Πότε πρέπει να κάνω σωστή εκπαίδευση στον σκύλο μου;

Η εκπαίδευση του κουταβιού αρχίζει, με το που θα το αποκτήσετε! Γιατί αυτό που θέλουμε, είναι να μεγαλώσουμε έναν σκύλο με ισορροπημένο χαρακτήρα. Να έχει, δηλαδή, την ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον, σε όλες τις συνθήκες, και να αποκτήσει επικοινωνιακές – κοινωνικές δεξιότητες με τον άνθρωπο αλλά και με τα άλλα ζώα.

Το πόσο σημαντική είναι η κοινωνικοποίηση του κουταβιού για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, αλλά και η διαπαιδαγώγηση καλής συμπεριφοράς, μας το εξηγεί η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Στέλλα Ρηγάκη.

«Ακούμε, συχνά, κηδεμόνες κουταβιών να λένε πως είναι πολύ μικρούλι για να αρχίσει την εκπαίδευση, και περιμένουν να μεγαλώσει λιγάκι. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι, είναι πως η διαδικασία εκμάθησης και γνωριμίας με διαφορετικά ερεθίσματα για το κουταβάκι μας, έχει ξεκινήσει πολύ πριν το πάρουμε εμείς στα χέρια μας.

Η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Στέλλα Ρηγάκη

Από τη μέρα που γεννιέται, η μητέρα του φροντίζει να του διδάξει βασικές συμπεριφορές και τη γλώσσα επικοινωνίας (σώματος). Από τη μητέρα και τα αδελφάκια του αρχίζει να αναπτύσσει την κοινωνικότητά του και να γνωρίζει καινούρια ερεθίσματα, κάτι στο οποίο θα πρέπει να το βοηθήσουμε κι εμείς, αφού το εντάξουμε στη νέα του οικογένεια.

Γι’ αυτό, η θετική εκπαίδευση μπορεί να ξεκινήσει αμέσως μετά τον δεύτερο μήνα ζωής του κουταβιού μας. Δεν περιέχει λεκτική βία, εκφοβισμό, χτυπήματα, πνίχτες, αλλά μόνον αγάπη και κατανόηση για τον σκυλάκο μας.

Οι όποιες συμπεριφορές, είτε αφορούν τρόπους καλής διαγωγής (τουαλέτα στο σπίτι – υπερβολικό γαύγισμα – να μην πηδά πάνω σε επισκέπτες κ.ά.), είτε είναι εντολές ελέγχου (Έλα – Κάτσε – Μείνε κ.ά.), διδάσκονται μόνο με τη θετική ενίσχυση και την επιβράβευση. Αντίθετα, οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές αγνοούνται και φθίνουν.

Ιδανικά, τις πρώτες 14 εβδομάδες της ζωής του το κουτάβι μας θα πρέπει να εκτεθεί σε όσο περισσότερα ερεθίσματα είναι δυνατόν. Πρέπει να συναντά άλλα σκυλάκια και πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους (βρέφη, παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους), έτσι ώστε, μεγαλώνοντας, να μην αναπτύξει κάποια μη επιθυμητή συμπεριφορά απέναντι τους. Γιατί δεν θέλουμε το κουταβάκι μας να γίνει κοινωνικά αδέξιο.

Επιπλέον, θα πρέπει να απευαισθητοποιηθεί από οποιοδήποτε ερέθισμα, όπως είναι η ηλεκτρική σκούπα, τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα, ποδήλατα, καρότσια, ασθενοφόρα, δηλαδή οτιδήποτε πρόκειται να συναντήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Αυτή η διαδικασία ονομάζεται κοινωνικοποίηση του κουταβιού και, όπως καταλαβαίνετε, δεν σταματά ποτέ. Πάντα θα υπάρχει κάτι καινούριο για να γνωρίσει μαζί σας ο σκυλάκος σας!

Πρέπει να σκεφτούμε, επίσης, το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσει το σκυλάκι μας για τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Αυτό είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να το εξοικειώσουμε σε μικρή, ακόμα, ηλικία. Δεν θέλουμε ένα σκυλί το οποίο πρόκειται να ζήσει, για παράδειγμα, μαζί με τον κηδεμόνα του στην πόλη, να φοβάται τους ήχους των αυτοκινήτων.

Αντίστοιχα, ένα σκυλάκι που θα ζήσει στην εξοχή, δεν πρέπει τρομάζει όταν βλέπει άλλα ζώα που μπορεί να συναντήσει.

Σημαντικό για τη σχέση μας με το σκυλάκι μας είναι, στην προσπάθειά μας να του γνωρίσουμε τους κανόνες συμπεριφοράς του κόσμου μας, να μην το μαλώνουμε για όλα όσα θα μπορούσε να κάνει λάθος. Ούτε κι εμείς συμπαθούμε τους δασκάλους που μας φωνάζουν και μας μαλώνουν.

Σε αντίθεση με αυτούς, λοιπόν, υπάρχουν οι δάσκαλοι που μας εμψυχώνουν και χαίρονται με την επιτυχία μας. Καθημερινά μας βοηθούν να ξεπερνάμε τον εαυτό μας.

Με τη βοήθεια ενός θετικού εκπαιδευτή μπορούμε να δείξουμε στο ζωάκι μας τι είναι αυτό που θα θέλαμε να κάνει, και να το επιβραβεύουμε γι’ αυτό.

Έτσι, κι εμείς θα πρέπει να γίνουμε σωστοί δάσκαλοι απέναντι στο κουταβάκι μας, ώστε να το βοηθήσουμε να μάθει, μέρα με τη μέρα, καινούριες συμπεριφορές. Μεγαλώνοντας θα γίνει ένας υπέροχος φίλος και συγκάτοικος!».