Άγρια Ζωή
Στους ανθρώπους φαίνεται πολύ παράξενο που υπάρχουν ζώα που κρέμονται ανάποδα.
Σίγουρα, μερικοί πίθηκοι το κάνουν κάποιες φορές. Και μερικοί άλλοι αναρριχητές σε δέντρα, όπως οι γάτες μαργκέι.
Αλλά οι νυχτερίδες είναι τα μόνα ζώα που ξοδεύουν πραγματικά τον περισσότερο χρόνο τους να κρέμονται ανάποδα: τρέφονται έτσι, μεγαλώνουν τα μικρά τους με αυτόν τον τρόπο και, ναι, να κοιμούνται ή να ξεκουράζονται με αυτόν τον τρόπο.
Υπάρχει πραγματικά ένας πολύ καλός και λογικός λόγος για τον οποίο το κάνουν αυτό: Πρέπει να κρέμονται ανάποδα για να μπορούν να πετάξουν.
Καταρχάς, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι νυχτερίδες δεν είναι πουλιά, ούτε έντομα. Η διαφορά μεταξύ της πτήσης νυχτερίδας και της πτήσης πουλιών ή εντόμων είναι το βάρος και συγκεκριμένα, η αναλογία βάρους προς την ικανότητα ανύψωσης των φτερών.
Αν παρατηρήσετε ένα πουλί ή ένα έντομο, τα περισσότερα είδη θα μπορούν να πετάξουν στον αέρα από ακίνητη θέση και να το κάνουν γρήγορα.
Οι νυχτερίδες, από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Δυσκολεύονται πολύ να απογειωθούν από το έδαφος, όχι ότι δεν μπορούν να το κάνουν, απλά είναι πιο δύσκολο. Τα έντομα και τα πουλιά συχνά πηδούν στον αέρα για να κάνουν ένα ξεκίνημα προς τη σωστή κατεύθυνση, και μετά τα ισχυρά φτερά τους τα ανεβάζουν, ψηλά και μακριά.
Τα πουλιά έχουν κούφια οστά, οι νυχτερίδες όχι. Τα έντομα είναι κατασκευασμένα από ελαφριά χιτίνη ή μαλακό και ελαφρύ ιστό. Οι νυχτερίδες όχι, γιατί δεν έχουν αυτό που θα μπορούσατε να πείτε “ισχυρά” φτερά.
Αυτά τα καταπληκτικά πλάσματα είναι θηλαστικά. Τα μόνα ιπτάμενα θηλαστικά. Η φύση βρήκε έναν τρόπο να εξελίξει ένα τόσο απίθανο πράγμα όπως ένα ιπτάμενο θηλαστικό, οπότε έπρεπε να γίνουν κάποιοι συμβιβασμοί.
Οι νυχτερίδες, μεταφερόμενες στον αέρα, τα καταφέρνουν τέλεια και μπορούν κυριολεκτικά να κάνουν κύκλους γύρω από τα περισσότερα πουλιά κατά την πτήση. Το πρόβλημα είναι στην απογείωση.
Για να αντισταθμίσει το επιπλέον βάρος που έχουν τα θηλαστικά κατά την απογείωση από το έδαφος, η εξέλιξη βρήκε έναν άλλο τρόπο για τις νυχτερίδες να πετάξουν αμέσως όταν είναι απαραίτητο. Η εξέλιξη των ειδών λέει, «κι αν τα ρίξουμε από ψηλά; Με αυτόν τον τρόπο βρίσκονται αμέσως στον αέρα και το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να αρχίσουν να κουνούν τα φτερά τους».
Ήταν μια υπέροχη ιδέα, όπως αποδείχθηκε. Όμως τα πόδια της νυχτερίδας δεν είναι καθόλου καλά για να κρέμεται από ένα κλαδί. Είναι θηλαστικά, όχι πουλιά, επομένως το μυϊκό τους σύστημα, τα οστά τους και οι τένοντες τους είναι στημένα με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Όταν ένα πουλί κάθεται οκλαδόν σε ένα κλαδί, οι τένοντες του κλειδώνουν τα δάχτυλα των ποδιών τους δημιουργώντας μια ακόμη πιο σφιχτή λαβή. Συμβαίνει αυτόματα. Γι’ αυτό δεν πέφτουν στον ύπνο τους.
Οι νυχτερίδες, ως θηλαστικά, στήνονται διαφορετικά. Ως εκ τούτου, για να αντισταθμίσει αυτό το γεγονός, η φύση έκανε τη δουλειά της. Κρέμονται λοιπόν ανάποδα και με αυτόν τον τρόπο, οι τένοντες τους θα τραβήξουν τα δάχτυλα των ποδιών τους κλειστά, ακριβώς όπως κάνει ένα πουλί από την αντίθετη κατεύθυνση.
Στην πραγματικότητα, με αυτή τη μέθοδο υποβοήθησης της βαρύτητας, μπορούν να επιτύχουν στιγμιαία πτήση ακόμη πιο γρήγορα από τα πουλιά, που πρέπει να εργαστούν ενάντια στη βαρύτητα.
Δεν κρέμονται βέβαια ανάποδα όλα τα 1.240 και πλέον είδη νυχτερίδων. Υπάρχουν εξαιρέσεις. Περίπου έξι από αυτές, σε δύο διαφορετικές οικογένειες. Η μια βρίσκεται στη Νότια Αμερική (Thyropteridae) και η άλλη στη Μαδαγασκάρη (Myzopodidae). Η Myzopodidae, περιλαμβάνει μόνο ένα είδος και είναι εξαιρετικά σπάνια.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι αυτές οι νυχτερίδες κρύβονται μέσα σε φύλλα μπανάνας και άλλων παρόμοιων μεγάλων φύλλων. Όταν προσκολλώνται στο εσωτερικό αυτού του τυλιγμένου φύλλου, το κάνουν με το κεφάλι προς τα πάνω.
Το πρόβλημα με το να ζεις μέσα σε τυλιγμένα φύλλα είναι ότι μέσα σε λίγες μέρες, αυτά τα φύλλα θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν και τελικά θα ανοίξουν. Όποτε συμβαίνει αυτό, όλη η ομάδα των νυχτερίδων πρέπει να τα μαζέψει και να μετακομίσει σε άλλο σπίτι.
Ξανά και ξανά. Και τα έξι από αυτά τα είδη σπάνιων νυχτερίδων έχουν κάτι σαν βεντούζα σε κάθε καρπό και τις χρησιμοποιούν για να προσκολληθούν στην λεία επιφάνεια του εσωτερικού του φύλλου.
