Πολιτισμός
E.T. ο πρώτος εξωγήινος στην κινηματογραφική ιστορία – και στο Χόλιγουντ υπήρξε πλούσια – που δεν απειλούσε τη ζωή των ανθρώπων, ούτε έμοιαζε τρομακτικός και επιβλητικός.
Ο ET, του οποίου το όνομα δεν αποκαλύφθηκε ποτέ στην ομώνυμη ταινία (τα αρχικά του προέρχονται από τη λέξη Εξωγήινος στα αγγλικά), ήρθε να αλλάξει την εικόνα των σινεφίλ για τα πλάσματα του γαλαξία μετά το τρομακτικό Ελιεν του Ρίντλεϊ Σκοτ.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ήταν ήδη γνωστός από τα «Σαγόνια του Καρχαρία» και παρότι μόλις 34 ετών κατάφερνε να καθιερώσει εαυτόν ως βασικό «πρωταγωνιστή» του αμερικανικού εμπορικού κινηματογράφου. Ο E.T. ο εξωγήινος έκανε πρεμιέρα πριν από 37 ολόκληρα χρόνια.
Ε.Τ., μια ταινία για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Σπίλμπεργκ
Για χρόνια, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ αναζητούσε τρόπους να βγάλει στη μεγάλη οθόνη μια ταινία για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Τότε που το διαζύγιο των γονιών του, στοίχιζε ακριβά στον μελλοντικό σκηνοθέτη και παραγωγό των χολιγουντιανών επιτυχιών και τον έκανε να στραφεί στον φανταστικό του φίλο για παρηγοριά.
Εναν εξωγήινο της φαντασίας του που θα μπορούσε να αντικαταστήσει όπως εξηγούσε «τον αδερφό που δεν απέκτησε ποτέ και τον πατέρα που ένιωθε πως έχανε».
Αρχικά κάλεσε την μετέπειτα σύζυγο του Χάρισον Φορντ, σεναριογράφο Μελίσα Μάθισον στην οποία και εξιστόρησε την ιδέα. Εκείνη έγραψε το βασικό σενάριο με τίτλο «Ο ET κι εγώ» το οποίο και αποτέλεσε την αρχή για την διάσημη ταινία.
Ο Στίβεν Σπίμπεργκ πρόσθεσε την επική σκηνή με το ποδήλατο, όπου οι Αρχές κυνηγούν τον εξωγήινο και τα παιδιά που τον προστατεύουν, καθώς και το περιστατικό όπου ο ET μεθάει πίνοντας από λάθος αλκοόλ.
Σκηνές από τα γυρίσματα της ταινία E.T. ο εξωγήινος το καλοκαίρι του 1981
Η εταιρία που απέρριψε το σενάριο του E.T.
Ολα έμοιαζαν έτοιμα… μόνο που η εταιρία παραγωγής στην οποία απευθύνθηκε αρχικά ο Σπίλμπεργκ δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την κωμική, αγαπησιάρικη πλευρά του εξωγήινου. Οι παραγωγοί της Columbia του απάντησαν πως κανείς δεν θέλει να δει ένα τέτοιο φιλμ, που το μόνο κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι τα μικρά παιδιά.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ πήρε το σενάριο και το προώθησε στην MCA, η οποία και το αγόρασε έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων και τη συμφωνία να λαμβάνει το 5% επί των καθαρών εσόδων από τις πωλήσεις. «Νομίζω πως το 1982 βγάλαμε περισσότερα με αυτή την ταινία από ότι με όλες τις άλλες ταινίες μαζί» έλεγε ο Σιντ Σέινμπεργκ, πρόεδρος της κινηματογραφικής εταιρίας που ανέλαβε την παραγωγή του ET.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την εταιρία Mars και τα καραμελάκια M&Ms που είχαν αρνηθεί τότε να δώσουν την άδεια να χρησιμοποιηθούν στην ταινία. Ο μικρός Ελιοτ θα προσέλκυε τον E.T. στο δωμάτιό του ρίχνοντάς του καραμελάκια. Η επίσημη αιτιολογία ήταν πως τα παιδιά θα τρόμαζαν από την εικόνα ενός εξωγήινου. Η εταιρία που δέχτηκε τελικά να δώσει τα προϊόντα της δήλωσε πως παρουσίασε αύξηση στις πωλήσεις μετά την προβολή της ταινίας που ξεπέρασε το 60%.
Τι είναι όμως ο ET;
Σύμφωνα με το σενάριο, ένα διαστημόπλοιο εξωγήινων βοτανολόγων πλησιάζει τη γη προκειμένου να πάρει δείγματα φυτών από τον πλανήτη. Ωστόσο, από κάποιο λάθος το νεαρό μέλος της οικογένειας – αν και εκατοντάδων ετών ήδη – ξεμένει στη γη και στην πίσω αυλή του Ελιοτ.
Ο νεαρός Ελιοτ βιώνει ότι και ο σκηνοθέτης της ταινίας, με τους γονείς του να έχουν μόλις χωρίσει και αποφασίζει να κρύψει τον αναπάντεχο επισκέπτη από τους ενήλικους, αναπτύσσοντας μια ξεχωριστή σχέση με τον εξωγήινο φίλο του. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει δηλώσει πως ο ET είναι μια μορφή που προσιδιάζει περισσότερο στα φυτά, ενώ δεν έχει φύλο, δεν είναι ούτε αρσενικό, ούτε θηλυκό.
ET: Το θαύμα των ειδικών εφέ, πριν την ψηφιακή εποχή
Μπορεί ο αμερικανικός κινηματογράφος να ξεχώρισε πολύ νωρίς για τα φαντασμαγορικά οπτικά εφέ, όμως πίσω από τον απίθανο εξωγήινο που έσπασε ταμεία το 1982, βρισκόταν ένας Ευρωπαίος. Ο Ιταλός Κάρλο Ραμπάλντι είχε ήδη ξεχωρίσει στον χώρο των οπτικών εφέ, κατασκευάζοντας τα τρομακτικά τέρατα στην ταινία «Ελιεν», αλλά και τον επιβλητικό Κινγκ Κογνκ.
Εχοντας συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, του ανατέθηκε η δημιουργία του αξιαγάπητου ET. Κατασκευασμένος από λάστιχο, πολυουρεθάνη, μέταλλο και πλαστικό, ο ET διέθετε υδραυλικά και μηχανικά μέρη με τα οποία μπορούσε να εκτελέσει περισσότερες από 150 κινήσεις.
Ηταν μάλιστα απαραίτητη η παρουσία δέκα ανθρώπων που μετακινούσαν μια σειρά από διακόπτες προκειμένου να σηκώσει τον υπερμεγέθη λαιμό του ή να κουνήσει το δάχτυλο δείχνοντας προς το σπίτι του στον ουρανό.
Το τελικό «ρομπότ» που πρωταγωνίστησε στην ταινία στοίχισε 1,5 εκατομμύριο δολάρια, με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ να αστειεύεται πως για τον Μάρλον Μπράντο θα χρειαζόταν τα τριπλά χρήματα.
H Κίκα η γάτα, ο Αϊνστάιν και ο ποιητής
Πώς όμως μπορεί να εμπνευστεί κανείς, για ένα πλάσμα που δεν υπάρχει; Ο Ιταλός Κάρλο Ραμπάλντι είχε εμπειρία σε αλλόκοτα πλάσματα. Η οδηγία του Σπίλμπεργκ ήταν ο εξωγήινος να είναι ένα πλάσμα που μόνο η μητέρα του θα μπορούσε να λατρεύει, αλλά και να διαθέτει λαιμό που… επεκτείνεται δυσανάλογα με το σώμα του.
Η Κίκα, η γάτα του Ιταλού δημιουργού του E.T. χάρισε τα εκφραστικά μάτια στον εξωγήινο
Ο Ιταλός μετρ των κατασκευών αποκάλυπτε τότε πως τα εκφραστικά μεγάλα μάτια, που θα έκαναν τον E.T. συμπαθή στα παιδιά τα εμπνεύστηκε από την αγαπημένη του γάτα. Μια αξιολάτρευτη γάτα της οικογένειας των Ραμπάλντι, που τα μάτια της αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για το αφεντικό της. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ όμως είχε δώσει στον Ιταλό συνεργάτη του δύο ακόμη πρόσωπα ως πηγή έμπνευσης.
Οπως διαβάζουμε, ο σκηνοθέτης ήθελε το πλάσμα από το διάστημα να έχει μεγάλα μάτια που θα αντικατοπτρίζουν «τη σοφία του Αλμπερτ Αϊνστάιν και την ανθρωπιά του ποιητή Καρλ Σάντμπεργκ».
Σε κάθε περίπτωση, η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 11 Ιουνίου του 1982 και ξεπέρασε σε εισπράξεις κάθε προηγούμενο. Ως το 1983, η ταινία E.T. ο εξωγήινος ανακηρύχθηκε ως το φιλμ με τις υψηλότερες εισπράξεις όλων των εποχών στην Αμερική, ενώ ξεπέρασε τότε παγκοσμίως τα 800 εκατ. δολάρια.
Το έργο αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα όλων των εποχών μέχρι και σήμερα, ενώ βρίσκεται στην τέταρτη θέση με τις υψηλότερες εισπράξεις όλων των εποχών (λαμβάνοντας υπόψη και τον πληθωρισμό ανά εποχή), πίσω από το «Οσα παίρνει ο άνεμος», τον «Πόλεμο των άστρων» και την «Μελωδία της ευτυχίας».
