Η θλιβερή ιστορία πίσω από το τραγούδι «Ποια θυσία» της Άντζελας Δημητρίου

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ένα τραγούδι και είστε βέβαιοι πως μιλάει για κάποια μεγάλη αγάπη; Για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα; Ή που θεωρείται πως μιλάει για κάτι συνηθισμένο, καθημερινό αλλά τελικά οι στίχοι του μιλούν για κάτι σπουδαίο και μοναδικό;

Οι δημιουργοί των τραγουδιών πολλές φορές αποπροσανατολίζουν το μυαλό των ακροατών προκειμένου να πουν μια ιστορία ανείπωτη. Να τοποθετήσουν ένα μεγάλο μυστικό μέσα στους στίχους με τέτοιο τρόπο που ακόμα κι αν κάποιος το τραγουδά να νομίζει πως μιλάει για κάτι άλλο.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το τραγούδι «Ποια θυσία» της Άντζελας Δημητρίου. Για δεκαετίες η Λαίδη του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού κρατούσε κρυφή την ιστορία πίσω από τους στίχους.

Για πρώτη φορά είχε πει την αλήθεια πριν μερικά χρόνια (την οποία επανέλαβε πριν από μερικές ημέρες) και από τότε η φύση του τραγουδιού άλλαξε οριστικά…

Η θλιβερή ιστορία πίσω από το τραγούδι «Ποια θυσία»

Το 1985 η Άντζελα κάνει τον πρώτο της πλατινένιο δίσκο. Μέσα σε αυτόν υπάρχει και το τραγούδι «Ποια θυσία»! Από τη στιγμή που πρωτοακούστηκε το συγκεκριμένο τραγούδι θεωρήθηκε ο «απόλυτος ύμνος της γυναικείας καψούρας».

Όταν η νύχτα προχωρά, σε συλλογίζομαι.
Μόλις εσένανε σκεφτώ παραλογίζομαι.
[…]

Όταν η νύχτα προχωρά, εσένα σκέφτομαι.
Ξέρω πως η άλλη σε κρατά, κι εγώ τρελαίνομαι.
[…]

Και θέλω νά ‘ρθω να σ’ αρπάξω από την άλλη
να την ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα
με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα
και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα.

Σίγουρα, όταν το ακούσει κάποιος το μυαλό του θα πάει πιθανότατα σε κάποια ιστορία απιστίας με το αρσενικό της υπόθεσης να παίζει σε… διπλό ταμπλό. Οι στίχοι, άλλωστε, βοηθάνε στο να καταλήξει κανείς σε αυτό το συμπέρασμά. Ή μήπως όχι;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Το τραγούδι αυτό δεν είναι ένα ερωτικό τραγούδι, ούτε μνημονεύει κάποια ιστορία απιστίας. Μπορεί μέχρι και σήμερα να παραμένει ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του ρεπερτορίου της Λαίδης αλλά η αλήθεια είναι πιο σκληρή.

Το τραγούδι (του οποίου ο συνθέτης είναι ο Μάνος Κουφιανάκης και συνθέτης ο Χάρης Καλούδης που έφυγε από τη ζωή το 2015) μιλάει για την απελπισμένη αγάπη μιας μάνας για το παιδί της, συγκεκριμένα της Αντζελας για τον γιο της, Βαγγέλη, ο οποίος δεν μεγάλωσε κοντά της.

«Το γράψαμε μαζί με τον Μάνο Κουφιανάκη και τον Χάρη Καλούδη στο σπίτι του Χάρη στις 7 το πρωί, πίνοντας πάρα πολύ κρασί. Εγώ έλεγα την ιστορία μου κι ότι ήθελα να είχα τον γιο μου κοντά μου.

Όλοι στην αρχή πίστευαν ότι είναι κομμάτι ερωτικό, αλλά αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο για το γιο μου, τον Βαγγέλη. Έπρεπε να ρωτήσω αυτή τη γυναίκα «με ποιο δικαίωμα παίρνεις το δικό μου το παιδί, ενώ εγώ το είχα εννέα μήνες στην κοιλιά μου» είχε αποκαλύψει στο παρελθόν η ίδια η Δημητρίου σε συνέντευξή της, λέγοντας πως αναγκάστηκε να δώσει το παιδί της όταν ήταν μόλις 8 ημερών σε μια θεία της η οποία ανέλαβε να το μεγαλώσει.

«Με τον γιο μου περάσαμε πολλά στάδια που δεν ήμασταν καλά και σε αυτό είχε δίκιο. Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει. Η θεία μου η συγχωρημένη το δικαιούται το παιδί. Αυτή τον μεγάλωσε και τον γαλούχησε. Μέχρι 24-25 χρονών.

Μέχρι τότε ήξερε ότι ήμουν πρώτη του ξαδέρφη. Του το είπα σαν παραμύθι. Σαν παραμύθι: ”Του λέω μία φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, ήταν ένα κοριτσάκι αδύνατο, που έμεινε έγκυος. Πήγε και δούλεψε στην Κρήτη. Μάζεψε λεφτά. Γύρισε και γέννησε ένα αγοράκι. Το αγοράκι αυτό δεν γινόταν να το πάρει μαζί της γιατί είχε πρόβλημα λόγω του πατέρα. Το κοριτσάκι αυτό το λένε Αγγελική”.

Λέω θα μου μείνει τώρα ή θα μου ρίξει κανένα χαστούκι. Του είπα αγόρι μου η μάνα σου δεν πέθανε. Η μάνα σου ζει και είμαι εγώ. Μου ζήτησε να κάνουμε τεστ DNA, να έχει τα ακριβή στοιχεία και να του πω ποιος είναι ο πατέρας. Του λέω βεβαίως: ”Ο πατέρας σου λέγεται Αντώνης Κυριακού. Είναι πρώην τραγουδιστής. Πάρ΄τον τηλέφωνο. Και τον παίρνουμε τηλέφωνο. Μιλάει μαζί του και πήγε και τον βρήκε».