Πολιτισμός
Το 1929 έλαβε χώρα η πρώτη τελετή απονομής Όσκαρ, με αρκετά από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ να βρίσκονται στην λίστα των νικητών.
Αυτά που ξεχωρίζουν όμως είναι τρία, καθώς έχουν καταφέρει να βραβευτούν περισσότερες φορές με το χρυσό αγαλματίδιο.
Οι περισσότεροι, λοιπόν, σίγουρα θα φέρετε στο νου την Μέριλ Στριπ, ως τη γυναίκα ηθοποιό που κέρδισε τα περισσότερα Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού. Και δικαίως βέβαια, καθώς οι 21 συμμετοχές της ως υποψήφια -κατέχει το ρεκόρ στη συγκεκριμένη κατηγορία- δεν αφήνουν περιθώρια για να σκεφτείτε κάποιαν άλλη. Κι όμως, παρόλο που η Μέριλ Στριπ έχει καταφέρει να αποσπάσει μέχρι στιγμής τρία Όσκαρ για τις ερμηνείες της στις ταινίες Iron Lady, Sophie’s Choice και Kramer εναντίον Kramer, δεν βρίσκεται στην κορυφή των γυναικών ηθοποιών με τα περισσότερα Όσκαρ.
Εκεί βρίσκεται η θρυλική Κάθριν Χέπμπορν, η οποία απέσπασε συνολικά τέσσερα Όσκαρ για τις συμμετοχές της στις ταινίες Morning Glory (1933), Guess Who Coming to Dinner (1967), The Lion in Winter (1968) και On Golden Pond (1981). Συνολικά προτάθηκε 12 φορές για τις εμβληματικές ερμηνείες της (στη δεύτερη θέση μετά τη Στριπ) και ανέβηκε στη σκηνή της τελετής των Όσκαρ μόνο μία φορά, όχι για να παραλάβει κάποιο από τα βραβεία της, αλλά για να απονείμει το τιμητικό Όσκαρ στον παραγωγό και φίλο της Lawrence Weingarten το 1974.
Αναφορικά με τον άντρα ηθοποιό που κατέχει τα περισσότερα Όσκαρ στη συλλογή του δύο κορυφαίοι ηθοποιοί μοιράζονται από κοινού την πρώτη θέση. Ο Τζακ Νίκολσον και ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις διαθέτουν από τρία Όσκαρ έκαστος, ωστόσο ο Νίκολσον έχει ένα μικρό προβάδισμα, καθώς έχει προταθεί συνολικά 12 φορές, ενώ ο Λιούις 8. Ο Νίκολσον έχει κερδίσει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία «Στη Φωλιά του Κούκου» (1976), Β’ Ανδρικού Ρόλου το 1983 για το ρόλο του στο «Σχέσεις Στοργής» (1984) και Α’ Ανδρικού Ρόλου για το «Καλύτερα Δεν Γίνεται» (1998).
Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, από την άλλη, έχει ένα αρκετά εντυπωσιακό βιογραφικό, υποστηριζόμενο από τις τρεις νίκες και τις έξι υποψηφιότητές του στα Όσκαρ. Το πρώτο ήταν για το «My Left Foot: The Story of Christy Brown« (1989) και δεν κέρδισε ξανά για σχεδόν δύο δεκαετίες έως ότου πήρε στο σπίτι το βραβείο για το «Will Will Be Blood« (2007). Το τελευταίο του Όσκαρ ήταν στην κατηγορία Α’ Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία «Λίνκολν» (2012), στην οποία ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ.
