Κινηματογράφος
Από τους ωραιότερους άνδρες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, λαμπερός ζεν πρεμιέ και με μια φινέτσα που σπανίζει, ο Αλέκος Αλεξανδράκης υπήρξε ο αγαπημένος του γυναικείου κοινού. «Δεν υπήρχε γυναίκα που να τον αρνήθηκε ποτέ», λένε όσοι τον έζησαν από κοντά.
Οι θαυμάστριες του έκαναν ουρά για να τον δουν, λιποθυμούσαν στο πέρασμά του, ούρλιαζαν, μάζευαν ακόμα και τις γόπες από τα τσιγάρα του, ή έσκιζαν τα ρούχα του για να πάρουν ένα κομμάτι – οι πιο τολμηρές δε εισέβαλλαν απρόσκλητες στο καμαρίνι του ή του πετούσαν στη σκηνή χαρτάκια με το τηλέφωνό τους την ώρα που εκείνος έπαιζε τον Ιππόλυτο στην Επίδαυρο.
Όλα αλλά αυτά δεν είναι ένας αστικός θρύλος, αλλά πραγματικά γεγονότα, που όντως συνέβαιναν στον θρυλικό πρωταγωνιστή. Εκείνος με τη σειρά του δεν έμενε ποτέ αδιάφορος σε αυτές τις εκδηλώσεις λατρείας. Μάλιστα λέγεται πως σε κάποιο γύρισμα που γινόταν σε μια βίλα στην Κηφισιά, την ώρα που πήγε ο Αλεξανδράκης στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί σε κάποιο διάλειμμα, πέρασαν από το δωμάτιο του σχεδόν όλες οι γυναίκες που συμμετείχαν στην ταινία. Κάποια στιγμή του λέει ο Παντελής Παλιεράκης: «Αμάν, ρε Αλέκο και αυτή; Δεν είναι πια και τόσο νόστιμη» και εκείνος του απάντησε με απλότητα: «Ψυχή έχει και αυτή. Γιατί όχι;’».
Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε ταινία της Φίνος Φιλμ/Φωτογραφία: Φίνος Φιλμ
Φήμες ή πραγματικότητα η αλήθεια ήταν πως ο Αλεξανδράκης υπήρξε ένας βαθιά ευγενής άνδρας, με αδιαμφισβήτητη γοητεία, που δεν φοβήθηκε να ερωτευτεί παράφορα. Η πρώτη σχέση του που έγινε γνωστή ήταν με την Έλλη Λαμπέτη, η οποία ήταν και από τις πρώτες που αναγνώρισε το ταλέντο του. Όμως ο δεσμός τους έληξε άδοξα, όταν εκείνος αποφάσισε να ακολουθήσει τον θίασο της κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη) – μιας από τις ορκισμένες αντίζηλούς της- σε περιοδεία.
Σε αυτή την περιοδεία κι ενώ ο θίασος ήταν στο Σουδάν, γνωρίζει την Μαρτζ Βάλβη, την οποία, ύστερα και από πίεση της οικογένειας της, παντρεύεται λίγο αργότερα στην Αθήνα, σε ηλικία 21 ετών. Ο γάμος έγινε σε ένα μικρό εκκλησάκι και η δεξίωση στην «Μεγάλη Βρετανία», όπου παραβρέθηκε πολύς κόσμος, όμως μετά από τρία χρόνια το ζευγάρι πήρε διαζύγιο.
Στα 25 γνωρίζει τη Γαλλίδα Κλοντ Σαμπαντού και την παντρεύεται με πολιτικό γάμο στο Παρίσι. Μετά από τρία χρόνια όμως χωρίζει και πάλι.
Το 1956 παντρεύεται για τρίτη φορά την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Τους ενώνει η αγάπη τους για το θέατρο κα τα πολιτικά τους πιστεύω. Μαζί ιδρύουν θίασο, ανεβάζουν σημαντικές παραστάσεις, ενώ συμμετέχουν σε πορείες ειρήνης και συλλαλητήρια. Όμως μετά από τέσσερα χρόνια κι αυτός ο γάμος έφτασε στο τέλος του.
Το 1964 βρισκόταν στη Ρόδο για τα γυρίσματα της ταινίας «Το δόλωμα». Εκεί θα γνωρίσει την τέταρτη σύζυγό του, την Ελβετίδα Βερένα Γκάουερ, ανιψιά του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου «Miramare», όπου διέμεναν οι ηθοποιοί και οι συντελεστές της ταινίας. Η νεαρή δούλευε στη ρεσεψιόν και εκείνη έκανε το πρώτο βήμα. Δεν άργησε να ξεκινήσει μια θυελλώδης σχέση, η οποία κατέληξε σε γάμο. Μαζί απέκτησαν δυο παιδιά, ένα κορίτσι και ένα αγόρι, τα οποία ο Αλεξανδράκης υπεραγαπούσε.
Υστερα από πέντε χρόνια όμως ο γάμος τους διαλύεται: αιτία ήταν η Νόνικα Γαληνέα, η γυναίκα που δεν ανέβηκε ποτέ μαζί του τα σκαλιά της εκκλησίας, όμως αναμφίβολα υπήρξε ο μεγάλος του έρωτας, αφού πέρασαν μαζί είκοσι ένα χρόνια.
Την αρχή της σχέσης τους, την περιέγραψε η ίδια η ηθοποιός στη βιογραφία της «Η ζωή μου»: «Με τον Αλέκο, πρωτοδουλέψαμε μαζί στο θέατρο Μετροπόλιταν της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στα “Μεγάλα Χρόνια” του Γεωργίου Ρούσσου, ένα έργο για τη ζωή του Διονυσίου Σολωμού, που το σκηνοθετούσε ο Αλέξης Μινωτής. Πολύ μεγάλος θίασος. Πρωταγωνίστρια στον ρόλο της Φαρμακωμένης η Νίκη Τριανταφυλλίδη. Εγώ έπαιζα την Κοντέσα Σολωμού. Μοιραζόμουν το ίδιο καμαρίνι με την Τριανταφυλλίδη. Ένα βράδυ, στις 29 Ιουνίου 1969, μέρα Σάββατο, βγαίνοντας απ’ το καμαρίνι μας με κλείδωσε μέσα και έφυγε. Άρχισα να φωνάζω. Ο φύλακας δεν υπήρχε περίπτωση να με ακούσει. Αν και φορούσε διπλά ακουστικά, ήταν θεόκουφος. Και με άκουσε ο Αλεξανδράκης από τη μάντρα – δυο τετράγωνα πιο κάτω – όπου είχε πάει να πάρει το αυτοκίνητό του. Γύρισε πίσω και μου άνοιξε μαζί με το φύλακα, γιατί η άλλη είχε βάλει λουκέτο.
Του είπα πως δεν είχα αυτοκίνητο, παρόλο που είχα, ένα κάμπριο Triumph διθέσιο, το οποίο μόλις είχα πάρει. Το είχα στην ίδια μάντρα που είχε κι εκείνος το δικό του, αλλά μια και ο Αλέκος έμενε στη Γλυφάδα κι εγώ στον Αστέρα της Γλυφάδας με πήγε εκείνος. Στη διαδρομή έτρεμα ολόκληρη από τρακ και νόμιζα πως θα τρελαινόμουν. Όταν βγήκε απ’ το αυτοκίνητο για να με καληνυχτίσει, του είπα (πώς το τόλμησα ούτε ξέρω): ”Φίλησέ με”. Εκείνος μου είπε: ”Ασ’ το καλύτερα”, και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρεθήκαμε κάτω από ένα δέντρο ενώ τ’ αυτοκίνητα περνούσαν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο ρίχνοντας τα φώτα τους πάνω μας….».
Αν και του κόστισε το γεγονός ότι θα αποχωριζόταν τα παιδιά του, αφού η Βερένα αμέσως μετά από τον χωρισμό τους έφυγε πίσω στην Ελβετία, η σχέση του με τη Γαληνέα ήταν καρμική. Έμειναν μαζί έως το 1991, έφτιαξαν θίασο, ταξίδεψαν, εκείνος αγάπησε τις κόρες της κόρες της, την Αριέττα, την Αμαλία και την Αλεξία- μάλιστα με τις δύο πρώτες θα έπαιζαν και μαζί στο θέατρο- και όταν πια αποφάσισαν να χωρίσουν, παρέμειναν καλοί φίλοι, τιμώντας το παρελθόν τους.
Από τότε ο Αλεξανδράκης επέλεξε να μείνει μόνος του. «Αισθάνθηκα πως είχα μεγαλώσει αρκετά για να συνεχίσω με κάποια άλλη γυναίκα στο πλευρό μου», είχε δηλώσει για την απόφασή του.
