Ένα απλό «ψιψι», ή μια παραλλαγή του μπορεί εύκολα να τραβήξει την προσοχή μιας γάτας, Αλλά γιατί;
Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη επιστημονική εξήγηση γι’ αυτό, αφού οι επιστήμονες δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για να το ανακαλύψουν. Αλλά οι ειδικοί σε γάτες έχουν μερικές αρκετά συναρπαστικές θεωρίες.
Μια ιδιαίτερα δημοφιλής έχει να κάνει με τη συχνότητα. Οι γάτες μπορούν να ακούσουν ήχους σε υψηλότερες συχνότητες από τους ανθρώπους και ο ήχος του Σ (το Ψ αποτελείται από το Π και το Σ) λειτουργεί σε υψηλότερη συχνότητα από τους περισσότερους άλλους ανθρώπινους ήχους. Όταν κάθε ήχος διακόπτεται από ένα Π, «δημιουργεί έναν στακάτο ήχο που είναι απότομος και τραβά την προσοχή». Και επειδή το ΠςΠςΠς ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο λένε συνήθως οι άνθρωποι, οι γάτες μπορεί να είναι πιο διατεθειμένες να ερευνούν από πού προέρχεται.
Μπορεί όμως να νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο θήραμα. Ο Péter Pongrácz, καθηγητής ηθολογίας στο πανεπιστήμιο Eötvös Loránd της Ουγγαρίας, είπε στο Reader’s Digest ότι οι «υψηλές φωνητικές φωνές των τρωκτικών είναι κατά προσέγγιση παρόμοιες» με τον συριγμό του ΠςΠςΠς, που κάνουν οι άνθρωποι. Μπορεί επίσης να θυμίζει άλλους θορύβους που προσέχουν οι γάτες, από θρόισμα φύλλων και βουητό από έντομα μέχρι το προειδοποιητικό σφύριγμα μιας μητέρας γάτας που αισθάνεται κίνδυνο.
Είναι επίσης πιθανό οι γάτες να ανταποκρίνονται γενικά στο ΠςΠςΠς επειδή τις έχουμε εκπαιδεύσει κατά λάθος να το κάνουν. Εάν ασχολείσαι με τη γάτα σου για λίγο, μπορεί να συσχετίσει τον ήχο με αγκαλιές, λιχουδιές ή απλώς προσοχή γενικά.