Οι πασίγνωστοι λόφοι της Αθήνας και οι ιστορίες που «κρύβουν» (φώτο)

Η Αθήνα, είναι χτισμένη γύρω και ανάμεσα από διάφορους λόφους, καθένας από τους οποίους προσφέρει και από ένα μοναδικό χαρακτηριστικό στη γεωγραφία της, και φυσικά «κρύβουν» συναρπαστικές ιστορίες.

Ιστορίες που βασίζονται στη μυθολογία και δεν γνωρίζουμε αν ισχύουν ή όχι.

Ωστόσο, κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο και δημιουργούν ένα ατμοσφαιρικό πέπλο γύρω από το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Λυκαβηττός

Ο ψηλότερος από τους συνολικά επτά λόφους της Αθήνας, ο Λυκαβηττός υψώνεται επιβλητικός στο κέντρο της πόλης, και ορατός, σχεδόν, από παντού, προσφέρει πανοραμική θέα τόσο στην πόλη, όσο και στα προάστια και φυσικά τα νερά του Σαρωνικού.

Εύκολα προσβάσιμος με τα πόδια ή μέσω του τελεφερίκ που ανεβαίνει στο λόφο από τερματικό σταθμό στην οδό Αριστίππου, στο γειτονικό Κολωνάκι (με αναχωρήσεις κάθε 30 λεπτά), ο Λυκαβηττός εμφανίζεται ακόμη και στη μυθολογία.

Σύμφωνα με αυτή, η ιστορία της δημιουργίας του λέει ότι η θεά Αθηνά λαχταρούσε ο ναός της στην Ακρόπολη να είναι πιο κοντά στον ουρανό. Έτσι, άρπαξε έναν μεγάλο βράχο για να τον τοποθετήσει στην κορυφή της Ακρόπολης και ενώ τον μετέφερε, έλαβε μια είδηση που την ξάφνιασε, με αποτέλεσμα να της πέσει ο 278 μέτρων βράχος από τα χέρια δημιουργώντας το όρος Λυκαβηττός.

Λυκαβηττός στα αρχαία ελληνικά σημαίνει, πιθανώς, «βουνό των λύκων», καθώς πιστεύεται ότι το φυσικό υψόμετρο κατοικούνταν κάποτε από λύκους. Κατά την κλασική περίοδο, ο λόφος καλυπτόταν από πυκνή βλάστηση και η κορυφή του στεφανωνόταν από ναό προς τιμήν του Έλληνα θεού Δία, ενώ ο λόφος ερημώθηκε μετά την τουρκική κατοχή.

Πρόκειται για την πιο διάσημη και, ίσως, πιο ρομαντική κορυφή της πόλης, με τη θέα της να μαγνητίζει τόσο τους κατοίκους όσο και τους επισκέπτες της Αθήνας. Στην κορυφή του βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, ενώ στους πρόποδές του η περίφημη πλατεία Δεξαμενής στο Κολωνάκι και άλλες γραφικές γωνιές.

Λόφος Φιλοπάππου

Γνωστός και ως λόφος των Μουσών, λόφος των Νυμφών ή Πνύκα, ο λόφος Φιλοπάππου είναι ένας από τους τρεις λόφους που στέκουν φυσικοί «φρουροί» της Ακρόπολης. Σε αυτόν ζούσε ο θεός Πάνας και μαζί του οι Νύμφες, τα πνεύματα των δασών και των πηγών. Εκτός από αυτές, ωστόσο, στο λόφο ζούσαν και οι εννέα Μούσες, στις οποίες οφείλεται και μία από τις τρεις ονομασίες του.

Το μαρμαρόστρωτο μονοπάτι, που σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1950 από τον μοντερνιστή αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, ξεκινά από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μετά από 250 μέτρα, περνά από το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη.

Υπάρχει μια παράκαμψη προς τη φυλακή του Σωκράτη, ενώ το κύριο μονοπάτι οδηγεί στο Ιερό των Μουσών, που είναι χαραγμένο στο βράχο ακριβώς κάτω από την κορυφή του λόφου, οι οποίες σύμφωνα με τη μυθολογία είχαν το συγκεκριμένο λόφο ως το σπίτι τους.

Ο λόφος πήρε το όνομά του από τον Φιλόπαππο, έναν Σύρο πρόξενο που έζησε στην Αθήνα, είχε κλασική ελληνική παιδεία και έγινε σεβαστός ως ευεργέτης της πόλης. Ο Φιλόπαππος είχε, μεταξύ άλλων, πολλούς φίλους, όπως ο Πλούταρχος, ο οποίος τον περιέγραψε στα γραπτά του ως εξαιρετικά γενναιόδωρο άτομο. Έτσι, ο θάνατός του προκάλεσε μεγάλη θλίψη στους πολίτες της Αθήνας με αποτέλεσμα να χτίσουν ένα μαυσωλείο ως αφιέρωμα για να τιμήσουν τη μνήμη του.

Λόφος της Ακρόπολης

Αναμφίβολα το πιο δημοφιλές αξιοθέατο, όχι μόνο της ελληνικής πρωτεύουσας αλλά και ολόκληρης της χώρας, η Ακρόπολη -το λίκνο του πολιτισμού- συναντάται στον ομώνυμο λόφο, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Περίπου επτά εκατομμύρια τουρίστες ανεβαίνουν στο λόφο της Ακρόπολης κάθε χρόνο για ένα «ταξίδι» στην Αρχαία Ελλάδα και να θαυμάσουν από κοντά τον Παρθενώνα.

Ένας τόπος με πλούσια ιστορία, ο λόφος της Ακρόπολης έχει να διηγηθεί πολλές συναρπαστικές ιστορίες. Μία από αυτές και εκείνη που, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήθελε την Αθηνά και τον Ποσειδώνα να διεκδικούν την προστασία της πόλης.

Για να αποφευχθεί η μεταξύ τους σύγκρουση, ο Δίας παρενέβη και διοργάνωσε έναν αναίμακτο διαγωνισμό. Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας βρέθηκαν στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το Ερέχθειο και οι κάτοικοι της Αθήνας συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν τον διαγωνισμό.

Πρώτα, ο Ποσειδώνας αποκάλυψε το δώρο του στην πόλη χτυπώντας την τρίαινά του στο έδαφος και παράγοντας νερό. Με τη σειρά της, η Αθηνά φύτεψε έναν σπόρο που αμέσως εξελίχθηκε σε μια ελιά. Οι Αθηναίοι εκτίμησαν και τα δύο δώρα, ωστόσο, είχαν ήδη πρόσβαση σε άφθονο νερό και έτσι διάλεξαν την ελιά της Αθηνάς, η οποία ήταν εξαιρετική πηγή τροφής και ξυλείας. Η Αθηνά έγινε η προστάτιδα θεότητα της πόλης, στην οποία έδωσε και το όνομά της -Αθήνα.

Το Ερέχθειο αποτελεί μέρος αυτού του μύθου με τους Αθηναίους να ορκίζονταν ότι μπορούσαν να ακούσουν τον ωκεανό του Ποσειδώνα κάτω από το κτίριο. Επίσης, μια τρύπα στο πάτωμα υποτίθεται ότι ήταν το σημείο όπου ο θεός χτύπησε την τρίαινά του στον ανταγωνισμό του με την Αθηνά. Επίσης, στο μισό του ναού της Αθηνάς, υπήρχε μια μικρή αυλή χτισμένη γύρω από το θρυλικό δέντρο της Αθηνάς.

Λόφος του Άρη

Ο λόφος του Άρη ή Αρεοπάγος, βρίσκεται βορειοδυτικά της Ακρόπολης και μοιράζεται το ίδιο ασβεστολιθικό ακρωτήριο, ενώ έδωσε και το όνομά του στο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Ελλάδας, τον Άρειο Πάγο.

Ο Αρεοπάγος έχει μια πολύ σημαντική ιστορία, καθώς έχει αποτελέσει το σκηνικό μερικών από τα πιο σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην ιστορία της Αθήνας.

Ένας μύθος λέει ότι οι Αμαζόνες, που ήταν εχθροί του Θησέα, στρατοπέδευσαν στο λόφο και τον αφιέρωσαν στον Άρη, τον θεό του πολέμου.

Ένας άλλος λέει ότι ο Άρης υποτίθεται ότι δικάστηκε εκεί από τους άλλους θεούς για τη δολοφονία του γιου του Ποσειδώνα Αλητόθιου, ή από τις Ερινύες, καθώς στους πρόποδές του υπήρχε ένα ιερό αφιερωμένο στις Ερινύες, όπου έβρισκαν καταφύγιο όσοι κατηγορούνταν για φόνο για να μην αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Έτσι, ο βράχος του Άρη ορίζεται ως ο τόπος που πραγματοποιήθηκε η πρώτη δίκη για φόνο – αυτή του θεού του πολέμου, Άρη, για τη δολοφονία του γιου του Ποσειδώνα, αφού το θύμα είχε βιάσει την κόρη του. Στην αρχαία Αθήνα, στον Αρεοπάγο στεγαζόταν, επίσης, ένα συμβούλιο πρεσβυτέρων που είχε πολλούς μεταβαλλόμενους ρόλους, ένας από τους οποίους ήταν η εκδίκαση υποθέσεων ανθρωποκτονιών και άλλων σοβαρών εγκλημάτων.

Στα μεταγενέστερα ρωμαϊκά χρόνια ήταν εδώ που ο Απόστολος Παύλος εκφώνησε το κήρυγμά του κατά του παγανισμού και της ειδωλολατρίας στους Αθηναίους και προσηλύτισε τους πρώτους Αθηναίους στον Χριστιανισμό.