο γρήγορα. Δε θα το λέγανε όμως τότε διαβολικό. Και δε θα υπήρχαν διάβολοι, εάν δεν υπήρχαν αφελείς και θύματα.