Γ.Πετράκος για το τραγούδι του Nemo: «Μπορούν να ονειρεύονται τον άφυλο παράδεισό τους»

«Το» Nemo με το τραγούδι «The Code» που εκπροσώπησε την Ελβετία στη φετινή Eurovision, κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό.

Ο Γρηγόρης Πετράκος, μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο facebook επιχείρησε να αναλύσει τους στίχους του τραγουδιού «The Code» του Nemo.

Μέσα από τη μετάφραση και την ανάλυση που έκανε, ο καλλιτέχνης οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πως το τραγούδι της Ελβετίας είναι μια «ωδή στον μετανθρωπισμό» και σημείωσε πως «Επιτέλους έσπασαν τον κώδικα και μπορούν να ονειρεύονται τον άφυλο παράδεισό τους. Εκεί όπου οι μετάνθρωποι θα είναι ένας συνδυασμός ανθρώπου και μηχανής».

Η ανάλυση του Γρηγόρη Πετράκου
«Δε θα ασχολιόμουν με το τι λέει το “αθώο” τραγούδι του “γλυκούλη” Νέμο. Όμως είδα σήμερα πλείστα άρθρα να αναλύουν τη σημασία τους. Με αποκορύφωμα το τι είναι οι Αμμωνίτες που αναφέρονται στο τραγούδι.

Κι επειδή το χρέος μας απέναντι στο ψέμα είναι η αλήθεια, θα αφήσω εδώ από κάτω έναν αποσυμβολισμό των στίχων.

Επαναλαμβάνω. Δεν το κάνω για να πείσω ή να “διαφωτίσω” κανέναν, παρά μόνο για την προσωπική μου αντίθεση στα πονηρά ψέματα. Όποιος, λοιπόν θεωρεί πως “έλα μωρέ, ένα πανηγυράκι είναι, οι στίχοι μιλούν απλά για τη διαφορετικότητα”, να σταματήσει εδώ την ανάγνωση.

Ξεκινώ.

“Να σου πω μια ιστορία για τη ζωή

Για το καλό και το κακό,

καλύτερα κρατήσου

Τι είναι σωστό, τι είναι λάθος,

Όλα είναι ισορροπημένα, όλα είναι φως

Έχω τόσα στο νου μου

Και θα ‘μαι ξύπνι@ όλη νύχτα

Είμαι τόσο ενθουσιασμέν@,

είμαι τόσο ανεβασμέν@

Είναι μεγαλύτερο από μένα,

έρχομαι σε έκσταση”

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

-Η ιστορία “για τη ζωή, για το καλό και το κακό”, είναι η ιστορία της πτώσης του ανθρώπου απ τον Πνευματικό κόσμο στον κόσμο της ύλης και της μορφής. Ο κόσμος της ύλης συμβολίζεται στην παραβολή του παραδείσου, με το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Στον Πλάτωνα αυτός ο κόσμος συμβολίζεται με το μύθο του Σπηλαίου.

-Μέσα στον υλικό κόσμο της διττότητας, λοιπόν, που το Αγαθό χωρίστηκε σε καλό και κακό, η Αλήθεια χωρίστηκε επίσης σε “απόψεις”. Έμβλημα των υλιστών είναι ότι δεν υπάρχει Αλήθεια, αλλά υπάρχει η “αλήθεια μου” και η “αλήθεια σου”.

Έτσι ο καθένας ορίζει την αλήθεια από εκεί που τον συμφέρει κι έτσι απομακρύνεται η ανθρωπότητα από ΤΗΝ Αλήθεια, που εξ ορισμού είναι μια.

-Μας λέει πως όλα είναι ισορροπημένα. Πράγματι, στον κόσμο της μορφής ισχύει ο Νόμος της ταλάντωσης. Καλό και κακό, σκοτάδι και φως θα μάχονται σε μια ψευτο-μάχη. Και είναι ψεύτικη μάχη γιατί μέσα στο Σπήλαιο θα υπάρχουν πάντα τα αντίθετα. Μόνο έξω απ το Σπήλαιο υπάρχει το Αγαθό (χωρίς κανένα αντίθετο).

-Μας λέει πως “όλα είναι φως”. Δηλαδή όλα είναι ενέργεια. Πάλι περιγράφει αυτόν τον υλικό κόσμο. Η ενέργεια, όμως δεν έχει καμία σχέση με το “φως το αληθινόν” όπως αναφέρεται στα Ιερά κείμενα που είναι το Πνεύμα. Η ενέργεια χωρίζεται σε θετική και αρνητική. Το Πνεύμα είναι το Αγαθόν, το Ενα, το Όντως Ον.

-Εκστασιασμενο λοιπόν, το άφυλο που αφηγείται μας λέει πως βρίσκεται σε έκσταση με αυτά που ανακάλυψε και θα μας πει…
——————————
2nd VERSE

“Κάπου ανάμεσα στα μηδέν και τις μονάδες

Ορκίζομαι πως βρήκα το ουράνιό μου βασίλειο

Η καρδιά μου χτυπά σαν…

Κάπου ανάμεσα στα μηδέν και τις μονάδες

Ορκίζομαι πως βρήκα το ουράνιό μου βασίλειο

Η καρδιά μου χτυπά σαν τύμπανο”

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

-Μας λέει πως βρήκε το βασίλειό του ανάμεσα στα μηδέν και τις μονάδες. Το μηδέν και η μονάδα είναι το δυαδικό σύστημα. Όλος ο υλικός κόσμος βασίζεται στο δυαδικό σύστημα (δυισμός). Καλό και κακό, θετικό και αρνητικό, ζωή και θάνατος, μέρα και νύχτα, όλα έχουν χωριστεί σε αντίθετα μέσα στον υλικό κόσμο της μορφής.

Αυτό το δυαδικό σύστημα της υλικής φύσης μιμούνται βέβαια και οι υπολογιστές με τη γλώσσα μηχανής που αποτελείται από 0 και 1.

-“εκει χτυπάει η καρδιά μου” μας λέει. Ανάμεσα στα 0 και 1. Και θα μας εξηγήσει στο Ρεφρέν γιατί…
—————————-
Refrain

“Εγώ, πήγα στην κόλαση και γύρισα

Για να βρεθώ στο σωστό δρόμο

Έσπασα τον κώδικα

Σαν τους Αμμωνίτες

Απλά του έδωσα λίγο χρόνο

Τώρα βρήκα τον παράδεισο

Έσπασα τον κώδικα”

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

“Πήγε στην κόλαση και γύρισε” ο αφηγητής μας για να μας πει τα ευρήματά του από εκεί…

“Έσπασα τον κώδικα” λέει,” σαν τους “Αμμωνίτες”. Οι Αμμωνίτες λοιπόν ήταν αρχαία Ασσυροβαβυλωνιακή φυλή που λάτρευαν τον Μολώχ. Όχι αγαπούλες, δεν εννοεί τα μαλάκια, όπως διάβασα…

Αν εννοούσε τα μαλάκια θα φορούσε στο λαιμό ένα μαλάκιο και όχι τον ανεστραμμένο Σταυρό!

-Ποιός είναι ο κώδικας όμως. Είναι το ανθρώπινο DNA. Έσπασε λοιπόν ο κώδικας και τώρα μπορούν να επέμβουν στο ανθρώπινο DNA και να το συνδυάσουν με τα 0 και 1. Δηλαδή με την τεχνολογία των υπολογιστών.

Είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν τον μετάνθρωπο.

————————–

ΣΥΝΟΨΗ

Ολο το τραγούδι είναι μια ωδή στον μετανθρωπισμό. Επιτέλους έσπασαν τον κώδικα και μπορούν να ονειρεύονται τον άφυλο παράδεισό τους. Εκεί όπου οι μετάνθρωποι θα είναι ένας συνδυασμός ανθρώπου και μηχανής.

Έλα μωρέ. Ένα πανηγυράκι είναι.»