Κορωνοϊός: «Έφυγε» ο συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα

Έχασε τη «μάχη» με τον κορωνοϊό ο Χιλιανός συγγραφέας, Λουίς Σεπούλβεδα και άφησε την τελευταία του πνοή στα 71 του. Είχε νοσήσει από τον ιό στα τέλη Φεβρουαρίου στην Πορτογαλία.

Ο Λουίς Σεπούλβεδα γεννήθηκε 4 Οκτωβρίου του 1949 στο Οβάγιε, της επαρχίας Λιμαρί στη βόρεια Χιλή

Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (opera, 1993).

Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολίβαρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace. Ταξίδεψε σ” όλον τον κόσμο. Του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία.

Όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις opera:

Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (1994), Όνομα ταυρομάχου (1995), Patagonia express (opera, 1996), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» (opera, 1997), Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer ( 997), Hot Line (opera 1998), Αν δεν έχεις πού να κλάψεις (1998), Χρονικά του Περιθωρίου (2000), Η τρέλα του Πινοτσέτ (2003), Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου (2004), Τα χειρότερα παραμύθια των αδερφών Γκριμ (2006), Το λυχνάρι του Αλαντίν (2009), Η σκιά του εαυτού μας (2009), Ιστορίες από δω κι από κει (2011), Τελευταία νέα από το νότο (2012), Η ιστορία του Μιξ, του Μαξ και του Μεξ (2013).