Περιβάλλον
Η ευθανασία, όσο σκληρή και αν είναι στην πράξη, αποτελεί μια αναγνωρισμένη ιατρική πράξη που έχει σκοπό να θανατώσει το ζώο με τον πιο ανώδυνο τρόπο για να το απαλλάξει από σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει
Είναι η στιγμή που μουδιάζει όλο το κορμί. Ο κόμπος στο λαιμό σφίγγει, όσο τα δευτερόλεπτα τρέχουν. Όλες οι στιγμές που περάσαμε μαζί του, περνούν μπροστά από τα μάτια μας με ταχύτητα φωτός. Είναι η στιγμή που ανακοινώνεται στον άνθρωπο ότι πρέπει να πει στο ζωάκι του αντίο για πάντα: να δώσει την συγκατάθεσή του για ευθανασία.
Η κτηνίατρος Άννα Μπαρδάνη εξηγεί πώς προκαλείται ανώδυνος θάνατος στο ζωάκι, και σε ποιες περιπτώσεις. Αλλά και πότε η ευθανασία θα πρέπει να απορρίπτεται ως λύση.
«Όσες όμορφες στιγμές και να μας έχουν χαρίσει τα κατοικίδιά μας, έρχεται η ώρα που θα πρέπει να τα αποχωριστούμε για πάντα. Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο επώδυνο όταν εμείς πρέπει να πάρουμε την απόφαση να τα “κοιμίσουμε”. Με τον όρο ευθανασία εννοούμε έναν καλό θάνατο, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι μια ιατρική πράξη, που σκοπό έχει να θανατώσει ζώο με τον πιο ανώδυνο τρόπο.
Συνήθως, του γίνεται προ-νάρκωση, για να ηρεμήσει. Ακολουθεί η γενική αναισθησία, δηλαδή αυτή που θα χρησιμοποιούσαμε για να του κάνουμε μια χειρουργική επέμβαση, ίσως σε μεγαλύτερες δόσεις. Σκοπός είναι να φτάσουμε το ζώο σε σημείο να χάσει πλήρως τις αισθήσεις του και να μη νιώθει πόνο. Τέλος, του χορηγείται το φάρμακο που προκαλεί ανακοπή της καρδιάς και παύση της λειτουργίας των πνευμόνων.
Η ευθανασία είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, για τον ιδιοκτήτη του ζώου αλλά και για τον κτηνίατρο. Είναι μη αναστρέψιμη πράξη και θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι ότι την κάνουμε για τους σωστούς λόγους, ώστε να μην έχουμε τύψεις αργότερα. Όλα τα ζώα αξίζουν να ζουν με αξιοπρέπεια. Όταν, λόγω σοβαρών ασθενειών, παύουν να έχουν μια καλή ποιότητα ζωής, θα πρέπει να τα βοηθάμε να «φεύγουν» ήρεμα και χωρίς πόνο.
Δεν πρέπει, όμως, να καταφεύγουμε στην ευθανασία για να απαλλαγούμε από τις ευθύνες ενός ζώου που γερνάει, ή που νοσεί από κάποια ασθένεια, την οποία θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ιατρικά με επιμονή και υπομονή. Και, ασφαλώς, δεν είναι σωστό να γίνεται επειδή βαρεθήκαμε το ζώο μας, ή μας κούρασαν οι υποχρεώσεις του.
Αναμφισβήτητα, η ευθανασία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως η εύκολη λύση για το πρόβλημα των αδέσποτων. Όσο καλή ζωή θέλουμε να έχει ο τετράποδος φίλος μας, άλλο τόσο είναι λογικό να φροντίζουμε ώστε να φύγει από τη ζωή με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε εγωιστικά και να κρατάμε κοντά μας τα ζωάκια μας, ενώ υποφέρουν, μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχουμε να τα αποχωριστούμε».
