Bίντεο: Πώς γίνεται μια τσάντα με δέρμα φιδιού – Ο φρικτός και βασανιστικά αργός θάνατος ενός πύθωνα

Οι γόβες από δέρμα φιδιού θεωρούνται ένα must στην γυναικεία ντουλάπα, αλλά πόσοι από εμάς γνωρίζουν πραγματικά τα βασανιστήρια που υπόκεινται τα ζώα αυτά προκειμένου να πάρει κανείς το δέρμα τους;

Βαθιά στην ζούγκλα της Ινδονησίας, οι πύθωνες σφάζονται κατά χιλιάδες. Και δεν πρόκειται για έναν γρήγορο ή ανθρώπινο θάνατο – αλλά έναν θάνατο βασανιστικό και πολύ αργό.

Πρώτα, οι κυνηγοί τους σπάζουν το κεφάλι τους με ένα σφυρί – όχι πολύ δυνατά για να μην το σκοτώσουν, απλώς για να τα ακινητοποιήσουν, προκειμένου να μπορέσουν να ανοίξουν τα σαγόνια τους και να βάλουν ένα λάστιχο από τον λαιμό τους. Τα σώματά τους τότε γεμίζονται με νερό και ασφαλίζονται με ελαστικές ταινίες και στα δύο άκρα. Αυτό τα κάνει να φουσκώσουν σαν μπαλόνια κάτι που κάνει ευκολότερο – όταν τα κεφάλια τους καρφωθούν σε έναν μεταλλικό γάντζο – να μπορέσουν να τα γδάρουν, προτού πετάξουν τα ζωντανά ακόμη σώματά τους σε έναν σωρό.

Αλλά αυτό δεν τα σκοτώνει.

Επειδή οι πύθωνες έχουν πολύ χαμηλό ρυθμό μεταβολισμού – ο καρδιακός τους παλμός μπορεί να είναι τόσο αργός όσο 12 χτύποι ανά λεπτό – συνεχίζουν να ζουν ακόμη κι αφότου έχουν υποστεί τόσο βασανιστήρια. Μόλις βρεθούν σε αυτή την κατάσταση, μπορεί να χρειαστούν ακόμη και μέρες φρικτών πόνων προτού πεθάνουν από το σοκ ή την αφυδάτωση.

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τον οποίο τα μεγαλύτερα φίδια του κόσμου υποφέρουν με τέτοιο τρόπο; Η βιομηχανία της μόδας, φυσικά! Και συγκεκριμένα οι πανάκριβες τσάντες, ζώνες, παπούτσια, μπότες, πορτοφόλια και όλα όσα μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ελάχιστοι δίνουν σημασία ή καλύτερα γνωρίζουν, για τον πόνο που βιώνουν οι πύθωνες. Το μόνο που έχει σημασία είναι τα εύκαμπτα και αποξηραμένα δέρματά τους, που πωλούνται για μόλις 4 ευρώ το κιλό.

Ευγενή λόγια που μπορεί να αντικατοπτρίζουν τις απόψεις των περισσότερων ανθρώπων. Κι ενώ οι οίκοι μόδας έχουν αρχίσει να απαγορεύουν την χρήση γούνας στα προϊόντα τους, ελάχιστη προσοχή έχει δοθεί για τα εξωτικά δέρματα.

«Τα φίδια δεν είναι χαριτωμένα όπως οι αλεπούδες και τα κουνέλια» λέει η Ιβόν Τέιλορ, της ομάδας PETA για τα δικαιώματα των ζώων. «Αλλά όπως και τα άλλα θηλαστικά, είναι ευαίσθητα στον πόνο και την δυστυχία». Ωστόσο, το εμπόριο των εξωτικών ζώων για την σάρκα και το δέρμα τους είναι το τρίτο μεγαλύτερο μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά, στον κόσμο.

Κάθε χρόνο, περίπου 500.000 δέρματα πύθωνα εισάγονται νόμιμα από την νοτιοανατολική Ασία στην Ευρώπη. Συχνά, αποστέλλονται σε βυρσοδεψία στην Ιταλία όπου το δέρμα υφίσταται χημική επεξεργασία, ώστε να μπορέσει να μετατραπεί σε αξεσουάρ.

Εκτός όμως από το νόμιμο εμπόριο, δέρματα αξίας 685 εκατομμυρίων ευρώ εισάγονται παράνομα στην Ευρώπη κάθε χρόνο, συχνά μέσω της Σιγκαπούρης. Πρόκειται κυρίως για άγρια φίδια που έχουν κυνηγηθεί από ντόπιους και έχουν γδαρθεί σε φάρμες φιδιών που τα πωλούν για τεράστια ποσά. Στα αγροκτήματα αυτά, ο πύθωνας μπορεί να φτάσει τα 9 μέτρα και να ζυγίζει μέχρι και 125 κιλά και θα είναι τυχερός αν ζήσει περίπου 6 μήνες.

Σύμφωνα με τον Κλίφορντ Γουάργουικ, βιολόγο και πρώην ερευνητή εκμετάλλευσης φιδιών, πολλά φυλάσσονται σε «σύστημα ραφιών σε μια απέραντη αποθήκη.
Και προσθέτει:

«Κάθε μικροσκοπικό συρτάρι περιέχει ένα φίδι και το μόνο φυσικό φως προέρχεται από ένα μικρό αδιαφανές παράθυρο μπροστά. Όταν μεγαλώσουν, μεταφέρονται σε συρμάτινα κλουβιά, με εκατοντάδες άλλα φίδια, και αν καταφέρουν να ζήσουν αρκετά, μεταφέρονται σε ένα μεμονωμένο κλουβί».

Τα φίδια όμως δεν αντέχουν στην αιχμαλωσία. Είναι επιρρεπείς σε παράσιτα, βακτηριακές λοιμώξεις, προβλήματα με το ανοσοποιητικό τους σύστημα και άγχος.

«Τα φίδια σε κλουβιά μπορεί να έρθουν αντιμέτωπα με 30 διαφορετικά είδη στρες» λέει ο Γουάργουικ. Τρέφονται με αρουραίους, ποντίκια και κομμάτια κοτόπουλου, αλλά αναπτύσσονται αργά, κάτι που είναι δαπανηρό για τους εκτροφείς φιδιών.

Έτσι πληρώνουν τους ντόπιους για να κυνηγήσουν άγριους πύθωνες – οι οποίοι μπορούν εύκολα να πιάσουν κάποιον με την βοήθεια μιας ράβδου, ενός σφυριού και μιας θηλιάς – και τους τα παραδίδουν μέσα σε σάκους για να σφαχτούν.

Την περασμένη εβδομάδα, ο 39χρονος Γιούντα Μούκτι, ένας συλλέκτης φιδιών από το χωριό Κερτασούρα της Ιάβας, καυχήθηκε ότι την περίοδο των βροχοπτώσεων – οι βέλτιστες συνθήκες κυνηγιού φιδιών – μπορεί να πιάσει έναν τόνο φιδιών σε μόλις 3 ημέρες.

Σύμφωνα με τον Γουάργουικ, αυτά τα αγροκτήματα είναι συνήθως το προπέτασμα για να κρύψουν το γεγονός ότι οι περισσότεροι πύθωνες έχουν κυνηγηθεί παράνομα.

«Αν και πάντα προσπαθούν να το καλύψουν, αν κοιτάξετε προσεκτικά μια τσάντα σχεδιαστή ή μια μπότα, θα δείτε συχνά ατέλειες, μικρές ουλές ή γρατζουνιές» λέει.

Με την σημερινή εμμονή της δύσης στην χορτοφαγία, την ηθική παραγωγή τροφίμων και την αειφόρο μόδα, μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε καλύτερα προτού αγοράσουμε εκείνες τις γόβες με το δέρμα φιδιού που τόσο καιρό έχουμε βάλει στο μάτι;

https://www.instagram.com/p/BqXx4y-l8d-