Έρευνα δείχνει ότι τα μανιτάρια μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας έως και 50 «λέξεις»!

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Royal Society Open Science έδειξε ότι τα μανιτάρια μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους . Οι επιστήμονες πιστεύουν ακόμη ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν έως και 50 «λέξεις».

«[Βρήκαμε] ότι η «γλώσσα των μυκήτων» ξεπερνά τις ευρωπαϊκές γλώσσες σε μορφολογική πολυπλοκότητα», αναφέρει η μελέτη, που γράφτηκε από τον Andrew Adamatzky, καθηγητή επιστήμης υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας – Μπρίστολ .

Ο Adamatzky βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα, η οποία υποδηλώνει ότι οι μύκητες μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας ηλεκτρικές ώσεις που στέλνονται μέσω μακριών, υπόγειων δομών που μοιάζουν με νήματα που συνδέουν τις ρίζες των μυκήτων και ονομάζονται υφές. Αυτό είναι παρόμοιο με ανθρώπινα νευρικά κύτταρα που μπορούν να μεταδώσουν πληροφορίες σε όλο το σώμα.

Για να ανακαλύψει εάν τα μανιτάρια είναι σε θέση να επικοινωνήσουν, ο Adamatzky διεξήγαγε μια μαθηματική ανάλυση των ηλεκτρικών σημάτων που στέλνουν μεταξύ τους τέσσερα είδη μυκήτων.

Ο Adamatzky το έκανε αυτό εισάγοντας μικροσκοπικά μικροηλεκτρόδια σε περιοχές στο έδαφος που αποικίστηκαν από τα νήματα των υφών τους.

«Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των μοτίβων αιχμής στους μύκητες και της ανθρώπινης ομιλίας. Ενδεχομένως όχι», είπε ο Adamatzky. «Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ομοιότητες στην επεξεργασία πληροφοριών σε ζωντανά υποστρώματα διαφορετικών τάξεων, οικογενειών και ειδών. Ήμουν απλώς περίεργος να τα συγκρίνω».

Ο Adamatzky μπόρεσε να αναγνωρίσει έως και 50 διαφορετικά μοτίβα, ή λέξεις, που είχαν εντυπωσιακές ομοιότητες με την ανθρώπινη γλώσσα. Τα μανιτάρια τα οποία αναπτύσσονται σε ξύλα που βρίσκονται σε αποσύνθεση και των οποίων τα σώματα μοιάζουν με κύματα συσκευασμένων κοραλλιών, δημιούργησαν τις πιο περίπλοκες ηλεκτρικές αιχμές.

Ο Adamatzky υπέθεσε ότι ένας από τους πιο πιθανούς λόγους για τα κύματα της ηλεκτρικής δραστηριότητας είναι η διατήρηση της ακεραιότητας των μυκήτων. Το συνέκρινε με λύκους που ουρλιάζουν για να καθορίσουν ο ένας τη θέση του άλλου και να διατηρήσουν τη συνοχή της αγέλης.

Πρόσθεσε ότι οι μύκητες μπορεί επίσης να επικοινωνούν για να πουν μεταξύ τους για νέες πηγές πληροφοριών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, όπως πιθανές πηγές τροφής και πιθανές απειλές.

«Υπάρχει επίσης το ενδεχόμμενο – να μη λένε τίποτα», παραδέχθηκε. «Τα άκρα του πολλαπλασιαζόμενου μυκηλίου είναι ηλεκτρικά φορτισμένα και, επομένως, όταν τα φορτισμένα άκρα περνούν σε ένα ζεύγος διαφορικών ηλεκτροδίων, καταγράφεται μια ακίδα στη διαφορά δυναμικού».

Ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι ηλεκτρικές αιχμές, ο Adamatzky είπε ότι σίγουρα έχουν έναν σκοπό. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθεί εάν οι αιχμές είναι στην πραγματικότητα μια μορφή επικοινωνίας ή αν βοηθούν τους μύκητες να επιτύχουν έναν διαφορετικό στόχο.

Ο Dan Bebber, αναπληρωτής καθηγητής βιοεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ , είπε ότι οι αιχμές μπορεί να είναι παρόμοιες με την «παλμική συμπεριφορά» στα δίκτυα μυκήτων που ανακάλυψε σε προηγούμενη έρευνα. Αυτοί οι παλμοί, που έχουν παρόμοια ρυθμικά μοτίβα με τις ηλεκτρικές αιχμές που βρήκε ο Adamatzky, χρησιμοποιούνται πιθανώς από μύκητες για να αναπτυχθούν και να αναζητήσουν θρεπτικά συστατικά.

«Αν και ενδιαφέρουσα, η ερμηνεία ως γλώσσα φαίνεται κάπως υπερβολικά ενθουσιώδης και θα απαιτούσε πολύ περισσότερη έρευνα και δοκιμή κρίσιμων υποθέσεων πριν φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα», είπε ο Bebber.