Γιατί απαγορεύεται να ζει ο σκύλος μόνιμα στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα;

Η μόνιμη παραμονή ενός σκύλου σε εξωτερικούς χώρους απαγορεύεται… δια ροπάλου, ενώ επιτρέπεται μόνο για μικρό χρονικό διάστημα, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος.

Επιπλέον, ο σκύλος είναι ένα βαθιά συναισθηματικό ον, που βιώνει την απουσία του ανθρώπου του.

Τις συμπεριφορές που μπορεί να εκδηλώσει ο σκύλος μας -και το πώς αισθάνεται όταν τον αφήνουμε εκτός σπιτιού, ενώ εμείς λείπουμε- μας περιγράφει ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σωτήρης Κοντάκος.

«Παλαιότερα, ο σκύλος παρέμενε εκτός σπιτιού. Πολλές φορές, μάλιστα, ήταν δεμένος, μόνιμα, σε κάποιο σπιτάκι ή σε κάποιο μέρος που είχε ένα πρόχειρο κατάλυμα. Επίσης, τον χρησιμοποιούσαν για τη φύλαξη κοπαδιών και στο κυνήγι. Φυσικά, είναι ιδιότητές του και τον μεταχειρίζονται μέχρι και σήμερα ως κυνηγό ή φύλακα κοπαδιών, είτε με νόμιμους είτε με παράνομους τρόπους.

Ο σύγχρονος κατοικίδιος σκύλος, όμως, έχει μπει για τα καλά στη ζωή του ιδιοκτήτη/κηδεμόνα και έχει αποκτήσει μια θέση στο σπίτι όπου διαμένει.

Βάσει της εγκυκλίου του Αρείου Πάγου υπ’ αρ. 1/13/1631/8.4.13 απαγορεύεται η μόνιμη παραμονή ζώου σε μπαλκόνι, ταράτσες και αυλές σπιτιών. Σύμφωνα με το άρθρο 8,1β του νόμου 4039/2012 και 4235/2014 απαγορεύεται η μόνιμη παραμονή των ζώων στα μπαλκόνια, βεράντες, ή άλλους ανοιχτούς χώρους του διαμερίσματος. Σύμφωνα με τον ίδιο νόμο και την επεξηγηματική εγκύκλιο της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, υπ’ αρ. 1/13/1631/8.4.13, η μη τήρηση των κανόνων ευζωίας των άρθρων 1 και 5 συνιστά το αδίκημα της παθητικής κακοποίησης ζώων.

Όταν ένας σκύλος είναι μόνιμα σε ένα μπαλκόνι, μια ταράτσα, ή μια αυλή, ενδέχεται να εκδηλώσει ανεπιθύμητες συμπεριφορές, όπως έντονο γαύγισμα ή/και τρέξιμο. Με τρέξιμο, συγκεκριμένα, προσπαθεί να εκτονώσει τη συσσωρευμένη του ενέργεια. Ακόμα, μπορεί να παρουσιάσει ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, όπως κυνήγι ουράς, έντονο ξύσιμο και δάγκωμα των ποδιών.

Η αιτία αυτών των συμπεριφορών είναι το έντονο άγχος και η ελλιπής εκτόνωση. Μπορεί, ακόμα, να εκδηλώσει επιθετικές συμπεριφορές και να γίνει επικίνδυνος μέχρι και για τον κηδεμόνα του. Όπως έχει παρατηρηθεί, οι περισσότερες επιθέσεις γίνονται, είτε για διαφύλαξη πόρου, είτε από έλλειψη εκτόνωσης.

Παράλληλα, ο σκύλος είναι ένα ζώο που τρέφει συναισθήματα για τον κηδεμόνα του. Όταν φεύγει ο κηδεμόνας από το σπίτι, έχει παρατηρηθεί ότι ο σκύλος αγχώνεται πάρα πολύ, διότι του είναι πολύ δύσκολο να τον αποχωριστεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, συνήθως, να εκδηλώνει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά που ονομάζεται άγχος αποχωρισμού. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για όλους τους σκύλους. Είναι ανεπιθύμητη γιατί ο σκύλος αγχώνεται πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να κάνει ζημιές στο σπίτι και, σε ακραίες καταστάσεις άγχους, να προκαλεί μεγάλες καταστροφές στα έπιπλα του σπιτιού, ακόμα και στα κουφώματα ή τις πόρτες. Τότε, ο κηδεμόνας τον βγάζει στην αυλή, στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα του σπιτιού, θέλοντας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ζημιών – και όχι το πραγματικό.

Αφήνοντας τον σκύλο στο μπαλκόνι -έστω και για λίγο- αυξάνεται το άγχος του. Επίσης, το βιώνει σαν μια μικρή εγκατάλειψη, γιατί παραμένει μόνος του. Παράλληλα, η παραμονή του εκτός σπιτιού συνεπάγεται την έκθεσή του σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι καιρικές συνθήκες, και μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα υγείας, αλλά και να υποστεί σωματικές βλάβες.

Με τη βοήθεια ενός θετικού εκπαιδευτή, ο σκύλος μαθαίνει να αποχωρίζεται τον κηδεμόνα του και να παραμένει ήρεμος κατά την απουσία του.

Ο σκύλος ως κατοικίδιο συντροφιάς ζητά την προσοχή μας και θέλει να είναι συνέχεια μαζί μας. Παίζοντας με τον σκύλο και βοηθώντας τον να εκτονωθεί σωματικά αλλά και πνευματικά, τον βοηθάμε να είναι ήρεμος και πνευματικά ισορροπημένος. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε, μελλοντικά, ανεπιθύμητες συμπεριφορές».