Κ.Φαρσαλινός: «Συλλυπητήρια στην κοινωνία των αιχμαλώτων και των θυμάτων»

Νέα ανάρτηση για να σχολιάσει τα μέτρα «σάρωσης του πληθυσμού» έκανε ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, ιατρός και συνεργάτης-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Τμήμα Δημόσιας και Κοινοτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Με μια φωτογραφία με έναν καφέ σε ένα πάρκο και λίγες λέξεις ο Κ.Φαρσαλινός τονίζει την ξεκάθαρη αντίθεση του στα νέα μέτρα και δίνει «συλλυπητήρια στην κοινωνία των αιχμαλώτων και των θυμάτων που εργαλειοποιούνται για να παριστάνουν τους πρωταγωνιστές, ενώ στην πραγματικότητα είναι μικροί και ασήμαντοι κομπάρσοι που τους δίνουν ελάχιστα από τα αυτονόητα αλλά νομίζουν πως λαμβάνουν προνόμια».

Τέλος καλεί τους πολίτες να μην υποκύψουν «στο σημερινό κοινωνικό έκτρωμα» και υποστηρίζει ότι «επιλογή δεν είναι αυτό που επιβάλουν οι άλλοι, αλλά αυτό που επιβάλλει η συνείδησή μας».

Αναλυτικά η ανάρτηση του

«Η σημερινή προσωπική και συνειδητή μου απόφαση να επιλέξω το πάρκο κι όχι την παρακείμενη καφετέρια για να πιώ καφέ προκύπτει από την ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ και την επιλογή μου να καθορίζω την παρέα μου και τα όρια της ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ και του ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ απέναντι στην ψευτο-επιλογή που μου επέβαλε το αφήγημα της πολιτικής εξουσίας.

Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο όπου μπορούμε με τη συμπεριφορά μας να αναδείξουμε πως η βούληση και η ελευθερία είναι αρετές που ακόμη δεν κατάφεραν να τις αφανίσουν. Ο καθένας μας, ανάλογα με τις δυνατότητες και τη θέση του, έχει τις δικές του προσωπικές ευθύνες. Δεν είναι ζήτημα δυνατότητας ή επιλογής να παραδίδουμε την αξιοπρέπειά μας στη σημερινή πολιτική εξουσία και στα εργαλεία τους, τους εκβιαζόμενους υπαλλήλους και επιχειρηματίες που μετατρέπονται σε ελεγκτές πιστοποιητικών εξευτελισμού και φρονημάτων.

Αντιθέτως, είναι ηθική μας υποχρέωση να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας. Εκεί όπου μπορούμε πραγματικά να επιλέξουμε χωρίς να θίγεται η δυνατότητα επιβίωσή μας, πράττουμε τα αυτονόητα.

Συλλυπητήρια στην κοινωνία των αιχμαλώτων και των θυμάτων που εργαλειοποιούνται για να παριστάνουν τους πρωταγωνιστές, ενώ στην πραγματικότητα είναι μικροί και ασήμαντοι κομπάρσοι που τους δίνουν ελάχιστα από τα αυτονόητα αλλά νομίζουν πως λαμβάνουν προνόμια. Ας μην υποκύψουμε στο σημερινό κοινωνικό έκτρωμα. Καταδικάζουμε με τη συμπεριφορά μας αυτούς που το εμπνεύστηκαν, το διαμόρφωσαν και το συντηρούν. Ο καθένας μας κρίνεται στην πράξη.

Επιλογή δεν είναι αυτό που επιβάλουν οι άλλοι, αλλά αυτό που επιβάλλει η συνείδησή μας…»