Οι γάτες δυσκολεύονται να αποδεχτούν αυτό το χάδι που προκαλεί έκκριση οξυτοκίνης (της λεγόμενης «ορμόνης της αγάπης»), εξαιτίας της μοναχικής τους φύσης.
Σε αντίθεση με τους σκύλους, οι γάτες δυσκολεύτηκαν να γίνουν αφοσιωμένοι σύντροφοι του ανθρώπου, καθώς για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, τις χρησιμοποιούσαν κυρίως για τον έλεγχο των παρασίτων. Και η εξολόθρευση ποντικιών σίγουρα απαιτούσε έναν μοναχικό κυνηγό…
Αυτό σημαίνει πως όταν έχεις στην αγκαλιά σου μια γάτα, ακόμα και αν είναι η δική σου, απαιτείς από αυτήν ένα επίπεδο εμπιστοσύνης το οποίο η ίδια, από τη φύση της, δεν έχει συνηθίσει να δείχνει. Η ερευνήτρια επισημαίνει, με άλλα λόγια, ότι κάθε γάτα που συναντάς κουβαλά στην πραγματικότητα την προσωπικότητα του Μπάτμαν: δουλεύει μόνη, κινείται στους δρόμους τα βράδια και πιστεύει ότι δικαιούται να έχει τον προσωπικό της μπάτλερ.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο ιδανικός τρόπος να τη χαϊδεύεις;
Δίνοντάς της ελευθερία. Αφήνοντάς τη να αποφασίζει μόνη της το πότε και το πού θα δεχτεί τα χάδια σου. Επίσης, σημειώνεται ότι καλό είναι να έχεις το νου σου για το αν νιώθει δυσφορία ή εκνευρισμό στα χέρια σου και να κινείσαι κυρίως στις περιοχές γύρω από τη βάση των αφτιών της, κάτω από το πιγούνι της ή γύρω από τα μάγουλά της.
Υπάρχουν ακόμα μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρεις, τα οποία δε σχετίζονται ακριβώς με τον σωστό τρόπο χαδιού, αλλά μπορούν να θέσουν τις σωστές βάσεις γι’ αυτόν: υπάρχει για τις γάτες μια «ευαίσθητη περίοδος», όταν βρίσκονται στην ηλικία των δύο έως έξι εβδομάδων, κατά την οποία μπορούν να εκπαιδευτούν, έως έναν βαθμό, ώστε να τους αρέσει περισσότερο το ανθρώπινο άγγιγμα. Επίσης, ανταποκρίνονται πολύ καλά στην επιβράβευση. Η οποία, μερικές φορές, είναι και ο αληθινός λόγος που μας αφήνουν να τις αγγίζουμε…