Ποιός ήταν ο μεγάλος ιστορικός Σαράντος Καργάκος- Δείτε τι είχε πει για τη Μακεδονία (βίντεο)

Ο μεγάλος ιστορικός, φιλόλογος καί δοκιμιογράφος κ. Σαράντος Ι. Καργάκος, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, γεννήθηκε τό 1937 στό Γύθειο Λακωνίας.

Στή διάρκεια του Εμφυλίου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε, εργαζόμενος ἀπό μαθητής, Κλασσική Φιλολογία στό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου είχε τρίτος εισαχθεί χωρίς νά του δοθεί υποτροφία.

Πρωταγωνίστησε στό φοιτητικό κίνημα τῶν ἐτῶν 1961-1963 καί υπήρξε εισηγητής τοῦ 15% γιά τήν παιδεία. Εργάστηκε ἐπί 35 έτη στά μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια τῶν Αθηνών καί στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα ήταν ιδρυτικό μέλος («Ηράκλειτος», «Αριστοτέλης»).

Στις 19 Μαρτίου 1969 παραιτήθηκε ἀπό τήν ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Μπαρμπίκα), αρνούμενος νά εκφωνήσει τόν «προκατασκευασμένο» λόγο γιά τήν Εθνική Επέτειο. Δύο φορές τό στρατιωτικό καθεστώς έβαλε λουκέτο στον φροντιστηριακό οργανισμό στον οποίο ήταν ιδρυτικό μέλος («Ηράκλειτος»). Επανήλθε γιά μερικά χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση (Σχολή «Ζηρίδη»), χωρίς νά ζητήσει «αναγνώριση» γιά τά ἔτη τῆς αναγκαστικής απουσίας του, αλλά καί πάλι παραιτήθηκε λόγω της κατιούσας πορείας πού έλαβε ἡ ελληνική παιδεία μετά τή μεταπολίτευση.

Παρόλο πού τό στρατιωτικό καθεστώς τοῦ είχε αρνηθεί έκδοση διαβατηρίου, ὁ κ. Σ. Ἰ. Καργάκος δέν δίστασε μετά τό 1991 νά διδάξει στή Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Ναυτικού, στή Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ) καί στή Διακλαδική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης. Δέν βαρύνεται μέ καμιά επίσημη (κρατική) τιμητική διάκριση.

Ἀπό τά φοιτητικά χρόνια του άρχισε νά αρθρογραφεί σέ εφημερίδες καί περιοδικά. Υπήρξε συνεργάτης τῶν περιοδικών «Πανσπουδαστική», «Πολιτικά Θέματα», «Οικονομικός Ταχυδρόμος», «Πειραϊκή Εκκλησία», «Ερυθρός Σταυρός», «Κοινωνικές Τομές», «Ιχνευτής», «Ελλοπία», «Άρδην», «Εθνικές Επάλξεις» καί «4 Τροχοί». Συνεργάστηκε μέ τά περιοδικά «Εὐθύνη» καί «Νέμεσις» καί τίς εφημερίδες «Εστία» καί ἡ «Σφήνα».

Υπήρξε επίσης αρθρογράφος καί λογοτεχνικός κριτικός της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» καί «Τύπος τῆς Κυριακής», αρθρογράφος καί κριτικός τῆς εφημερίδας «Ἡ Ἀπόφαση» καί παλαιότερα συνεργάτης τῆς «Καθημερινής» καί τῆς «Ἀπογευματινής».

Δημοσίευσε 75 βιβλία. Ξεχωρίζουν οἱ γλωσσικές μελέτες «Αλαλία, ἤτοι τό σύγχρονο γλωσσικό μας πανόραμα» (Gutenberg1986) και «Αλεξία, γλωσσικό δράμα μέ πολλές πράξεις» (Gutenberg1993) καί οι συλλογές δοκιμίων «Προβληματισμοί, ένας διάλογος μέ τους νέους» (6 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg).

Πλούσια βιβλιογραφία

Στα έτη 1977-2000 κυκλοφόρησαν τά βιβλία του: «Ἡ πολιτιστική συνεισφορά τοῦ ἀρχαίου καί μεσαιωνικοῦ κόσμου» (2 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg), «Ζαχαρίας Μπαρμπιτσιώτης, ὁ δάσκαλος τῆς κλεφτουριάς» (ἐκδ. Σιδέρη), «Συντακτικό τῆς Αρχαίας Ελληνικής» (συνεργασία Χρήστου Λεμπέση, εκδόσεις Πατάκη), «Λυκούργου, κατά Λεωκράτους Λόγος» (ἐκδ. Κάκτος), «Κινούμενη Άμμος» (κείμενα πολιτικά και κοινωνικά, εκδόσεις Αρμός), «Ἡ Στρατηγική τοῦ Λόγου» (ἐκδ. Gutenberg), ἡ ἱστορική μελέτη «Ἀλβανοί-‘Αρβανίτες-Ἕλληνες» (ἐκδ. Σιδέρη) καί η ογκώδης μονογραφία «Αλεξανδρούπολη: μιά νέα πόλη μέ παλιά ιστορία» (αὐτοέκδοση).

Στα έτη 2000-2002 κυκλοφόρησαν: «Ἡ Ιστορία τοῦ Ελληνικού Κόσμου καί τοῦ Μείζονος χώρου» (Ελληνική καί Παγκόσμια Ιστορία σέ δύο τόμους ἀπό τίς ἐκδόσεις Gutenberg), ἡ πολιτική μελέτη «Γιά μιά δημοκρατία ευθύνης» (εκδόσεις Καστανιώτη), «Παγκοσμιοποίηση: γιά ἕνα παγκόσμιο σύστημα ἀπολυταρχικῆς ἐξουσίας» (ἐκδόσεις Κάκτος), «Ολυμπία καί Ολυμπιακοί Αγώνες» (ἐκδ. Σιδέρη).

Το 2003 κυκλοφόρησαν δύο ακόμη έργα του: τά «Μικρά Γλωσσικά» (Ἀστρολάβος/Εὐθύνη) καί «Ἡ πολιτική σκέψη τοῦ Παπαδιαμάντη» (Ἁρμός) ενώ το 2006 «Ἡ Ιστορία τῆς Αρχαίας Σπάρτης» (ἐκδ. Gutenberg) καί «Ἡ Ελληνικότητα τῆς Μακεδονίας» (εκδόσεις Γεωργιάδη).

Τό 2007 ἀπό τίς εκδόσεις Ι. Σιδέρη εκδόθηκαν, μεταξύ άλλων, τα έργα του «Τό Βυζαντινό Ναυτικό» , «Ἡ ιστορία ἀπό τἠ σκοπιά τῶν Τούρκων» καί «Μεσόγειος: ἡ ὑγρή μοίρα τῆς Ελλάδος καί τῆς Ευρώπης», καί ἀπό τίς εκδόσεις Γεωργιάδη τα «Μαθήματα Νεώτερης Ιστορίας (Τούρκοι καί Βυζάντιο – Τό Οθωμανικό imperium–Τουρκοκρατία» (τ. Α’).

Τό 2008 κυκλοφόρησαν τα έργα του «Τά Σατιρικά τοῦ Κώστα Καρυωτάκη» (ἐκδ. Ἁρμός), τό ιστορικό καί ταξιδιωτικό οδοιπορικό «Οἱ Πέρσες κι ἐμεῖς» (ἐκδ. Σιδέρη), ἡ συλλογή δοκιμίων «Ελληνική Παιδεία. ‘Ενας νεκρός μέ… μέλλον!» (Αρμός). Τό 2009 κυκλοφόρησαν δύο ακόμη έργα του: «Λιβύη: αναζητώντας τό χαμένο «σίλφιο» στην ελληνική Κυρήνη» (Ἰ. Σιδέρης) καί «Κ.Π. Καβάφης: ἡ νεώτερη αιγυπτιακή Σφίγγα» (Αρμός).

Μεταξύ 2009-2010 ολοκληρώθηκε η εκτύπωση τοῦ δίτομου έργου «Ἡ Μικρασιατική Εκστρατεία – Ἀπό τό έπος στην τραγωδία» (αυτοέκδοση).

Αρνήθηκε πάντα την αρένα της πολιτικής

Σημειώνεται ότι παρά τίς δελεαστικές προτάσεις πού έγιναν στον Σ. Καργάκο από πολιτικούς αρχηγούς νά πολιτευτεί, εκείνος αρνήθηκε τήν “αρένα” της πολιτικής καί ακολούθησε τήν ὁδό της Μεγάλης Πολιτικής, πού γι’ αυτόν ήταν πάντα η Διδασκαλία. Τήν οποία προσέφερε ακόμη και αμισθί.

Αποσύρθηκε ἀπό τή φροντιστηριακή δραστηριότητα τό 1983 καί είχε αφοσιωθεί αφοσιώθηκε στην άσκηση τοῦ συγγραφικού καί δημοσιογραφικού έργου, χωρίς νά ζητήσει ποτέ νά γίνει μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ.

Ουδεμία σχέση είχε μέ φροντιστηριακούς ἤ σχολικούς οργανισμούς. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Δ. Κώττα, δικηγόρο καί εκπαιδευτικό, μέ τήν αποία απέκτησαν δύο τέκνα: τόν Γιάννη, ιστορικό καί φιλόλογο, μέ σπουδές στρατιωτικής κοινωνιολογίας στό «Κίνγκς Κόλλετζ» τοῦ Λονδίνου, καί τήν Ρωξάνη, καθηγήτρια γερμανικής φιλολογίας, μέ σπουδές βιβλιολογίας στο «London University».

Δείτε στο βίντεο τι έλεγε ο Σ. Καργάκος για το Σκοπιανό: