«Mary Poppins»: Από «κατάλληλη για όλους» κρίθηκε «κατάλληλη μόνο με γονική συναίνεση»

Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε στην απόφαση του Συμβουλίου; Πρόκειται για την λέξη «οτεντότοι». Ο συγκεκριμένος όρος, ο οποίος ακούγεται δύο φορές στη ταινία, θεωρείται φυλετικά προσβλητικός, καθώς τον χρησιμοποιούσαν οι Ευρωπαίοι- κυρίως κατά τον 18ο και 19ο αιώνα- για την φυλή της νοτιοδυτικής Αφρικής Κόικοϊ, με σκοπό να περιγράψουν κάποιον ως βάρβαρο και απολίτιστο.

Στη μία εκ των δύο σκηνών, ο Ναύαρχος Μπουμ αντικρίζει από μακριά τους καθαριστές των καμινάδων, οι οποίοι έχουν μαύρα πρόσωπα από τη στάχτη, φωνάζοντας «δεχόμαστε επίθεση από οτεντότους».

Έτσι, με αφορμή την παρομοίωση αυτή, το Συμβούλιο αποφάσισε ότι όσα παιδιά ηλικίας 8 ετών και κάτω επιθυμούν να δουν την ταινία, θα πρέπει πρώτα να λάβουν «το πράσινο φως» από τους γονείς τους.

Στην επίσημη ανακοίνωση του Συμβουλίου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «από την έρευνα για τον ρατσισμό και τις διακρίσεις αντιλαμβανόμαστε ότι μία βασική ανησυχία για τους γονείς είναι η πιθανή έκθεση των παιδιών σε γλώσσα διακρίσεων ή σε συμπεριφορά που μπορεί να θεωρήσουν ενοχλητική ή να την επαναλάβουν χωρίς να συνειδητοποιούν την πιθανή προσβολή».

Το θέμα έχει απασχολήσει έντονα όλα τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης. Ενδιαφέρον έχει η ζωντανή δημοσκόπηση που πραγματοποιεί η εφημερίδα Daily Mail, η οποία και ανέδειξε πρώτη το ρεπορτάζ.

Σύμφωνα με αυτή, το 92% των σχεδόν 4.500 συμμετεχόντων θεωρεί ότι δεν πρέπει να μπει το σήμα απαραίτητης γονικής συναίνεσης, ενώ μόλις το 6% συμφωνεί με τις αλλαγές και ένα 2% εντάσσεται στους αναποφάσιστους.

Πολλές είναι και οι αντιδράσεις των φανς στην πλατφόρμα X. Σύμφωνα με αυτές η εν λόγω αλλαγή θεωρείται «γελοία» και «οπισθοδρομική» για μία ταινία που μεγάλωσε γενεές παιδιών. «Η χώρα είναι επισήμως τρελή» γράφεται χαρακτηριστικά σε κάποια από τις αναρτήσεις.

Το όνομα Mary Poppins έγινε παγκοσμίως γνωστό κυρίως μέσω της ταινίας του Disney και την εμβληματική ερμηνεία της Τζούλι Άντριους το 1964. Όμως είναι δημιούργημα του 1934, της συγγραφέως Πάμελα Λίντον Τράβερς, η οποία μέσω της σειράς οκτώ βιβλίων καθόρισε την Μαίρη Πόππινς ως την απόλυτη κλασική βρετανική ιστορία παραμυθιού.

Η ταινία του 1965 ήταν προτεινόμενη για 13 Όσκαρς και κέρδισε τα 5, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της καλύτερης ηθοποιού για την Τζούλι Άντριους, αλλά και καλύτερου τραγουδιού.