Πολιτισμός
Μία 9χρονη από την Συρία, που έχει περάσει αρκετά δύσκολα από πολύ μικρή κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να διακριθεί σε έναν διαγωνισμό βιβλίου που διοργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καβάλας.
Για την 9χρονη Σουζντέλ Μουσλίμ από την πόλη Αφρίν της Συρίας κάθε τι καινούργιο που ανακαλύπτει στο μικρό της κόσμο είναι και μια ξεχωριστή εμπειρία. Με το σπινθηροβόλο βλέμμα της, τον αυθορμητισμό της και τη «φλόγα» για μάθηση, η 9χρονη κερδίζει αμέσως τον συνομιλητή της. Μιλάει πολύ καλά ελληνικά και προσπαθεί, μέσα από τη νέα της γλώσσα, να μεταφέρει και να περιγράψει εμπειρίες, εικόνες, γνώσεις.
Η μικρή Σουζντέλ, μαζί με την 4χρονη αδελφή της Ναζλί και τους γονείς της, τους τελευταίους μήνες ζουν στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων στην Καβάλα, μέσω του προγράμματος «Supporting the Greek Authorities in Managing the National Reception System for Asylum Seekers and Vulnerable Migrants», του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, που υλοποιείται με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Συμμετείχε στον διαγωνισμό γράφοντας ένα μικρό παραμύθι, με τίτλο «Η αρρώστια», που μπορεί να μην πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού, ωστόσο τα μέλη της κριτικής επιτροπής το ξεχώρισαν για τα μηνύματα που ήθελε να περάσει μέσα από τους πρωταγωνιστές, που ήταν τα μέλη μιας οικογένειας και οι σχέσεις των παιδιών με τους γονείς τους.
Τα στελέχη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) είχαν ενημερωθεί για το διαγωνισμό και είναι αυτά που προέτρεψαν τόσο τη Σουζντέλ όσο και τα άλλα παιδιά της δομής να γράψουν ένα παραμύθι με φαντασία. Χάρη στην υποστήριξη που είχαν τα παιδιά μέσα στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας κατάφεραν να δημιουργήσουν κάτι πραγματικά όμορφο. Μάλιστα, άλλα δυο αδέλφια είχαν συμμετάσχει και διακριθεί στο διαγωνισμό αλλά πλέον έχουν φύγει με την οικογένειά τους από τη δομή φιλοξενίας. Τα στελέχη του ΔΟΜ μετέφρασαν τα παραμύθια των παιδιών στα ελληνικά και φρόντισαν για την ηλεκτρονική αποστολή τους στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Ο διαγωνισμός συγγραφής πρωτότυπου παραμυθιού «γεννήθηκε» εν μέσω πανδημίας, στις αρχές Απριλίου, από μια πρωτοβουλία που πήραν η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» και η καθόλα δραστήρια ομάδα μελέτης, διατήρησης και διάδοσης του λαϊκού παραθυριού και παιχνιδιού «Οι Παραµυθάδες». Στόχος αυτής της σύμπραξης και της συνένωσης δυνάμεων ήταν η δημιουργική ενασχόληση μικρών και μεγάλων, με αφορμή τον «εγκλεισμό» τους στα σπίτια. Το θέμα του διαγωνισµού της συγγραφής παραμυθιού ήταν: «Τα παιδιά σώζουν τον πλανήτη Γη».
Το γεγονός ότι περισσότεροι από 100 άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο «αγκάλιασαν» το εγχείρημά αυτό, στην πρώτη του προσπάθεια, γέμισε τους διοργανωτές με αισιοδοξία και ελπίδα για τη συνέχισή του. Μικροί φίλοι με καλπάζουσα φαντασία… Μεγάλοι φίλοι που θέλησαν να θυμηθούν τα παιδικά τους χρόνια… Ομάδες παιδιών, τάξεις σχολείων, αλλά και συνεργασίες μικρών με μεγάλους… Όλοι συμμετείχαν ισάξια και τα αποτελέσματα ήταν πράγματι εντυπωσιακά. Οι προσωπικές και ομαδικές δημιουργικές δουλειές που κατατέθηκαν ηλεκτρονικά στην κριτική επιτροπή αποκάλυψαν τη δυναμική του διαγωνισμού.
Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από το παιδικό χαμόγελο
Μια τέτοια αποκάλυψη ή μάλλον …ανακάλυψη, που ξάφνιασε ευχάριστα την κριτική επιτροπή, ήταν η μικρή Σουζντέλ. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ τη συνάντησε πριν από λίγες μέρες στη φιλόξενη παιδική γωνιά της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας μαζί με την μητέρα της Ναϊρούζ και τη μικρότερη αδελφή της. Η διευθύντρια τη βιβλιοθήκης Κατερίνα Κουμανίδου μας καλωσόρισε θερμά και έκανε τις συστάσεις. Την οικογένεια Μουσλίμ συνόδευαν δυο μέλη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο και πηγαίο αυθορμητισμό, η Σουζντέλ μας χαιρέτισε και μας συστήθηκε. Η μητέρα δεν μιλάει καθόλου ελληνικά, ενώ η ντροπαλή Ναζλί έδειξε να χαίρεται με τα παιχνίδια και τα παιδικά βιβλία που βρήκε στα ράφια.
Ήταν τεσσάρων ετών όταν οι γονείς της πέρασαν πρόσφυγες με μια βάρκα από την Τουρκία στην Ελλάδα. Κι εκείνο το φοβισμένο, μικρό κοριτσαάκι μεγάλωσε και γνώρισε την Ελλάδα ως πατρίδα της. Πήγε σε ελληνικό σχολειό, γνώρισε Έλληνες φίλους και συμμαθητές και σήμερα μιλάει τέσσερις γλώσσες: αραβικά, ελληνικά, αγγλικά και κουρδικά. Φέτος θα πάει στην πέμπτη τάξη του δημοτικού.
Και οι τρεις φορούν μάσκες καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης. Στην ερώτηση αν φοβάται για τον κορωνοϊό, με ένα μικρό χαμογελαστό δισταγμό λέει «ναι, λίγο φοβάμαι». Της αρέσουν πολύ τα μαθηματικά και ομολογεί πως δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μάθει ελληνικά που της αρέσουν πολύ γιατί έτσι επικοινωνεί με πολλούς φίλους που γνωρίζει. Στην Καβάλα ζει τους τελευταίους περίπου τέσσερις μήνες και αν κάτι της αρέσει περισσότερο απ’ όλα είναι η θάλασσα και πηγαίνει κάθε μέρα να κάνει μπάνιο.
Στην ερώτηση τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, τι της αρέσει περισσότερο, γυρνάει αστραπιαία προς το μέρος της μητέρας της και απαντάει: «η μαμά θέλει όταν μεγαλώσουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα στη ζωή μας». Αμέσως μετά συμπληρώνει: «όταν μεγαλώσω, όμως, θέλω να γίνω κυρία, που να μιλάει γαλλικά και να τα μαθαίνει στα παιδιά»!
