Άγρια Ζωή
Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι ο διαβόητος δράκος του Κομόντο, η μεγαλύτερη σαύρα του κόσμου με μήκος που φτάνει τα τρία μέτρα, σκίζει τις σάρκες των θυμάτων του με δόντια που φέρουν επίστρωση από σίδηρο.
Το ίδιο μπορεί να συνέβαινε με τα δόντια των δεινοσαύρων, λένε οι ερευνητές.
Το μεγαλόσωμο απειλούμενο ερπετό (Varanus komodoensis), το οποίο ζει στο ομώνυμο νησί της Ινδονησίας και σε λίγα γειτονικά νησιά, είναι κορυφαίος θηρευτής και ένα από τα ελάχιστα είδη ιοβόλου σαύρας. Το δηλητήριο του περιέχει νευτοτοξίνες και αντιπηκτικές ουσίες ώστε να μην σταματά η αιμορραγία.
Ακόμα και μεγάλα ζώα όπως τα βουβάλια βρίσκουν γρήγορο θάνατο στα δόντια του δράκου, ο οποίος δεν διστάζει να επιτεθεί ακόμα και σε ανθρώπους.
Η σιδερένια επίστρωση φαίνεται ότι κρατά τα δόντια αιχμηρά, διαπιστώνει η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Ecology & Evolution.
Όπως οι δεινόσαυροι, ο δράκος του Κομόντο φέρει γαμψά πριονωτά δόντια, διαφορετικά σε σχέση με τις περισσότερες άλλες σαύρες.
Αρκετά είδη θηλαστικών, όπως οι αρουραίοι και οι κάστορες, είναι γνωστό ότι έχουν δόντια που περιέχουν σίδηρο. Οι ερευνητές δηλώνουν ότι δεν περίμεναν να συναντήσουν μια τέτοια σιδερένια επίστρωση στα απλούστερα δόντια των ερπετών.
Ο σίδηρος συγκεντρώνεται στις αιχμές των δοντιών και σχηματίζει ένα πορτοκαλί προστατευτικό στρώμα.
«Τις πρώτες φορές που το είδα νόμιζα ότι ήταν λεκέδες από τροφή» δήλωσε ο Άαρον ΛεΜπλανκ του King’s College στο Λονδίνο, επικεφαλής της μελέτης.
Ο ΛεΜπλανκ και οι συνεργάτες του εξέτασαν κρανία δράκων του Κομόντο από διάφορα μουσεία, καθώς και το κρανίο ενός δράκου με το όνομα Γκάνους, ο οποίος ζούσε στον Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου μέχρι πέρυσι, όταν υποβλήθηκε σε ευθανασία λόγω προβλημάτων υγείας.
Ο Γκάνους έφερε την ίδια επίστρωση από σίδηρο παρά τη διαφορετική διατροφή του στον ζωολογικό κήπο, έδειξαν οι χημικές αναλύσεις και οι απεικονιστικές εξετάσεις.
Τα ευρήματα ίσως τελικά προσφέρουν νέα στοιχεία για τους δεινόσαυρους, λένε οι ερευνητές.
«Οι δράκοι του Κομόντο έχουν καμπυλωτά, πριονωτά δόντια που σκίζουν τη λεία τους όπως συνέβαινε και με τους σαρκοφάγους δεινόσαυρους» είπε ο ΛεΜπλανκ.
Με τις σημερινές τεχνικές όμως δεν είναι δυνατό να διαπιστωθεί αν τα δόντια των δεινοσαύρων περιείχαν υψηλές συγκεντρώσεις σιδήρου, καθώς η διαδικασία της απολίθωσης επηρεάζει τη χημική σύσταση.
