Σπύρος Μπιμπίλας στο ένθετο UR: «Η συμμετοχή μου στο ”The Crown” ήταν απλώς µια ωραία εµπειρία»

Λίγο πριν βγει στον «αέρα» ο νέος κύκλος του πολυσυζητημένου ”The Crown”, όπου όλοι αναμέναμε να δούμε τον Σπύρο Μπιμπίλα στο ρόλο του εφοπλιστή Γιάννη Λάτση, ο αγαπημένος ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στο ένθετο UR του Ελεύθερου Τύπου και του Pronews. 

H σειρά βγήκε στον «αέρα», το όνομα του Σπύρου Μπιμπίλα έπαιξε στους τίτλους τέλους αλλά όμως την σκηνή δεν την είδαμε ποτέ.

Ο λόγος ήταν επειδή ήταν πάρα πολλές οι σκηνές που έπρεπε να μπουν στο επεισόδιο της σειράς του Netflix, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να γίνει και δεύτερο μοντάζ και να φύγουν κάποια παραπάνω πλάνα που είχαν γυριστεί.

Ο ίδιος ο Σπύρος Μπιμπίλας μιλώντας  για το «κόψιμο» της σκηνής του από την σειρά, ανέφερε σχετικά: «Η σκηνή αυτή δεν υπάρχει. Υπάρχω μόνο στους τίτλους και φαίνομαι ως μορφή διότι υπάρχει κάποιος λόγος που δεν μου τον έχουν εξηγήσει. Μάλλον είναι πολύ ιδιαίτερος ο λόγος και δεν μπορώ να επεκταθώ. Η σκηνή αυτή η 5λεπτη δεν υπάρχει, κόπηκε. Επομένως, πάμε παρακάτω… Συμβαίνει αρκετά συχνά αυτό σε σειρές».

Παρακάτω η συνέντευξή που παραχώρησε:

– Πού σας βρίσκουµε καλλιτεχνικά;

Αυτή την εποχή δουλεύω πυρετωδώς. Ολοκληρώνω γυρίσµατα αλλά και βγαίνουν στον αέρα νέες δουλειές στις οποίες συµµετέχω. Αυτό το διάστηµα γυρίζουµε τον «Καπετάν Μιχάλη» του Καζαντζάκη, που γίνεται ταινία, στην Κρήτη. Στις 9 Νοεµβρίου αρχίζει να προβάλλεται στην πλατφόρµα του Netflix το «The Crown», όπου ενσαρκώνω τον Γιάννη Λάτση. Θα µε δείτε επίσης στον τρίτο κύκλο του «Έτερος Εγώ» της Cosmote, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια. Στις 16 Νοεµβρίου στην Κύπρο θα προβληθεί η ταινία «Κλαδί στη φωτιά», που ήδη έχει διακριθεί µε δύο διεθνή βραβεία. Την επόµενη εβδοµάδα θα µε δείτε σε ρόλο guest στο σίριαλ των Ρέππα – Παπαθανασίου «Μαίρη Μαίρη Μαίρη» και σε έναν µήνα θα προβληθεί η ταινία «Πέντε» του Βασίλη Τσικάρα – µια πολύ δαπανηρή παραγωγή, όπου συµµετέχει και ο διεθνής ηθοποιός Manu Bennett, του «Spartacus». Τέλος, από τις 2 ∆εκεµβρίου στο Θέατρο Ακροπόλ θα ανέβει ξανά το µιούζικαλ «Σκρουτζ», όπου παίζω τον οµώνυµο ρόλο.

– Μιλήστε µας για την εµπειρία της συµµετοχής σας στο «The Crown». Τι αίσθηση σας άφησε; Αισθάνεστε περήφανος;

Οι πρόβες και τα γυρίσµατα διήρκεσαν µια εβδοµάδα στη Μαγιόρκα, όπου πέρασα υπέροχα συµµετέχοντας σε µια υπερπαραγωγή που τη βλέπει όλος ο κόσµος. Έγινε πολύ µεγάλη φασαρία γι’ αυτό στα κανάλια, ενώ επί της ουσίας παίζω µόνο πέντε λεπτά. Εντάξει, είναι µεγάλη τιµή να ενσαρκώνεις τον Γιάννη Λάτση, γιατί αυτό σου δηµιουργεί µια αίγλη, αλλά έχω κάνει πολύ µεγαλύτερες επιτυχίες και σηµαντικότερες δουλειές. Έκανα ακρόαση ανάµεσα σε είκοσι ηθοποιούς και τελικά διάλεξαν εµένα και έτσι έζησα και αυτή την εµπειρία. Έχοντας συµµετάσχει και σε άλλες µεγάλες διεθνείς παραγωγές, η χλιδή και η οργάνωση που έζησα στο «The Crown» µπορώ να πω πως, ναι, ήταν όντως µοναδικές. Φανταστείτε, πήγα να δέσω το κορδόνι του παπουτσιού µου και µε σταµάτησαν για να έρθει βοηθός να το κάνει.

– Παρατηρούµε τελευταία µια άνθηση του κινηµατογράφου. Πού οφείλεται κατά τη γνώµη σας;

Ναι, σίγουρα υπάρχει και είµαι περήφανος. Οι Έλληνες ηθοποιοί µε αυτοθυσία, µιας και οι αµοιβές δεν είναι οι πρέπουσες σε µεγάλο ποσοστό των παραγωγών, βοηθούν στην άνθηση του σινεµά. Και αυτό γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να εκφραστούν. Ξεχωρίζω πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες στη χώρα µας. Για παράδειγµα, η ταινία «Κλαδί στη φωτιά», σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μουρατίδη, έγινε από καλλιτέχνες που ζουν στην Αλεξανδρούπολη µε ελάχιστα µέσα, έχει ήδη βραβευτεί δύο φορές και πάµε τώρα στην Κύπρο για την τρίτη.

– Ποιοι θα ήταν ενδιαφέροντες ρόλοι – χαρακτήρες στο θέατρο για εσάς;

∆εν είµαι από τους ηθοποιούς που λέω θέλω να παίξω αυτόν τον ρόλο. Αφήνω τον χρόνο να µου φέρει προτάσεις, συναισθάνοµαι και τους υπηρετώ µε αγάπη και αφοσίωση. Στον «Βασιλιά Ληρ» του Ουίλιαµ Σαίξπηρ και στον «Έµπορο της Βενετίας», για παράδειγµα, υπάρχουν ρόλοι που θα µπορούσα να µε φανταστώ να τους ενσαρκώνω.

– Πιστεύετε πως θα µπορούσατε να έχετε παίξει περισσότερους πρωταγωνιστικούς ρόλους;

Έχω το γνώθι σαυτόν. ∆εν θα µπορούσα ποτέ να είµαι ο ζεν πρεµιέ. ∆εν έχω το παρουσιαστικό. Είµαι µικροκαµωµένος, µε εύπλαστο και εκφραστικό πρόσωπο, που σηµαίνει ότι θα παίξώ πολλά είδη ρόλων. Είµαι κάρακτερ, όπως ο ∆ιανέλλος και ο Παπαγιαννόπουλος. Έχω παίξει και πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά σε ειδικά έργα. Οι καλοί δεύτεροι ηθοποιοί αναδεικνύουν τους πρωταγωνιστές και ανεβάζουν το επίπεδο σε όλες τις δουλειές.

– Ένας ηθοποιός τότε και τώρα. Πώς ξεκινάει;

Α, τότε ήταν πολύ καλύτερα. Τώρα είναι πολύ δύσκολο εξαιτίας της αβεβαιότητας και της πληθώρας νέων ηθοποιών. Κάνουµε ένα επάγγελµα από το οποίο πρέπει να βιοποριστούµε και συνάµα είναι τέχνη. Την ίδια στιγµή είναι πολύ άσχηµα πληρωµένο σε σύγκριση µε την εποχή του δικού µου ντεµπούτου. Εγώ ξεκίνησα αµέσως µετά τη ∆ικτατορία. Τότε οι γονείς ήθελαν τα παιδιά τους να έχουν σπουδές ακαδηµαϊκές, ενώ τώρα είναι πιο απενοχοποιηµένα τα πράγµατα. Εγώ έχοντας µπει και στο πανεπιστήµιο και στη δραµατική σχολή, ακολούθησα αυτό που µου έλεγε η καρδιά µου από παιδί.

– Πάµε στο σήµερα. Τι είναι αυτό που κατά τη γνώµη σας δηµιουργεί πρόβληµα στο επάγγελµα του ηθοποιού;

Η έλλειψη παιδείας για µένα είναι πολύ βασικό µειονέκτηµα. Πώς να αποδόσεις Σαίξπηρ όταν δεν έχεις διδαχθεί ιστορία θεάτρου; Πώς να ερµηνεύσεις ρόλους όταν δεν γνωρίζεις σε βάθος τους θεατρικούς συγγραφείς; Μεγάλο ζήτηµα αποτελεί και η εκπαιδευτική διαδικασία. Υπάρχουν αξιόλογες σχολές µε εισαγωγικές διαδικασίες και την ίδια στιγµή υπάρχουν «διπλωµατούχοι σεµιναρίων» ή «απόφοιτοι» reality shows που εµβόλιµα αλλοιώνουν την ποιότητα του θεάτρου.

– Τι θα συµβουλεύατε τους νέους, γενικά, εσείς που έχετε ήδη µια µακρά πορεία δραστήριας ζωής;

Θα σας πω ότι βλέπω απολιτικοποιηµένους νέους να δρουν σε ένα «δύσκολο περιβάλλον», µε περιορισµένη δυναµική, εξαιτίας της έλλειψης ιδανικών. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ευθύνεται η δική µου γενιά και οι δύο προηγούµενες. Οι νέοι οφείλουν να διεκδικούν το δικό τους δικαίωµα στη ζωή. Και αυτά τα λέω µόνο επειδή είµαι και παραµένω ένας χαρούµενος και αισιόδοξος άνθρωπος, διατηρώντας τις νεανικές µου πεποιθήσεις και ιδέες.

– Ποια είναι η σχέση σας µε τα χρήµατα; Αλήθεια, οδηγούν στην ευτυχία που διδαχθήκαµε παιδιά;

Τα χρήµατα είναι απλώς ένας τρόπος για να εξυπηρετούµε τη ζωή µας και να κάνουµε πιο εύκολη την καθηµερινότητα τη δική µας και των οικείων µας. ∆εν θα τα πάρουµε µαζί µας. Έχοντας ταξιδέψει σε όλη τη γη, έχω πλάσει στο µυαλό µου µια πανανθρώπινη φιλοσοφία, την οποία και υπηρετώ. Έτσι, φυσικά και µε έχουν εκµεταλλευτεί, µιας και παραµένω καλοπροαίρετος και σε προσωπικό και σε επαγγελµατικό – οικονοµικό επίπεδο.

– Η φιλοσοφία σας πού στηρίζεται;

Στην Αγάπη, την Αλληλεγγύη και τον Αυτοσεβασµό. Χωρίς αυτά δεν πάµε πουθενά. Είναι οι άξονες της ζωής µου. Θέλω να σας πω κάτι. Εγώ είµαι ένας ευτυχισµένος άνθρωπος. Γι’ αυτό και δήλωσα πρόσφατα πως όταν πεθάνω θέλω να γίνει αποτέφρωση και πως έχω αφήσει ήδη χρήµατα για να γίνει «µια γιορτή για έναν ευτυχισµένο άνθρωπο που έφυγε».

Και να µε θυµούνται σαν µια θετική αύρα – µήνυµα για τους άλλους. Νιώθω σχεδόν πλήρης, άλλωστε, αν µου επιτρέπεται να το πω αυτό, µιας και το ταξίδι ζωής που οραµατίστηκα από παιδί το έχω κάνει.