Β.Αυλωνίτης: Ο εθισμός του στο τζόγο «εμπόδιο» στην εύρεση ρόλων (φώτο-βίντεο)

Αδιαμφισβήτητα, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν ένας από τους καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς που έχουμε δει.

​Κι ακόμα κι αν κάποιοι διαφωνούν, δεν θα μπορέσουν να διαφωνήσουν πως ήταν «δάσκαλος» του αυτοσχεδιασμού. Οι κωμικές, κυρίως, πινελιές που έβαζε σε κάθε του εμφάνιση, είναι αξέχαστες.

Μας έχει μείνει στο μυαλό ως πρωταγωνιστής σε παλαιότερες ταινίες. Ωστόσο από κάποια στιγμή και μετά, εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους και μάλιστα σε ταινίες που δεν είναι ανάλογες του ονόματός του και του ταλέντου του. Και αμέσως σου δημιουργείται η απορία γιατί συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Αυτό λοιπόν συνέβαινε λόγω του εθισμού του στον τζόγο. Που τον έκανε μέχρι και να «ζητιανεύει» ρόλους από ανθρώπους που παλαιότερα παρακαλούσαν τον ίδιο. Ο Αυλωνίτης ξεκίνησε να δουλεύει ως βοηθός σκηνογράφου στην γειτονιά του στο Θησείο. Το βράδυ έτρωγε με τους ηθοποιούς, οι οποίοι αναγνώρισαν αμέσως το πηγαίο χιούμορ του.

Ένας θεατρικός επιχειρηματίας παρατήρησε τους αυτοσχεδιασμούς του και την άνεση του στην επικοινωνία με τους άλλους και τον ανέβασε στο σανίδι. Βρέθηκε σε αυτήν σε ηλικία 20 ετών και η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που σε 4 χρόνια είχε δικό του θίασο.

Δεν σπούδασε ποτέ του. Αλλά το ταλέντου του στον αυτοσχεδιασμό τον έκανε πρώτο όνομα στην επιθεώρηση αλλά και στον κινηματογράφο. Ωστόσο δεν έκανε ποτέ περιουσία.

​Ο τζόγος και ειδικότερα τα άλογα, δεν τον άφησαν. Στην ταινία του 1963, «Τρίτη και 13» υπάρχει μια σκηνή που ο Γιάννης Γκιωνάκης μαζί με την Πόπη Λάζου, πάνε στον ιππόδρομο. Ο Αυλωνίτης δεν βρίσκεται στο καστ, αλλά η κάμερα τον εντοπίζει στον ιππόδρομο να κοιτάει με αγωνία τα άλογα.

Η αλήθεια είναι, όπως έγραψε και η εφημερίδα «Το Βήμα» την ίδια χρονιά, πως ο Αυλωνίτης βρισκόταν συνεχώς στο φαληρικό δέλτα. Ο εθισμός του ήταν μεγάλος, τόσο μεγάλος που η φίλη του Γεωργία Βασιλειάδου έφτασε στο σημείο να του πει να της δίνει τα λεφτά του για να μην τα παίξει. Της τα έδωσε αλλά δεν άντεξε πολύ και σύντομα της τα ζήτησε πίσω. Από τότε η Γεωργία Βασιλειάδου τον φώναζε «κεφάλα».

Η χασούρα τον ανάγκαζε να ζητάει ρόλους από εδώ κι από εκεί, για να έχει λίγα χρήματα πάνω του. Όπως είπε στην «Μηχανή του Χρόνου» η Άννα Φόνσου, ο Αυλωνίτης πολλές φορές την παρακάλεσε να του βρει ένα μικρό ρολάκι γιατί χρειαζόταν χρήματα.

​«Ήταν κάτι που μου είχε φανεί πολύ αστείο, να με παρακαλάει ένας άνθρωπος που είχα θαυμάσει τόσο πολύ για ένα ρολάκι. Ωστόσο, πράγματι, σε όποιες ταινίες είχα τη δύναμη, έπαιζε και ο Βασίλης».

Στα τελευταία χρόνια της ζωή τους έγινε και αρκετά απόμακρος εξαιτίας αυτού του πάθους, το οποίο τον έκανε να παραμελήσει τον εαυτό του και την υγεία του. Η χρόνια βρογχίτιδα από την οποία έπασχε τον έστειλε στο νοσοκομείο, με την κατάσταση του να επιδεινώνεται συνεχώς.

​Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1970, μόλις στα 66 του χρόνια. Μπορεί ο τζόγος να ήταν το πάθος του, αλλά ευτυχώς είχε πάθος και για την κωμωδία. Και στο δεύτερο, σε αντίθεση με το πρώτο, τα πήγε εξαιρετικά.