Ο ηθοποιός Σπύρος Φωκάς που «έφυγε» σήμερα από τη ζωή είχε πολλά «πάνω» και τεράστιες στιγμές δόξας μα και πολλές και μεγάλες και οδυνηρές πτώσεις.

Η ζωή του

Ο Σπύρος Φωκάς γεννήθηκε στην Πάτρα στις 17 Αυγούστου του 1937. Το πραγματικό του όνομα είναι Σπύρος Ανδρουτσόπουλος. Ήταν γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας. Η μητέρα του καταγόταν από την Κέρκυρα.

Η οικογένεια Φωκά ήρθε στην Αθήνα όταν ο Σπύρος ήταν 9 ετών. Από μικρός λάτρεψε το σινεμά. Είχε τεράστιο πάθος με την μεγάλη οθόνη. Ψύχωση αληθινή. Έκανε κοπάνες για να μπορεί να βλέπει ταινίες. Έβλεπε 4 ταινίες τη μέρα. Εκεί κατάλαβε ότι αυτό που ήθελε να κάνει δεν ήταν άλλο από να γίνει ηθοποιός.

Ο πατέρας του τον στήριξε

Όταν ανακοίνωσε στον πατέρα του την απόφασή του να γίνει ηθοποιός, εκείνος στάθηκε στο πλευρό του παρά το γεγονός ότι εκείνα τα χρόνια οι γονείς έβγαζαν… φλύκταινες αν το παιδί τους, τους ανακοίνωνε ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική.

«Όταν το ανακοίνωσα στον πατέρα μου ότι θα ασχοληθώ με την ηθοποιία μου είπε: “Σου αρέσει;” του απάντησα “πολύ!” και μου λέει “όρμα τότε”». Δεν μου έλεγε να πάω να γίνω γιατρός και δικηγόρος όπως κάνουνε οι ανόητοι πατεράδες, επειδή θέλουν τα παιδιά τους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, γιατί οι ίδιοι δεν πέτυχαν σε αυτά τα επαγγέλματα που ήθελαν», είχε πει ο Σπύρος Φωκάς σε μια συνέντευξή του.

Φοίτησε στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και το νερό μπήκε πια στ’ αυλάκι.

Η πρώτη ταινία, η Ιταλία και το Χόλιγουντ

Την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού, «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα». Η ταινία προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ των Καννών. Τα υποκριτικά του χαρίσματα μα και η γοητευτική του εμφάνιση τράβηξαν πάνω του όλα τα βλέμματα και ειδικά στην Ιταλία.

">

Ο Σπύρος Φωκάς αποφάσισε να πάει στη Ιταλία. Πήρε σβάρνα τα κάστινγκ στα περίφημα στούντιο της Τσινετσιτά. Ο Έλληνας γόης, γοήτευσε τους Ιταλούς σκηνοθέτες και πολύ γρήγορα πήρε σπουδαίους ρόλους σε εμβληματικές ταινίες του ιταλικού σινεμά.

Έπαιξε σε μεγάλες επιτυχίες όπως στις θρυλικές ιταλικές ταινίες: «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι, το «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Ειδικότερα με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο.

Ένας Έλληνας στη Μέκκα του κινηματογράφου

Στη συνέχεια μετακομίζει στο Χόλιγουντ. Παίζει σε κάποιες αμερικανικές ταινίες, αλλά χωρίς να κάνει το μεγάλο «μπαμ». Αυτό θα έρθει πάντως, αργότερα.

Επιστρέφει στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φιλμ δύο σπουδαίες ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία».