Νίκος Τζονιχάκης: Πέθανε ο γιος του «Μπάμπη του Φλου» (φωτό, βίντεο)

Έφυγε από τη ζωή ένας από τους θρύλους της ελληνικής ροκ μουσικής, ο Νίκος Τζονιχάκης, ο γιος του “Μπάμπη του Φλου”. Για χρόνια υπήρξε συνοδοιπόρος και κολλητός φίλος του Παύλου Σιδηρόπουλου. Τον θάνατό του έκανε γνωστό ο μπλουζίστας φίλος του Γιώτης Κύτταρης

Ο γιος του περιβόητου «Μπάμπη του Φλου», Νίκος Τζονιχάκης, που υπήρξε στενός φίλος και έμπνευση για τον Παύλο Σιδηρόπουλο πέθανε σε ηλικία 75 ετών από την παγωνιά που έπληξε την Εύβοια στις 26 Φεβρουαρίου.

Ο Τζονιχάκης, έφυγε από το καφενείο του χωριού Καθενούς Ευβοίας, όπου είχε αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια, και με ασταθές βήμα, μάλλον πιωμένος, έπεσε στο δρόμο, μέσα στο χιόνι. Μετά από ώρες τον βρήκαν ύστερα από ώρες, προς το ξημέρωμα, παγωμένο. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Χαλκίδας, όμως ήταν ήδη αργά. Το ποίημά του «Χιονοσκεπάστηκα μες στον βαρύ Χειμώνα» που είχε γράψει πριν πολλά χρόνια, αποδείχτηκε προφητικό.

Η ζωή του Νίκου Τζονιχάκη

Ο Νίκος Τζονιχάκης γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1945 στην Κυψέλη, όπου έζησε όλη του τη ζωή. Η πορεία του στη μουσική ξεκίνησε το 1968 παίζοντας σ’ ένα υπόγειο στην οδό Σύρου με τον μπασίστα Βασίλη Ντάλλα από τα Μπουρμπούλια που συνόδευαν τον Διονύση Σαββόπουλου και τον πιανίστα Άρη Τασούλη επίσης από τα Μπουρμπούλια και τους Ακρίτας του Σταύρου Λογαρίδη. Το συγκρότημα αυτό είχε την επωνυμία Exit Pictures. Στην πρώτη επαγγελματική εμφανίστηκαν στο κλαμπ «Λεωνίδας» στην Πλάκα ανοίγοντας το πρόγραμμα των M.G.C.

Πολλές φορές ξεχνούσε τα λόγια των τραγουδιών καθώς δεν τον βοηθούσαν ακόμη τα αγγλικά του κι έλεγε δικά του, αλλά το έκανε με πολύ στυλ, εκκεντρικό ντύσιμο, εξαιρετική φωνή και άρεσε πολύ στον κόσμο. Το «It’s a man’s man’s wolrd» ήταν το αγαπημένο του στο σετ του. Εκεί γνωρίστηκε με τους M.G.C. και έγινε ο τραγουδιστής τους με εμφανίσεις στις «9 Μούσες» στην Πλάκα και στον «Φριχτό Νάνο», αλλά και σε περιοδεία με τη Ζωή Κουρούκλη στην επαρχία.

Του άρεσαν πολύ και οι πλάκες και ήταν απρόβλεπτος. Ένα βράδυ στις «9 Μούσες» κι ενώ ήταν κατάμεστο από κόσμο το κλαμπ, σύμφωνα με μαρτυρίες των μελών του γκρουπ, βγήκε στο μικρόφωνο και είπε:

«Οι M.G.C. δεν θα ξαναπαίξουν, σηκωθείτε να φύγετε !» κι έμειναν όλοι οι μουσικοί και οι θαμώνες του κλαμπ με ανοιχτό το στόμα. Φυσικά το συγκρότημα συνέχισε την πορεία του.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Τζονιχάκης φεύγει με υποτροφία για ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Bees (Περικλή Καραχισαρίδη), αργότερα ντράμερ των Sharp Ties και, με τα λίγα μέσα που διέθετε, δημιουργεί ένα υποτυπώδες στούντιο, όπου κάνουν πρόβες και γράφουν τραγούδια βασισμένα στα ποιήματά του, εμπνεόμενα από την πείνα.

Μαζί τους παίζουν οι Μανώλης Βαφειάδης, Σπύρος Μπακάλης, Νίκος Μπούκουρας και σε μερικά τραγούδια κάνει φωνητικά ο Θοδωρής Τρύφωνας των Αγάπανθος. Στο ρεπερτόριό τους είχαν μεταξύ άλλων και τραγούδια του Neil Young, που είχε την εκτίμηση όλων των μουσικών της μπάντας.

Μετά τη διάλυση του σχήματος εγκατέλειψε τη μουσική και το τραγούδι και συνέχισε ως υδραυλικός μέχρι μεγάλη ηλικία.

Όσοι τον γνώρισαν και τον έζησαν αναφέρουν για τον Τζονιχάκη ότι ήταν ένα αυθεντικός και γνήσιος τύπος που αγαπούσε τη μουσική και άφησε εποχή.

Ο Νίκος Τζονιχάκης, αποτελεί περίπτωση, ίσως μοναδική, στην ιστορία του ελληνικού ροκ. Δεν έμαθε γράμματα, και ασκούσε επί χρόνια το επάγγελμα του υδραυλικού, ήταν μάλιστα ο περήφανος ιδρυτής του Οργανισμού Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδας (1980). Υπήρξε εκπληκτικός ποιητής, γράφοντας πολλά ποιήματα, με εξαιρετικά σουρεαλιστικό τρόπο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον θαύμαζε και μελοποίησε ένα ποίημά του, το περίφημο «Τζονιχάκειον Άσμα» το οποίο υπάρχει στον δίσκο Εν Λευκώ.

Ο Τζονιχάκης, έγινε κολλητός φίλος με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, και σε αυτόν εξιστορούσε συχνά, τις περιπέτειες του πατέρα του, Μπάμπη, που ήταν άνεργος, θυμόσοφος, γυναικάς, επιρρεπής στο ποτό, και είχε το παρατσούκλι «Φλου», αφού συνήθιζε να λέει «τα πάντα είναι φλου». Με αυτές τις διηγήσεις, ο Παύλος εμπνεύστηκε το τραγούδι «Ο Μπάμπης ο Φλου» που αγαπήθηκε πολύ από τη ροκ νεολαία.

Εκτός από ποιητής, ήταν και καλός μουσικός. Μάλιστα, για ένα διάστημα, υπήρξε μέλος του ιστορικού συγκροτήματος MGC, ως τραγουδιστής, αντικαθιστώντας τον Δημήτρη Πουλικάκο, που είχε μπει φυλακή (1968), αλλά και παραμένοντας για ένα διάστημα στο συγκρότημα, όταν ο Πουλικάκος αποφυλακίστηκε. Συνέθεσε πολλά τραγούδια, που παραμένουν ανέκδοτα.

Ο Νίκος Τζονιχάκης, ζούσε για πολλά χρόνια στο ημιυπόγειο εργαστήρι και σπίτι του στην Κυψέλη. Στην είσοδο είχε γράψει τα στοιχεία του και «ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΣΚΕΜΜΕΝΩΣ» που δήλωνε ότι με δική του θέληση ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού, αν και μουσικός. Στην πόρτα, είχε γραμμένο ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ, αφού, αν και αγράμματος, εκτιμούσε πολύ το διάβασμα και τα βιβλία. Πολλές φιλοσοφικές συζητήσεις έκανε με φίλους του, στο εσωτερικό του εργαστηρίου, που ονόμαζε ΧΩΡΟ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ.

Ο τρόπος που τραγουδούσε ήταν μοναδικός, και θύμιζε James Brown. Άλλωστε ένα από τα παρατσούκλια του ήταν αυτό, που του το είχε αποδώσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ένα άλλο παρατσούκλι του, ήταν αίλουρος γάτος, αφού ήταν γυμνασμένος πολύ και έκανε πήδους την ώρα που τραγουδούσε.

Ένα ποίημά του το έκανε τραγούδι ο Παύλος Σιδηρόπουλος στον δίσκο του με τους Απροσάρμοστους «Εν Λευκώ» το 1982, με τίτλο το «Τζονιχάκειο Άσμα».

Η κηδεία του έγινε πριν λίγες μέρες, στο χωριουδάκι του, στους Καθενούς. Αναπαύεται τώρα στον ίδιο τάφο με την μητέρα του που υπεραγαπούσε.