Πολιτισμός
Η Γεωργία Βασιλειάδου, η Αθηνά Μερτύρη και η Ταϋγέτη χάραξαν τη δική τους ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο ως οι «γοητευτικές άσχημες» της μεγάλης οθόνης και κέρδισαν το κοινό μόνο με το ταλέντο τους.
Φρόντισαν με την πληθωρική προσωπικότητα και το πηγαίο ταλέντο τους να μείνουν χαραγμένες στην καρδιά του κοινού.
Η “κωμικιά των κωμικών” Γεωργία Βασιλειάδου
Μία ζωή που θα ζήλευε κάθε κινηματογραφικό σενάριο. Ανέχεια, μάχη για την καθημερινή επιβίωση και αστείρευτο ταλέντο χαρακτήριζαν τη ζωή της Γεωργίας Βασιλειάδου, που γεννήθηκε στην Αθήνα στην περιοχή της Κυψέλης το 1897 και ήταν ένα από τα δέκα παιδιά της οικογένειας. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου αλλά η ίδια το άλλαξε σε Βασιλειάδου όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι και την υποκριτική.
Μετά τον αιφνίδιο χαμό του πατέρα της, ο οποίος έπεσε από το άλογό του, καθώς ήταν αξιωματικός του ιππικού, υποχρεώθηκε να αφήσει το σχολείο για να εργαστεί και να βοηθήσει την οικογένειά της. Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνιση έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζουζέπε Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στη Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες.
Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30, και μετά την ατυχία στον γάμο της, αποσύρθηκε από το θέατρο για να μεγαλώσει την κόρη της. Ωστόσο, ήταν το 1939 που εντελώς τυχαία συναντήθηκε με τον Αλέκο Σακελλάριο ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που της χάρισε την ευκαιρία για μία δεύτερη καριέρα που έμελλε να είναι και πολύ μεγαλύτερη από την πρώτη και κυρίως θεατρική της.
Ο Αλέκος Σακελλάριος της προσέφερε έναν ρόλο το 1939 στα Κορίτσια της παντρειάς, και τότε έγινε πασίγνωστη στο Πανελλήνιο ως μία από τις καλύτερες κωμικές ηθοποιούς και η “ομορφότερη άσχημη” του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Ο Κώστας Χατζηχρήστος την αποκαλούσε “η κωμικιά των κωμικών”.
Έγραψε ιστορία με τις κινηματογραφικές επιτυχίες της όπως: “Το Στραβόξυλο” (1952), «Η ωραία των Αθηνών» (1954), “Η θεία από το Σικάγο” (1957),”Η κυρά μας η μαμή” (1958), “Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός”, και πολλές άλλες. Έλαβε μέρος στις τηλεοπτικές σειρές “Το παλιό το κατοστάρι” από την ΥΕΝΕΔ και στο “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται” από την ΕΡΤ.
Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 1980, σε ηλικία 83 ετών. Το τελευταίο διάστημα υπέφερε από βρογχικό άσθμα. Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε και νοσηλεύτηκε στον Ευαγγελισμό. Κηδεύτηκε δύο μέρες μετά, παρουσία λίγου κόσμου, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ταϋγέτη
Η Ταϋγέτη Μπασούρη ήταν περισσότερο γνωστή ως Ταϋγέτη, ενώ το κοινό την αγάπησε μέσα από δεύτερους -κυρίως κωμικούς- ρόλους, σκορπώντας αφειδώς γέλιο. Επίσης, θεωρείτο από τις “όμορφες άσχημες” του ελληνικού κινηματογράφου που με το ταλέντο της κέρδιζε τις καρδιές του κοινού.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου, με δάσκαλο στο τραγούδι τον Μ. Κουνελάκη και αργότερα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε τις πρώτες εμφανίσεις της την περίοδο της Κατοχής, ενώ το 1943 έγινε μέλος του ΣΕΗ. Από νεαρή ηλικία είχε ενταχθεί στο ΚΚΕ και συμμετείχε στο ΕΑΜ θεάτρου. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην εξορία, πρώτα στο Τρίκερι, μετά στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Μακρόνησο.
Από το 1951 υπηρέτησε όλα τα θεατρικά είδη (τραγωδία, δράμα, κωμωδία, μουσική κωμωδία, επιθεώρηση) υποδυόμενη κυρίως κωμικούς ρόλους. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες που συμμετείχε ανήκουν “Η Κάλπικη λίρα”, “Ο παπατρέχας” και οι “Δυο τρελοί και ο ατσίδας”. Το 1973 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση, συμμετέχοντας στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή». Από το 1984 εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο όπου παρέμεινε έως τη συνταξιοδότησή της, το 1992.
Η τελευταία της συμμετοχή στο θέατρο έγινε στο διασκευασμένο για παιδιά, από τον Αλέξη Σολωμό, έργο του Μπέρναρντ Σο «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι». Το 1993 έχασε την αδερφή της την οποία φρόντιζε από νεαρή ηλικία καθώς ήταν φιλάσθενη και κατέρρευσε. Από το 1995-1996 ζούσε με την ξαδέρφη της στους Αγίους Αναργύρους και έπασχε από άνοια.
Πέθανε σε ηλικία 89 ετών, μετά από πολυήμερη νοσηλεία, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη. Κηδεύτηκε στους Αγίους Αναργύρους. Γνωστές ταινίας που την είχαμε απολαύσει ήταν “Η κάλπικη λίρα”, “Ο ζηλιαρόγατος”, “Ένας ήρωας με παντούφλες”, “Ο θησαυρός του μακαρίτη”, “Τρελός παλαβός και Βέγγος” και πολλές άλλες. Η ίδια έλεγε ότι είχε φωτογένεια και γι’ αυτό της έδιναν κινηματογραφικούς ρόλους. Η ίδια η Βασιλειάδου είχε αναφέρει ότι αν γίνονταν καλλιστεία για άσχημες, η ίδια θα έβγαινε σταρ Ελλάς και η Ταϋγέτη Μις Ελλάς.
Αθηνά Μερτύρη, η παρτενέρ του Θανάση Βέγγου
Η Αθηνά Μερτύρη συμπλήρωνε την τριάδα των “άσχημων” σταρ της Μεγάλης Οθόνης. Έπαιξε μικρούς ρόλους σε κωμωδίες. Πολύ γνωστός είναι ο ρόλος της ως άσχημης με υποψήφιο παρτενέρ τον Θανάση Βέγγο, όπως στην ταινία του 1963 “Τύφλα να’χει ο Μάρλον Μπράντο”, όπου η ίδια απαγγέλλει στον… ποιητή Βέγγο ανεβασμένη σε δέντρο.
Σε πολλές ταινίες ήταν στον θίασο του Θανάση Βέγγου και συνήθως έπαιζε την επίδοξη φιλενάδα του, που την απέφευγε. Την τελευταία δεκαετία έπαιξε και σε θεατρικές παραστάσεις. Το 1999 έκανε την τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία “Safe sex”, στης οποίας το τραγούδι τίτλων επίσης τραγούδησε. H κόρη της, Βαρβάρα Μερτύρη, είναι επίσης ηθοποιός. Πέθανε στις 24 του Νοέμβρη του 2007 από ανακοπή καρδιάς.
