Πρόσωπα
Στα «Λαδάδικα», ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου, στίχος είχε κοπεί και ακουγόταν μόνο σε συναυλίες.
Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1996 και ήταν η δεύτερη σερί συνεργασία του κορυφαίου Έλληνα ερμηνευτή με τον Μάριο Τόκα. Η προηγούμενη με τίτλο «Η Εθνική μας μοναξιά» κατάφερε να γίνει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας.
Ακολούθησε το άλμπουμ «Παρέα με έναν ήλιο», στο οποίο υπογράφει ξανά την μουσική ο Μάριος Τόκας, ενώ οι στίχοι είναι του Φίλιππου Γράψα.
Κάτι που φαίνεται και από την «ομολογία» του ίδιου του συνθέτη, ο οποίος στο ένθετο το οποίο συνόδευε τον δίσκο, γράφει χαρακτηριστικά:
«Η δουλειά αυτή μοιάζει σαν κόντρα στο στίχο του ποιητή Φίλιππου Γράψα που λέει: ‘’Τα φώτα γύρω από τις μνήμες χαμηλώσανε’’. Είναι – ή θέλει να είναι – δουλειά ερωτικής, κοινωνικής και μουσικής μνήμης. Μητροπάνε, μια ζωή αγωνίζομαι να τα βγάλω πέρα με την πρωτόγονη αλήθεια της φωνής σου. Σ’ ευχαριστώ… Φίλιππε Γράψα, κάθε φορά που μελοποιώ στίχους σου, νιώθω να ’μαι ο μοιραίος τερματοφύλακας τη στιγμή του πέναλτυ. Σ’ ευχαριστώ… Ηλία Μπενέτο, εσύ γκρινιάζεις ακόμα. Άσε ρε γάβρε και κάτι να μην το ψάξεις.
Στο βάθος όμως όλοι έτσι θέλουμε τον παραγωγό. Δημιουργό τον θέλουμε. Σ’ ευχαριστώ… Νίκο Κούρο, εισπράττω συνέχεια τις ευαισθησίες σου. Σ’ ευχαριστώ… Γιάννη Σμυρναίε, μαζί κάναμε όλες σχεδόν τις επιτυχίες μου. Με ήχο πλήρη – ”ήχο παχύ” – όπως λέω εγώ. Σ’ ευχαριστώ… Χρήστο Νικολόπουλε, νιώθω ξεχωριστή τιμή που κάποια απ ’τα τραγούδια έχουν κάτι απ’ τη δύναμή σου… Φίλοι μουσικοί, συνδημιουργοί σ’ αυτή την προσπάθεια. Σας ευχαριστώ… Βάσο Βενιζέλο, Κώστα Χατζηχριστοδούλου σας ευχαριστώ… Όσο για μένα μετά απ’ όλα αυτά νιώθω να βρίσκομαι στο μάτι του κυκλώνα. Δεν πειράζει. Αίμα, ψυχή… Κι όποιον πάρει το Άγιο Ακροατήριο».
Οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά πως μια άκρως ποιοτική δουλειά μπορεί να γίνει και εμπορική επιτυχία, ενώ το κομμάτι που ξεχώρισε ανάμεσα στα άλλα ήταν τα «Λαδάδικα».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μία άλλη αποκάλυψη του στιχουργού που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στο κοινό και σχετίζεται με την ύπαρξη ενός στίχου που τελικά κόπηκε στην εκτέλεση που βγήκε τελικά στον «αέρα». Για την ακρίβεια, ο Γράψας είχε οραματιστεί έναν διάλογο μεταξύ του «πελάτη» και της «εργαζόμενης», με τον πρώτο να λέει «Τόσα δίνω, πόσα θες;» και την κοπέλα να απαντά: «Τόσα παίρνω κι ό,τι θες, στην τιμή περιλαμβάνεται ο καφές».
Αυτός ο διάλογος θεωρήθηκε κάπως τολμηρός για την εποχή, ενώ παράλληλα αν τελικά ακουγόταν έτσι, αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε απαραίτητα στα live και στις συναυλίες να υπάρχει και μια τραγουδίστρια στο πλευρό του Δ.Μητροπάνου κι έτσι αποφασίστηκε να κοπεί.
Ωστόσο, ο υπέροχος Δημήτρης του ελληνικού τραγουδιού σχεδόν πάντα φρόντιζε να στις ζωντανές εμφανίσεις του να την περιλαμβάνει και να κλείνει το κομμάτι με τον κομμένο στίχο.
