Το ΥΠΕΞ ονειροβατεί με την Τουρκία έτοιμη να κάνει πράξη την «Γαλάζια Πατρίδα»

Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από τότε που η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε δια της ψήφου 93 χωρών (24 ψήφισαν κατά και 58 απείχαν) την αποβολή της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ”λόγω συστηματικών και χονδροειδών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία”.

   Κι εγώ, ερμηνεύοντας την ουσία της απόφασης με όλη τη δυναμική των λέξεών της, εξίσταμαι και απορώ όχι για το καταφανές δίκιο της, αλλά για την άδικη υιοθέτηση της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών που βγάζει ένοχη μεν τη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία (24 Φεβρουαρίου 2022), αλλά λευκή περιστερά την Τουρκία για την εισβολή της στην Κύπρο και όχι μόνο, αφού έδωσε τριπλά δείγματα της επιθετικότητάς της εισβάλλοντας στη Συρία το ’19 και το Ιράκ του 2020.

H διαφορά μεταξύ εισβολών παίζει σημαίνοντα ρόλο, προφανώς. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπει την πλήρη ταύτιση του Ουκρανικού με το Κυπριακό ζήτημα, αφού — στην περίπτωση της Ουκρανίας έχουμε εισβολή στο έδαφός της από μια ισχυρότερη γείτονα χώρα (τη Ρωσία), ενώ στην περίπτωση της Κύπρου έχουμε έγκλημα διαρκείας επί 48 χρόνια με ένοχο μια εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων (βλ. Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου, 1959, που όρισαν εγγυήτριες την Ελλάδα, τη Βρετανία και την Τουρκία).

Έγκλημα διαρκείας από εγγυήτρια χώρα της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία επέβαλε δια της βίας τετελεσμένα στην Κύπρο το 1974 και κατέχει έκτοτε το 37% του βορείου τμήματός της παραβιάζοντας κατάφωρα τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ — επί Προεδρίας Ταγίπ Ερντογάν — προχώρησε σε νέα τετελεσμένα με τον εποικισμό των Βαρωσίων/Αμμοχώστου και τις επανειλημμένες παραβιάσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΑΟΖ).

   Ποια είναι η απάντηση του ΟΗΕ σήμερα στην επί μισό αιώνα σχεδόν ατιμώρητη εισβολέα Τουρκία;

Λίγες μέρες μετά την αυτοαναγόρευσή της — ελέω Ζελένσκι — σε ειρηνοποιό δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου, διαλλακτική, ισορροπίστρια και διαμεσολαβήτρια, έτοιμη για τον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο — τα Ηνωμένα Έθνη (δια του αρμόδιου εκπροσώπου του ΟΗΕ για τις ανθρωπιστικές υποθέσεις Μάρτιν Γκρίφιθς) συζήτησαν μαζί της (επί τουρκικού εδάφους και με τη συμμετοχή αξιωματούχων της Ουκρανίας και της Ρωσίας)  τη δημιουργία ”ομάδας επαφής για ανθρωπιστικά ζητήματα’‘!!!

Συζήτησαν με ποια; Με αυτήν που απ’ τον Οκτώβριο του ’19 μέχρι τώρα δεν έπαψε να βομβαρδίζει θέσεις Κούρδων. ”Χθες” στη Συρία και ”σήμερα” στο Βόρειο Ιράκ, με το δικαιολογητικό της πρόληψης τρομοκρατικών ενεργειών σε βάρος της εκ μέρους του PKK, το οποίο ”πήρε τα όπλα εναντίον του τουρκικού κράτους το 1984”.

Συζήτησαν με ποια; Με την Ερντογανική Τουρκία της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των 168 παραβιάσεων του FIR Αθηνών (από τις οποίες οι 41 υπερπτήσεις) σε μια μέρα.

Με την αναθεωρητική Τουρκία της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του μεγαλοϊδεατισμού, του μουσουλμανικού συντηρητισμού και εθνικισμού, που είναι εμβαπτισμένος στον ακτιβισμό του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Την επαύριο της Κυριακής του Πάσχα μάλιστα (κατά την οποία έγινε δεκτός απ’ τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών) ο Αντόνιο Γκουτέρες μετέβη στη Μόσχα, πριν επισκεφθεί το Κίεβο (28/4/’22).

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: ”Καλά, εν μέσω αυτών των ταξιδιών, δεν πληροφορήθηκε το παραμικρό για τους τουρκικούς βομβαρδισμούς κατά Κούρδων στο βόρειο Ιράκ, ώστε να ψελλίσει ένα δείγμα μομφής κατά της Τουρκίας;

Ή μήπως δεν τολμά να το κάνει γιατί πίσω απ’ αυτήν βρίσκονται οι Αμερικανοί που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος της Κίνας και της Ρωσίας και γι’ αυτό την χρησιμοποιούν σαν μπροστάρη των ανταγωνιστικών τους σχεδίων διαδίδοντας παραπλανητικά ότι ”είναι στα μαχαίρια μαζί της, για να την εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει τη ρωσική ”αγκαλιά” και να επιστρέψει στην επικυριαρχία τους”;

Άλλωστε την αμερικανική ”στοργή” που καθιστά την Τουρκία ανέγγιχτη υπονόησε ο ΥΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος πρόσφατα, όταν έλεγε ότι ”δεν είναι η καταλληλότερη εποχή για να μιλάς κατά της Τουρκίας…

Την ”αμερικανική στοργή” εκδήλωσε και ο Χένρι Μπάρκι (ανώτερος συνεργάτης μελετών στο Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων για θέματα Μ. Ανατολής στην κυβέρνηση Μπάιντεν), όταν έγραψε προ ημερών σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στους Asia Times ότι ”Καλώς ή κακώς, η Τουρκία είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ και θα παραμείνει έτσι […] Οι ΗΠΑ θέλουν μια ισχυρή τουρκική Πολεμική Αεροπορία […] Η συμφωνία για τα F-16 είναι με την Τουρκία, όχι με τον Ερντογάν”!..

Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί ο Γκουτέρες δε βγάζει άχνα σε βάρος του γενοκτόνου Τούρκου εισβολέα, ο οποίος — όχι μόνο παραμένει ατιμώρητος — αλλά συνεχίζει να προκαλεί την Ελλάδα με αποβατικές ασκήσεις στο πλαίσιο της ”Γαλάζιας Πατρίδας”, όπως αυτή που ολοκληρώθηκε πρόσφατα σε άσκηση από ομάδες υποβρυχίων καταστροφών (SAS-SAT).

Ομάδες που είχαν σαν στόχο την ”κατάληψη” αιγαιοπελαγίτικου νησιού το οποίο υποκαθιστούσε στην προσομοίωση το νησί Γιλαντσίκ στην Μαρμαρίδα, Β.Α. της Ρόδου, όπως αποκάλυψε πρόσφατα (στην ιστοσελίδα Nordic Monitor του αυτοεξόριστου στη Σουηδία Τούρκου δημοσιογράφου Αμπντουλάχ Μποζκούρτ) ο Λεβέντ Κενέζ σε άρθρο του με τίτλο: ”Τούρκοι καταδρομείς εξασκήθηκαν στην κατάληψη ενός νησιού και τοποθέτησαν τουρκική σημαία σε μια ναυτική άσκηση με στόχο την Ελλάδα”.

Είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ότι με την ανοχή των Διεθνών Οργανισμών και των ΗΠΑ έχει φτάσει η Τουρκία σε σημείο πρωτοφανούς αποθράσυνσης, ώστε  να λέει ο Τούρκος στρατιωτικός αναλυτής και Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Altınbas της Κωνσταντινούπολης Εράι Γκιουτσλουέρ (με αφορμή την εξοπλιστική αναβάθμιση της χώρας μας) ότι ”Η Ελλάδα (σε επίπεδο εξοπλισμών) αν δουλεύει χωρίς να τρώει, να πίνει και να κοιμάται και με εμάς να μη δουλεύουμε καθόλου, μπορεί σε 30 χρόνια να μας φτάσει”…

Γι’ αυτό και ο Μουράτ Καραγιλάν (ανώτατο στέλεχος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν [PKK] —  σε συνέντευξή του στο ANF News (όπως αναφέρει ”Η Φωνή των Κούρδων”) μάς προειδοποιεί ότι ”Η Τουρκία θα καταλάβει τα εδάφη του Εθνικού Όρκου”. Με άλλα λόγια, είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει ενόπλως τα ελληνικά κεκτημένα του μισού Αιγαίου τα οποία θεωρεί δικά της ως ”Γαλάζια Πατρίδα” της.

Αλλά εμείς, δυστυχώς, περί άλλων τυρβάζουμε εδώ, αφού για άλλη μία φορά διαβάζουμε λάθος τις ενέργειες και την προοπτική της στρατηγικής της Τουρκίας. Τα διαβάζει λάθος, για να είμαστε ακριβείς, ο υπουργός Εξωτερικών μας.

Κι αυτό φάνηκε στη συνέντευξη που παραχώρησε προ ημερών σε τηλεοπτικό σταθμό, όπου… αποφάνθηκε ότι ο αναθεωρητισμός σε βάρος των συνθηκών και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών υπέστη διεθνώς βαρύτατο πλήγμα, πράγμα που ”θα υποχρεώσει την Τουρκία να περιορίσει τον λεκτικό αναθεωρητισμό της και στην πράξη”. Με άλλα λόγια, να τον ακυρώσει… Ποια; Η  Τουρκία!!!

   Φευ! Αν και επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, ο κ. Δένδιας προφανώς αγνοεί ότι στην περίπτωσή της ισχύουν απαρέγκλιτα πέντε πράγματα:

1. Εάν της δώσεις ένα μέτρο, αυτή θα σου πάρει ένα χιλιόμετρο 2. Δεν εγκαταλείπει ό,τι έχει κερδίσει δια της ισχύος των όπλων (βλ. κατεχόμενη Κύπρος) ούτε από το Τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν δεν έχει προηγουμένως εξασφαλίσει τη νίκη 3. Δεν εγκαταλείπει τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο (βλ. ”συνεκμετάλλευση” σε Αιγαίο και ΑΟΖ Κύπρου) 4. Δεν ακυρώνει τον αναθεωρητισμό της με τίποτα και 5. Δεν αλλάζει την επιθετική στρατηγική της από όποιο καθεστώς κι αν κυβερνιέται.

Επιβεβαίωση όλων αυτών είναι: 1. Η άσκηση ”Γαλάζια Πατρίδα” (εφαρμογή του ομώνυμου δόγματος) που διεξήγαγαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις επί τη βάσει του τουρκολιβικού μνημονίου 2. Ο βομβαρδισμός Κούρδων αμάχων σε χωριά της Συρίας από τουρκικά μαχητικά με το αιτιολογικό ότι κατοικούνται από ”τρομοκράτες” 3. Οι ”εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά ανταρτών στο Ιράκ (”με χρήση χημικών όπλων”) και 4. Οι δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ στην Μιλιέτ για κοινό και δίκαιο μοίρασμα του πλούτου του Αιγαίου, ταυτόχρονα με την υπενθύμισή του που αποτελεί μνημείο υποκρισίας και ευθείας απειλής κατά της Ελλάδας:

– […] Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ κανένα τετελεσμένο γεγονός ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στην ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στην Κύπρο…

Με δεδομένα αυτά, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι — παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από τον Δένδια και τα φιλοκυβερνητικά Μέσα — το ελληνικό ΥΠΕΞ ονειροβατεί την ώρα που ”η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει πράξη τη ”Γαλάζια Πατρίδα” σε βάρος μας…