Οικονομία
Ένα από τα βασικά ζητούμενα της μετα-πανδημικής οικονομίας, στην οποία οι εργαζόμενοι προσπαθούν να βρουν όχι μόνο καλύτερους μισθούς αλλά και καλύτερες συνθήκες, να βρουν την ισορροπία προσωπικής και εργασιακής ζωής
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, νέα έρευνα της τεχνολογικής εταιρείας Kisi παρουσιάζει τις πόλεις με την καλύτερη δυνατή ισορροπία. Βασικά κριτήρια είναι, μεταξύ άλλων, η «ένταση» της εργασίας, η ποιότητα ζωής, αλλά φυσικά και ο… ελεύθερος χρόνος, δηλαδή οι διακοπές.
Για παράδειγμα, ένας τυπικός εργαζόμενος στο Ελσίνκι (3η χώρα στη σχετική λίστα) έχει άδεια ενός ολόκληρου μήνα κάθε χρόνο. Στο Λος Άντζελες, όμως, η χρονική διάρκεια της άδειας δεν ξεπερνάει τη μία εβδομάδα.
Στην κορυφή, λοιπόν, της σχετικής λίστας «φιγουράρει» το Όσλο της Νορβηγίας, ενώ έπεται η Βέρνη της Ελβετίας, το Ελσίνκι της Φινλανδίας, η Ζυρίχη της Ελβετίας, η Κοπεγχάγη της Δανίας, η Γενεύη της Ελβετίας, η Οτάβα του Καναδά, το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, η Στουτγάρδη της Γερμανίας και το Μόναχο -επίσης- της Γερμανίας.
Στον αντίποδα των παραπάνω διαρθρώνεται μια σειρά σημαντικών και μεγάλων χρηματοπιστωτικών και εταιρικών κέντρων, τα οποία (στην κυριολεξία) «πατώνουν» ως προς την επίτευξη της επιθυμητής εργασιακής ισορροπίας.
Η Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, βρίσκεται στην 59η θέση σε σύνολο 100 πόλεων, χάνοντας 21 ολόκληρες θέσεις σε σχέση με το 2020 και 38 θέσεις σε σχέση με το 2019. Πτώση επτά και 15 θέσεων, αντίστοιχα, καταγράφει και το Λονδίνο.
Την ίδια ώρα, οι πόλεις με τον μικρότερο ποσοστό εξαντλημένων εργαζομένων (κάτω του 10%) είναι το Άμστερνταμ της Ολλανδίας, το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, ενώ οι πόλεις με το υψηλότερο ποσοστό τηλεργασίας (κοντά στο 50%) είναι η Σιγκαπούρη, η Ουάσιγκτον και το Όστιν (ΗΠΑ).
Όσον αφορά, τέλος, τις πόλεις με το μεγαλύτερο ποσοστό καταπονημένων εργαζομένων, την αρνητική πρωτιά καταλαμβάνει το Ντουμπάι στα Αραβικά Εμιράτα (23,4%), το Χονγκ Κονγκ (17,9%), η Κουάλα Λουμπούρ στη Μαλαισία (17,9%), η Σιγκαπούρη (16,9%) και το Μοντεβιδέο στην Ουρουγουάη (16,3%).
