Κινηματογράφος
Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει βγάλει διαμάντια. Αριστουργήματα που γεννήθηκαν μέσα από τα σπλάχνα υπερταλαντούχων ηθοποιών, σε ερμηνείες που δύσκολα μπορούν να ξεπεραστούν.
Από τις κωμωδίες της δεκαετίας του ’60, που εκτός από γέλιο ανέδειξαν πολλές πλευρές της ζωής, των προβλημάτων και των επιδιώξεων των ανθρώπων της πόλης. Τυποποιημένοι χαρακτήρες σε συμβατικές πλοκές, οι οποίοι αντλούν έμπνευση από την καθημερινότητα με σκοπό να σχολιάσουν νοοτροπίες και συμπεριφορές που παρατηρούνται στον κοινωνικό περίγυρο.
Μέχρι τις δραματικές ταινίες που καθόρισαν γενιές και γενιές.
Παρακάτω θυμηθήκαμε 10 ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου που μας έχουν σημαδέψει. Αλήθεια εσύ ποια θυμάσαι εντονότερα;
Σπύρος Καλογήρου – Πολλά τα λεφτά Άρη (Λόλα)
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος – Τι το κάναμε εδώ; Αμέρικαν Μπαρ (Η βίλα των οργίων)
Τζένη Καρέζη – Γυρίσατε (Δεσποινίς Διευθυντής)
Ντίνος Ηλιόπουλος – Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα (Ο Ατσίδας)
Γιώργος Κωνσταντίνου – Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω (Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα)
Λάμπρος Κωνσταντάρας – Το νου σας ρεμάλια (Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι)
Σαπφώ Νοταρά – Δε φτάνουνε τα μιστά (Αχ αυτή η γυναίκα μου)
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος – Ενοχλώ; Δεν ενοχλώ (Δεσποινίς Διευθυντής)
Κώστας Βουτσάς – Κορίτσια για φίλημα (Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα)
Νίκος Κούρκουλος – Όχι άλλο κάρβουνο (Ορατότης Μηδέν)
