Χωρίς Έθνος δεν υπάρχει μέλλον

Βάλτε Έθνος στην ζωή λοιπόν ή μάλλον καλύτερα στην πολιτική που σε μεγάλο βαθμό, καθορίζει τη ζωή μας. Μα και η οικονομία δεν καθορίζει την ζωή μας, θα πει κάποιος;
 
Εκεί και αν χρειάζεται Έθνος, γιατί χωρίς μια Εθνική οικονομία, απλά προωθείς μια ατζέντα Παγκοσμιοποίησης. Και η Παιδεία; Σαφώς και η Παιδεία οφείλει να έχει εθνικό προσανατολισμό, γιατί αλλιώτικα καταντά μια α-παιδεία. 

Και ο κατάλογος για την ανάγκη εθνικού προσήμου παραμένει μακρύς. Όμως αυτό ακριβώς είναι που λείπει από την  πολιτική συζήτηση ενόψει των εκλογών της 21ης Μαΐου.

Με διαφαινόμενο δε και τον κίνδυνο νέας εθνικής υποχώρησης στο Αιγαίο, ξεπουλήματος καλύτερα, αυτή η ατζέντα για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, θα όφειλε να είναι  προτεραιότητα.

Όμως και το ζήτημα της ταυτότητας μας , εθνικής και πολιτισμικής, απουσιάζει από κάθε πολιτική συζήτηση, παρόλο που η αντικατάσταση πληθυσμού με την μετανάστευση και τον δικαιωματισμό, είναι μια δραματική πραγματικότητα.

Στην οικονομία, που ως ένα βαθμό κυριαρχεί στον προεκλογικό λόγο, λείπει η ουσία. Αυτή δηλαδή της έλλειψης μιας εθνικής πολιτικής που καθιστά υπόδουλη την κοινωνία σε ξένα συμφέροντα,  πολυεθνικές και τους αντίστοιχους  ντόπιους εντολοδόχους των παραπάνω.

Φυσικά και είναι επιλογή του πολιτικού συστήματος να απουσιάζει το Έθνος από την όποια πολιτική κουβέντα. Όπως επιλογή του ήταν και η απουσία μιας πολιτικής αντιπολίτευσης που θα εκφέρει τέτοιο λόγο εθνικό.

Με τις τροπολογίες και τα νομικά τερτίπια αλλά και και με τα λάθη και τις ολιγωρίες του ίδιου του πατριωτικού κινήματος, κατάφεραν να μην μπορεί αυτό να εκφραστεί πολιτικά.

Ακριβώς γιατί η δυναμική του ήταν υψηλή καθώς αποτελεί τη μόνη εναλλακτική απέναντι σε ένα σύστημα που αναμασά τα ίδια με άλλο, απλά, όνομα και άλλα πρόσωπα.

Καταστάσεις με τις οποίες γελάνε και οι πέτρες και ρωμιοσύνες δεν αποτελούν κίνδυνο για κανέναν ούτε εναλλακτική σε τίποτα. Ας μείνουμε όμως ζωντανοί.

Ας μείνουμε στη θεώρηση της ανάγκης του Έθνους ως του μόνο αντίδοτου στην παρακμή της εποχής. Ας μείνουμε στους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ήθελαν να εκφραστούν εθνικά στις εκλογες.

Ας μείνουμε όμως και στα λάθη, τις ολιγωρίες, τους ξερωλλισμούς, τους εγωισμούς.

Γιατί από τα λάθη οφείλει κάποιος να μαθαίνει ώστε να μην τα ξανακάνει. Αν βέβαια θέλει να έχει και μέλλον και Έθνος.