Νότιος Πόλος: «Σαν να έχει γεράσει το σώμα μου μια δεκαετία σε ένα έτος» λέει 32χρονη που μετακόμισε στην Ανταρκτική

Μια γυναίκα που μετακόμισε στο Νότιο Πόλο περιέγραψε το πώς είναι πραγματικά η ζωή σε μια από τις πιο κρύες περιοχές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πιο συγκεκριμένα, η 32χρονη Michelle Endo, η οποία κατάγεται από το Σαν Φρανσίσκο, μετακόμισε στην Ανταρκτική τον περασμένο Οκτώβριο για να εργαστεί ως «υπεύθυνη φιλοξενίας» στον σταθμό Amundsen-Scott.

Και ενώ η ζωή στο νοτιότερο μέρος του κόσμου σίγουρα έχει κάποια πλεονεκτήματα -όπως το να βλέπεις εκπληκτική θέα του aurora australis και να συμμετέχεις σε μια σειρά από εμπειρίες που θα ζήσεις μια φορά στη ζωή σου- έχει και τα μειονεκτήματά της, όπως το να πρέπει να υπομένεις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες και να είσαι «απομονωμένη» στο σκοτάδι για μήνες.

Η Michelle έχει καταγράψει λεπτομερώς την εμπειρία της στον λογαριασμό της στο Instagram και είναι άκρως ειλικρινής για τα θετικά και τα αρνητικά που συνεπάγεται το να αποκαλείς τον Νότιο Πόλο σπίτι σου στην πορεία

View this post on Instagram

A post shared by Michelle | Work + Travel (@wandereatwrite)

Σε ένα βίντεο, η Michelle εξήγησε ότι το αεροδρόμιο «κλείνει για το χειμώνα» στις 15 Φεβρουαρίου, πράγμα που σημαίνει ότι «κανείς δεν μπορεί να μπει ή να βγει» μέχρι να ανοίξει ξανά στις 28 Οκτωβρίου.

Αυτό σημαίνει ότι έχει εγκλωβιστεί μαζί με άλλους 42 εργαζόμενους που ζουν επίσης στο σταθμό τους τελευταίους πέντε μήνες και παραδέχτηκε ότι το να βρίσκεται κοντά στους ίδιους ανθρώπους για τόσο πολύ καιρό δεν ήταν εύκολο.

Επιπλέον, σπάνια βγαίνουν έξω λόγω του αφόρητα κρύου καιρού, το οποίο εντείνεται από την έλλειψη ηλιακού φωτός.

View this post on Instagram

A post shared by Michelle | Work + Travel (@wandereatwrite)

«Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την απομόνωση με διαφορετικό τρόπο», εξήγησε. «Κάποιοι εξαφανίζονται στα δωμάτιά τους και δύσκολα τους βλέπεις.

Για μένα, η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Μου αρέσουν οι περισσότεροι από τους άλλους 42 ανθρώπους με τους οποίους έχω κολλήσει, αλλά σε αυτό το σημείο, δεν μπορώ πια να ελέγξω τα μάτια μου».

Για έξι μήνες όλα είναι σκοτεινά 24 ώρες το 24ωρο

Η Michelle πρόσθεσε ότι για έξι μήνες το χρόνο στην Ανταρκτική, είναι εντελώς σκοτεινά 24 ώρες την ημέρα – και οι θλιβερές συνθήκες μπορούν πραγματικά να προκαλέσουν μια διαταραχή γνωστή ως «σύνδρομο winterover».

«Πρόκειται για μια συλλογή διαταραχών της συμπεριφοράς. Περιλαμβάνει κατάθλιψη, αφηρημάδα, ξεχασιά, ευερεθιστότητα και δυσκολία στη συγκέντρωση», συνέχισε η ίδια.

«Απλά πρέπει να δίνετε χάρη σε όλους και να τους αφήνετε να μεταμορφώνονται σε όποιο χειμωνιάτικο καλικάντζαρο γίνεται, γιατί δεν είναι κάτι προσωπικό. Είμαστε όλοι εξαντλημένοι από τη ζωή σε αυτό το διαστημόπλοιο για ένα χρόνο και όλοι προσπαθούμε να τα καταφέρουμε».

«Το σώμα μου μοιάζει να έχει γεράσει»

Σε ένα άλλο βίντεο που μοιράστηκε στο Instagram, η Michelle κατέγραψε την «πρώτη ματιά του ήλιου» που είχε μετά από έξι μήνες «σκοταδιού» και παραδέχτηκε ότι ήταν μια συναισθηματική εμπειρία για εκείνη.

«Δεν νομίζω ότι κανείς θα μπορούσε να με προετοιμάσει [γι’ αυτό]. Προσωπικά, ήταν το πιο εξαντλητικό συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ», δήλωσε.

«Μοιάζει σαν το σώμα μου να έχει γεράσει μια δεκαετία μέσα σε αυτό το τελευταίο έτος, και η φθορά μόνο τον Σεπτέμβριο, ήταν πραγματική. Αλλά δυστυχώς, ο ήλιος ανέτειλε και τα καταφέραμε».

Πάθος για τα ταξίδια

Συζητώντας με το Newsweek για την προσπάθειά της, η Michelle εξήγησε ότι πάντα είχε πάθος με τα ταξίδια. Από το 2013, όταν ξεκίνησε το δικό της ταξιδιωτικό blog, με τίτλο Wander Eat Write, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο σε solo ταξίδια.

Τα ταξίδια της την οδήγησαν σε έξι από τις επτά ηπείρους και ήταν αποφασισμένη να φτάσει με κάποιο τρόπο στην τελευταία, την Ανταρκτική.

Τότε, το περασμένο φθινόπωρο, βρήκε δουλειά στο σταθμό μέσω του προγράμματος Ανταρκτικής των ΗΠΑ του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών.

Ζούμε σε κατοικίες τύπου κοιτώνα που είναι ενσωματωμένες στο σταθμό. Ο σταθμός εκτελεί διάφορα επιστημονικά προγράμματα όλο το χρόνο, μελετώντας την αστρονομία, την κλιματολογία και την παγετωνολογία.

«Το βοηθητικό προσωπικό, όπως εγώ, είναι εδώ για να διασφαλίζει ότι όλες οι εγκαταστάσεις και οι λειτουργίες λειτουργούν ομαλά. Το φαγητό και η στέγαση παρέχονται ως μέρος του προγράμματος, καθώς δεν υπάρχουν διαμερίσματα, παντοπωλεία ή εστιατόρια εδώ, παρά μόνο ο σταθμός».

Τι δουλειά κάνει στον Νότιο Πόλο

Η Michelle μοιράζεται συχνά στο Instagram της, βίντεο τύπου «day in the life» που τη δείχνουν να συμμετέχει σε διάφορες εργασίες γύρω από το σταθμό.

Ένα από αυτά τη δείχνει να βγαίνει έξω με πλήρη εξοπλισμό χιονιού για να πάρει κάποιες προμήθειες από μια κοντινή αποθήκη. Έχει φροντίσει να καλύψει κάθε μέρος του σώματός της εκτός από τα μάτια της και μέσα σε λίγα λεπτά, ο πάγος άρχισε να προσκολλάται στις βλεφαρίδες και τα φρύδια της.

Ένα άλλο κλιπ τη δείχνει να ελέγχει την πρόγνωση του καιρού για την ημέρα, η οποία έλεγε ότι θα κυμαινόταν από -76°F (-60° Κελσίου) έως -122°F (-85.5° Κελσίου).

Όσο για το τι κάνει κάθε μέρα, εξήγησε σε μια άλλη ανάρτηση ότι επιβλέπει ένα σωρό διάφορα τμήματα στο σταθμό.

Είναι υπεύθυνη για τη διασφάλιση ότι η τραπεζαρία «διατηρείται καθαρή και εφοδιασμένη με σνακ και ποτά», συντονίζει το «πρόγραμμα καθαρισμού» και διασφαλίζει ότι «όλοι συνεισφέρουν», καθώς και για τη λειτουργία του «μικρού καταστήματος».

«Πουλάει αναμνηστικά, ρούχα, ποτά και είδη φαρμακείου. Το διατηρώ εφοδιασμένο και κάνω ετήσια απογραφή», εξήγησε.

«Κάθε εβδομάδα έχουμε μια ημέρα κατά την οποία τα μέλη της κοινότητας μπορούν να αγοράσουν μια συγκεκριμένη ποσότητα αλκοολούχων ποτών, την οποία παρακολουθώ».

Της ανατέθηκε επίσης η «προετοιμασία των δωματίων για τις καλοκαιρινές αφίξεις» και διαχειρίζεται το ταχυδρομείο του ξενοδοχείου.

Καθώς ο σταθμός ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά για το καλοκαίρι σε λίγες εβδομάδες, η Michelle δήλωσε ότι είναι «πιο απασχολημένη» και «πιο εξαντλημένη» από ποτέ.

«Έχουμε πολλά μεγάλα έργα να κάνουμε. Ξαναφτιάχνουμε τον χιονοδρομικό, καθαρίζουμε σε βάθος τα δωμάτια και εργάζομαι για να λειτουργήσει ξανά το ταχυδρομείο και να διεκπεραιώσουμε την αλληλογραφία», μοιράστηκε με τον κόσμο.

Όπως είπε στο Newsweek, ένα άλλο εξαιρετικά δύσκολο κομμάτι της ζωής στο Νότιο Πόλο είναι το «υψόμετρο», το οποίο την κάνει να δυσκολεύεται να αναπνεύσει μερικές φορές.

«Βρισκόμαστε στα 9.301 πόδια [πάνω από το επίπεδο της θάλασσας] και το υψόμετρο πίεσης μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερο», αποκάλυψε.

«Ακόμη και μετά από ένα χρόνο παραμονής εδώ, εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω μερικές φορές ανεβαίνοντας μια σκάλα».

Πρόσθεσε ότι «δεν έχει δει ζώα ή δέντρα εδώ και ένα χρόνο» και ότι της λείπουν τρομερά η οικογένεια και οι φίλοι της στην πατρίδα.

Στο τέλος, ωστόσο, η 32χρονη χαρακτήρισε την εμπειρία «απαιτητική αλλά και υπέροχη» σε μια άλλη ανάρτηση στο Instagram, προσθέτοντας: «Παρά τα δύσκολα σημεία, εξακολουθώ να είμαι τόσο χαρούμενη που πίεσα τον εαυτό μου να το κάνει αυτό».

«Αν θέλεις να έχεις εμπειρίες που θα ζήσεις μια φορά στη ζωή σου, μερικές φορές πρέπει να κάνεις αυτό που οι άλλοι θεωρούν τρελό – όπως το να περάσεις 365+ ημέρες στο νοτιότερο μέρος του κόσμου: στο Νότιο Πόλο», έγραψε σε άλλη ανάρτηση

«Η ζωή στον βυθό της Ανταρκτικής είναι συχνά δύσκολη, τακτικά μονότονη και πάντα κρύα. Οπότε γιατί να το κάνει κανείς; Λιγότεροι από 2.000 άνθρωποι έχουν περάσει ποτέ το χειμώνα στο Νότιο Πόλο. Και από φέτος, μόνο 261 γυναίκες έχουν ξεχειμωνιάσει εδώ.

Επίσης, το σέλας είναι εξωπραγματικό. Και μου δίδαξε την οικοδόμηση χαρακτήρων αφού απομονώθηκα με άλλους 42 ανθρώπους σε ένα διαστημόπλοιο στο βάθος της Γης και αποκόπηκα από κάθε ανθρώπινη επαφή για οκτώ μήνες».

Καθώς πλησιάζει το τέλος του μονοετούς συμβολαίου της, η Michelle παραδέχτηκε ότι ενώ είναι ευγνώμων για την ευκαιρία, είναι ενθουσιασμένη για λίγο πιο ζεστό καιρό.

«Όταν τελειώσει ο χρόνος μου εδώ, ανυπομονώ να ταξιδέψω σε ζεστά μέρη, να κάνω παρέα με κάποια ζώα και να φάω φρέσκο φαγητό», αποκάλυψε στο πρακτορείο