Το λογοκριμένο βιβλίο που έγινε έμπνευση για ένα από τα πιο διάσημα ροκ τραγούδια

Υπάρχουν χιλιάδες τραγούδια που κατά κάποιο τρόπο είναι εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία. Κάποια από αυτά με πολύ νεφελώδη τρόπο, άλλα με πολύ πιο άμεση έννοια. Η μουσική και ο γραπτός λόγος της μυθοπλασίας είναι, τελικά, και τα δύο σε μεγάλο βαθμό συνυφασμένα.

Όπως είπε κάποτε στο MovieMaker Magazine ο κινηματογραφιστής Jim Jarmusch: «Τίποτα δεν είναι πρωτότυπο. Κλέψτε από οπουδήποτε βρίσκετε έμπνευση ή οτιδήποτε τροφοδοτεί τη φαντασία σας. Επιλέξτε μόνο πράγματα για να κλέψετε από αυτά που μιλούν κατευθείαν στην ψυχή σας», συνεχίζει η διάσημη φράση του, «Αν το κάνετε αυτό, η δουλειά σας και η κλοπή θα είναι αυθεντικά. Η αυθεντικότητα είναι ανεκτίμητη, η πρωτοτυπία είναι ανύπαρκτη. Και μην μπείτε στον κόπο να κρύψετε την κλοπή σας – γιορτάστε το αν σας αρέσει».

Είναι μια αντίληψη που ο Γάλλος ήρωας του Νέου Κύματος, Jean-Luc Godard, πανηγύρισε επίσης λέγοντας: «Δεν είναι από πού παίρνετε τα πράγματα – είναι από πού τα πηγαίνετε». Και ο Pablo Picasso συμμετείχε στην πράξη όταν κάποτε σχολίασε: «Οι καλοί καλλιτέχνες αντιγράφουν, οι μεγάλοι καλλιτέχνες κλέβουν», μια φράση που στην πραγματικότητα, κατά ειρωνικό τρόπο, κλάπηκε από τον T.S. Eliot.

Το κόλπο είναι να κλέβεις από τα καλύτερα μέρη, όπως έκαναν οι Rolling Stones για το «Sympathy for the Devil». Το The Master & Margarita του Mikhail Bulgakov είναι αναμφίβολα ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ. Γράφτηκε στις πιο σκοτεινές μέρες της βασιλείας του Στάλιν και τελικά δημοσιεύτηκε το 1966 και το 1967, The Master & Margarita έγιναν λογοτεχνικό φαινόμενο, σηματοδοτώντας την καλλιτεχνική και πνευματική ελευθερία για τους Ρώσους παντού.

Η πλοκή μεταφέρθηκε σε τραγούδι από τον Jagger, ο οποίος απεικονίζει διάφορα κεφάλαια της επίσκεψης του Σατανά στη Σοβιετική Ένωση στις γραμμές: «Κόλλησα στην Αγία Πετρούπολη/Όταν είδα ότι ήταν καιρός για αλλαγή/ Σκότωσε τον τσάρο και τους υπουργούς του/ Η Αναστασία ούρλιαξε μάταια».