Περιβάλλον
Από το 1970 είχαν ξεκινήσει οι ανησυχίες για το πότε θα καταστραφεί ο κόσμος και να γίνονται οι πρώτες προβλέψεις για το μέλλον.
Μια τέτοια έρευνα διεξήχθη το 1972 από ερευνητές του MIT και η εκτίμησή τους ήταν μάλλον ανησυχητική, αν και μάλλον κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά.
Στην έρευνα μπήκαν πάρα πολλές παράμετροι και εξετάστηκαν διάφορα σενάρια, όλα με βασικό άξονα τον ρυθμό εξόρυξης του ορυκτού πλούτου του πλανήτη μας. Από τα 12 εναλλακτικά σενάρια, πάνω από τα μισά προέβλεψαν ότι κάποια στιγμή η οικονομική ανάπτυξη θα καταστεί αδύνατη επειδή δεν θα υπάρχουν πόροι για να τη στηρίξουν. Αυτό θα δημιουργήσει ένα τρομακτικό σημείο καμπής στην ποιότητα της ζωής του ανθρώπου με ανυπολόγιστες συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία.
Σε μια προσπάθεια να αξιολογηθεί αυτή η έρευνα, τα υπολογιστικά της μοντέλα μπήκαν κάτω από το μικροσκόπιο της νέας γενιάς επιστημόνων και το αποτέλεσμα είναι ακόμα τρομακτικό. Αρχικά ο ρυθμός αύξησης της εκμετάλλευσης δεν επιβεβαιώθηκε απλά, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ πιο αλματώδης, ειδικά σε ότι αφορά τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Η επανεκτίμηση της κατάστασης οδήγησε στο συμπέρασμα ότι εκείνο το τέλος της οικονομίας ίσως έρθει πολύ πιο νωρίς από όσο νομίζαμε, δηλαδή γύρω στο 2040.
Οι παράγοντες οι οποίοι συνεκτιμήθηκαν ήταν οι εξής: πληθυσμός, βιομηχανική παραγωγή, δείκτες γονιμότητας, παραγωγή τροφίμων, επίπεδα ρύπανσης, προσδόκιμο ζωής, κατανάλωση μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η ποιότητα ζωής. Όλοι αυτοί δείκτες λένε ότι το 2040 θα φτάσουμε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο.
Η παύση της βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης λόγω έλλειψης πόρων θα δημιουργήσει πρώτα από όλα ένα σοβαρότατο πρόβλημα στην αλυσίδα παραγωγής τροφίμων που θα οδηγήσει μοιραία σε χάος, ελλείψεις τροφίμων, αυξήσεις τιμών στα υπάρχοντα τρόφιμα και δυστυχώς πείνα. Η πείνα με τη σειρά της μπορεί να πυροδοτήσει πολέμους και άλλα οδυνηρά σενάρια για την ανθρωπότητα.
Παρά τον τρόμο που προκαλεί το σφιχτό deadline του 2040, οι επιστήμονες που έτρεξαν το νέο μοντέλο πιστεύουν πως υπάρχει ακόμα χρόνος ώστε να αναστραφεί η πορεία προς τον γκρεμό. Η επίσπευση της έρευνας και της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ο περιορισμός των ορυκτών καυσίμων, η μείωση του αποτυπώματος άνθρακα και η λελογισμένη χρήση των πόρων της γης μπορούν, όχι μόνο να εμποδίσουν την κατάρρευση, αλλά να φτιάξουν κι έναν καλύτερο πλανήτη για τις επόμενες γενιές.
