Πολιτισμός
Μια διφορούμενη και διαρκώς αμφισβητούμενη ατμόσφαιρα. Ένα concept που μετά βίας μπορείς να καταλάβεις τη λειτουργία του – αλλά αυτό είναι που το κάνει και τόσο γοητευτικό. Μια αισθητική που «παντρεύει» με υποδειγματικό τρόπο τη βρετανική παράδοση του Τζέιμς Μποντ με τις κλασικές Sci Fi αφηγήσεις του Χόλιγουντ. Μα πάνω από όλα ένα φινάλε χωρίς απάντηση, ένα τελευταίο πλάνο που μοιάζει να μην ολοκληρώνεται ποτέ, μια συζήτηση που δεν θα αποκτήσει ποτέ συγκεκριμένη κατάληξη.
Κρατάει περίπου δέκα χρόνια αυτή η κινηματογραφική αίσθηση. Ήταν καλοκαίρι του 2010 και ο Κρίστοφερ Νόλαν βρισκόταν σε ένα κομβικό σταυροδρόμι της χολιγουντιανής του πορείας: δυο χρόνια μετά το επικό «The Dark Knight», απροσδιόριστο αριθμό χρόνων πριν την επόμενη Μπάτμαν ταινία του (το «The Dark Knight Rises» ήρθε τελικά το 2012). Ενδιάμεσα ήθελε να διαβεί τα χωράφια της επιστημονικής φαντασίας και να αφήσει και εκεί το στίγμα του. Το «Inception» υπήρξε το μεγάλο όχημά του προς αυτή την κατεύθυνση.
Διαβάστε περισσότερα στο Menshouse
