Τοπία
«Λαβωμένο» από την οξείδωση των μετάλλων αλλά και την αδιαφορία των υπευθύνων δείχνει το εντυπωσιακό άγαλμα του «Γέρου του Μοριά» στην ιδιαίτερη του πατρίδα, το Ραμοβούνι Μεσσηνίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν την χρονιά που η Ελλάδα γιορτάζει τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση και το άγαλμα του γενναίου Αρχιστράτηγου της Ελληνικής επανάστασης Θεόδωρου Κολοκοτρώνη θα έπρεπε να μεταλαμπαδεύει την γενναιότητα των Ελλήνων στα πέρατα της Οικουμένης. Και όμως…
Η ιστορία του επιβλητικού ανδριάντα: Κοντά στο χωριό Βασιλικό, του Δήμου Οιχαλίας, στην τοποθεσία Ραμοβούνι, υπάρχει μνημείο προς τιμήν του “Γέρου του Μοριά”, ενώ, σε κοντινή απόσταση, σώζεται ο βυζαντινός ναός του Αγίου Στεφάνου.
Σύμφωνα με το Up Stories, τον Σεπτέμβριο του 2006 ο Σύλλογος Πελοποννησίων Θεσσαλονίκης «Ο Κολοκοτρώνης» αποφάσισε, ως ελάχιστο φόρο τιμής, την ανέγερση έφιππου ανδριάντα του ήρωα της επανάστασης του ’21 στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας, τόπο γέννησής του.
Ο έφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, έργο του διακεκριμένου γλύπτη Ευστάθιου Λεοντή, εγκαταστάθηκε στο βάθρο του, στις 16 Αυγούστου 2007. Από τότε όπως αποκαλύπτει η εικόνα φαίνεται πως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για τη συντήρηση του αγάλματος το οποίο αφέθηκε στο έλεος του φθοροποιού χρόνου. Όπως φαίνεται από το βίντεο μας που γυρίστηκε πρόσφατα, εκτός της φθοράς του χρόνου και της οξείδωσης των μετάλλων, υπάρχουν στο μνημείο πολλές αποικίες σφηκών και άλλων εντόμων, που επιδεινώνουν την ήδη άθλια εικόνα του εν λόγω μνημείου.
Τα λόγια του Κολοκοτρώνη:
Ο ίδιος μας αναφέρει “Εγεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3, τη Δευτέρα της Λαμπρής. Η αποστασία της Πελοποννήσου έγινε εις τα 1769. Εγεννήθηκα εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνία, ονομαζόμενον Ραμοβούνιο”.
Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου.
Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.
