“Συλλειτουργία” του Οικουμενικoύ Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα της Ρώμης χωρίς να έχουν αρθεί “αλάθητο” και “Filioque”! (live)

Για πρώτη φορά μετά το 1054 o Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης του Φαναρίου “συλλειτούργησαν” μαζί σε Καθολική και αμέσως μετά Ορθόδοξη λειτουργία.

Βέβαια “Συλλειτουργώ” συμαίνει ότι “λειτουργούν” μαζί. Ο Πάπας δεν φάνηκε να συμμετέχει. Μάλλον παρακολουθούσε δεν λειτουργούσε. Αλλά είναι σα να “συλλειτουργούσαν”

Σημειώνουμε ότι αυτό συμβάινει ενώ ακόμα δεν έχει αρθεί το filioque, που σύμφωνα με το οποίο το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Θεό Υιό όσο και από τον Θεό Πατέρα.

Επισης δεν έχει αρθεί το “αλάθητο” του Ποντίφηκα ότι είναι ο “ζων εκπρόσωπος του Χριστού επι Γης”, δηλαδή την κατάργηση της κοσμικής παπικής εξουσίας.

Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο πουθενά. Η Ένωση των δύο Εκκλησιών θα ήταν κάτι σπουδαίο. Η υποταγή όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους σχεδιασμούς κέντρων εξουσίας που θα την καθιστούσαν από πνευματικό φάρο ελπίδας σε κοσμικό οργανισμό θα ήταν καταστροφή. Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Εποχή δεν επιζητά την καταστροφή των θρησκειών αλλά την Ένωσή τους σε μια κοσμική Πανθρησκεία,υλιστικού περιεχομένου που οπωσδήποτε δεν θα “Ακονίζει” τα πνεύματα και τις ψυχές των πιστών.

Η Ορθοδοξία δεν είναι κοσμικό-υλιστικό δόγμα όπως ο Ρωμαιοκαθολικισμός αλλά στηρίζεται σε λαϊκή βάση και είναι πνευματική, για αυτό και αλάθητο δεν έχει κανείς, και όλοι μπορούν να σφάλουν αλλά και όλοι μπορούν να κατανοήσουν το Θέιο με τη Χάρη του Θεού. Στον Ρωμαιοκαθολικισμό έχουμε μια γνώμη του Πάπα και όλες οι άλλες παύουν να υπάρχουν, στην Ορθοδοξία επειδή στηρίζεται στο Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα της διαλεκτικής, δεν υπάρχει ο “αλάθητος”.

Η δε κακοδοξία των Καθολικών με το Άγιο Πνεύμα δεν είναι διαδικαστικό θέμα, και δεν μπορεί να αγνοηθεί.Για να υπάρξει Ένωση αυτά τα δύο στοιχέια πρέπει να εξαλειφθούν,αλλιώς δεν μιλάμε περί Ένωσης αλλά περί υποταγής.

Και ακόμα και αν αυτή λόγω Μνημονίου και οικονομικής καταστροφής την δεχτούν στην Ελλάδα, πιστεύοντας ότι κάτι θα μας δώσει η Δύση προς αντάλλαγμα, δεν θα γινει αποδεχτό από την ρωσική υπερδύναμη που έχει αναλάβει την προστασία της Ορθοδοξίας στα δύσκολα και σκοτεινά χρόνια που διανύουμε όπου η Νέα Τάξη Πραγμάτων κυριολεκτικά επελαύνει, και όλα δέιχνουν ότι θα ζήσουμε “τα έσχατα χρόνια” που μας προειδοποιούσαν οι Άγιοι αιώνες πριν. 

Εντωμεταξύ αρχίζει και αποκτά νόημα και η προφητεία του καθολικού Αγίου Μαλαχία που έλεγε ότι ο νυν Πάπας θα έινια ο τελευταίος της Καθολικής Εκκλησίας αφού πάνε για συνένωνση των Εκκλησιών και για την δημιουργία κάτι καινούριου, το οποίο δνε ξέρουμε πάνω σε ποιο δόγμα και σε ποιες θεολογικές αντιλήψεις θα βασιστεί.

Η επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κορυφώνεται σήμερα με την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία για τη θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Την ελληνική κυβέρνηση εκπροσωπεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Στην πανηγυρική Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στο Φανάρι προεξάρχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συμμετέχουν τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Θα ακολουθήσουν ομιλίες των δύο Προκαθημένων και στη συνέχεια θα ευλογήσουν τους πιστούς από τον εξώστη του Πατριαρχείου. 

Αμέσως μετά, στην Αίθουσα του Θρόνου ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα υπογράψουν κοινή Διακήρυξη, ανάλογη με εκείνη που υπέγραψαν στην πρόσφατη συνάντησή τους στα Ιεροσόλυμα.

Τον Πάπα Φραγκίσκο υποδέχθηκε χθες, Σάββατο, στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης ο Oικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τους μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννη και Αμερικής Δημήτριο.

Ο Ποντίφικας έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, κύριο σταθμό της επίσκεψής του στην Τουρκία, προερχόμενος από την Άγκυρα όπου είχε πραγματοποιήσει μονοήμερη επίσημη επίσκεψη υπό την ιδιότητά του ως αρχηγού του κράτους του Βατικανού.

Στη συνέχεια, ο Πάπας κατευθύνθηκε στην παλαιά Πόλη και τη βασιλική της Αγίας Σοφίας καθώς και στο Μπλε Τζαμί.

Το μεσημέρι τέλεσε θεία λειτουργία στον ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Πνεύματος, στην οποία παρέστη και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ενώ το απόγευμα τελέστηκε δοξολογία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.

Απευθυνόμενος στον Πάπα Φραγκίσκο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι τον υποδέχεται «με χαρά, τιμή και ευγνωμοσύνη», «διότι ήρθε από την Παλαιά, στη Νέα Ρώμη «γεφυρώνοντας συμβολικώς την Δύσιν και την Ανατολήν, κομιστής της αγάπης του Πρωτοκορυφαίου προς τον Πρωτόκλητο αυτάδελφο αυτού».

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σημείωσε επίσης ότι η έλευση του Πάπα αποτελεί συνέχεια των 

ανάλογων επισκέψεων που είχαν κάνει οι προκάτοχοί του Παύλος Στ’, Ιωάννης – Παύλος Β” και Βενέδικτος ΙΣτ΄, και «μαρτυρεί τη βούληση της Εκκλησίας της Ρώμης να συνεχιστεί η σταθερά πορεία, προς αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης χαιρέτησε την επίσκεψη του Πάπα Φραγίσκου στην έδρα της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης ως ιστορικό γεγονός, σε κρίσιμους καιρούς για την ανθρωπότητα.

Ο Πάπας Φραγκίσκος βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, συνεχίζοντας την παράδοση που έχει ξεκινήσει, με την άρση του σχίσματος ανάμεσα στην Ανατολική και τη Δυτική Εκκλησία και τον θεολογικό διάλογο που άρχισε με τις συναντήσεις του Πατριάρχη Αθηναγόρα και του Πάπα Παύλου του 6ου, τη δεκαετία του ’60.

Εμείς θα τελειώσουμε το άρθρο θυμίζοντας τι είχε γινει την πρώτη φορά που επεχειρήθει η Ένωση των Εκκλησιών, η οποία θα γινόταν υπό δυσμενέστατους και ντροπιαστικούς όρους από την Ελληονρθόδοξη πλευρά.

Η Σύνοδος Φλωρεντίας λεγόμενη και Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας λέγεται η σύνοδος που από μέρους της Καθολικής εκκλησίας ήταν η συνέχεια της συνόδου της Βασιλείας που είχε αρχίσει το 1431 από τον πάπα Μαρτίνο τον Ε΄ και μεταφέρθηκε σε πρώτη φάση στη Φεράρα της Ιταλίας το 1438 και αργότερα, το 1439 στη Φλωρεντία της Ιταλίας όπου και εκεί συζητήθηκε το ζήτημα της Ένωσης των δυο εκκλησιών -Ανατολικής και Δυτικής- υπό την ηγεσία του πάπα Ευγένιου Δ΄. Το αποτέλεσμα της Συνόδου ήταν να ψηφιστεί η Ένωση των δυο εκκλησιών αλλά εξαιτίας των αντιδράσεων στη Κωνσταντινούπολη να μη γίνει πράξη ποτέ.

Η Σύνοδος της Βασιλείας συνεκλήθη το 1431 πρώτα από τον πάπα Μαρτίνο τον Δ’ και όταν αυτός πέθανε από το διάδοχό του, τον Βενετσιάνο καρδινάλιο που ονομάστηκε Ευγένιος Δ’ (1431-1447). Η σύνοδος της Βασιλείας ανήκε σε μια σειρά συνόδων για τη μεταρρύθμιση της καθολικής εκκλησίας και την καταδίκη των εμφανιζόμενων όλο και συχνότερα, αιρετικών. το συμβούλιο αντιμετώπιζε το θέμα της καθαίρεσης του Ευγένιου του Δ’, γι’αυτό όταν ο αυτοκράτορας Ιωάννης ο Η’ θέλησε να διαπραγματευτεί τη βοήθεια των Δυτικών και κυρίως του Πάπα με αντάλλαγμα την ένωση των δυο εκκλησιών, ο Ευγένιος άδραξε την ευκαιρία για να ισχυροποιήσει τη θέση του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν ένα τόσο μακρινό μέρος όσο η Βασιλεία. Κάποιοι πρότειναν την Αβινιόν, η ιταλική πλευρά επέμενε για τη Φλωρεντία που ήταν κοντά και στο λιμάνι που θα έφταναν οι Έλληνες, τη Βενετία, κάτι που υποστήριξε ο πάπας για να φύγει από τη Βασιλεία, να διακόψει τις συναντήσεις της συνόδου και να πάει στη Φερράρα που τελικά επιλέχτηκε, για να συνομιλήσει με τους Έλληνες το Γενάρη του 1438. Η σύνοδος της Βασιλείας παρόλο που καθαίρεσε τον Ευγένιο τον Δ’ το 1439, δεν κατόρθωσε να τον πλήξει ουσιαστικά.

Στη Φερράρα

Η πρώτη δημόσια συνεδρίαση της Φερράρα πραγματοποιήθηκε στις 10 Γενάρη του 1438 για να κηρύξει επίσημα και τη μεταφορά της συνόδου από την Βασιλεία στη Φερράρα και να ακυρώσει τις αποφάσεις των διαβουλεύσεων που κάποιοι συνοδικοί συνέχιζαν στη Βασιλεία ερήμην του πάπα. Στη δεύτερη δημόσια συνεδρίαση ο πάπας Ευγένιος ο Δ’ αφόρισε τους ιερείς που παρά τις διαταγές του συνέχιζαν να διαβουλεύονται στη Βασιλεία.

Οι Έλληνες έχοντας παραδεχτεί τη σύνοδο της Φερράρα σα νόμιμη αναχώρησαν από τη Κωνσταντινούπολη επιβιβαζόμενοι σε βενετικά πλοία στο τέλος του Νοέμβρη του 1437. Η αντιπροσωπεία με αρχηγούς τον ίδιο τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ και ακόμα το γιό του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ Β’, τον Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών Ισίδωρο, αποτελούνταν από σχεδόν 700 άτομα, σχεδόν ολόκληρη την ελληνική διανόηση της εποχής.

Οι εργασίες της Συνόδου άρχισαν στις 9 Απρίλη 1438 στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου της Φερράρα. Η σύνοδος αποφάσισε να συνέρχονται τρεις φορές την εβδομάδα στον ναό του Αγίου Αντρέα της Φερράρα για να συζητούν. Από τη μεριά των Ελλήνων έπαιρναν μέρος οι Μητροπολίτες Εφέσου, Μονεμβασίας, Νίκαιας, Αγχιάλου, ο μέγας χαρτοφύλακας, ο μέγας εκκλησιάρχης, ο ηγούμενος της μονής Παντοκράτορα, ο ηγούμενος της μονής Καλέως και ο ιερομόναχος Μωυσής ενώ από τη μεριά των Λατίνων υπήρχαν δυο καρδινάλιοι, δύο μητροπολίτες, δύο επίσκοποι και 4 κληρικοί.Οι πρώτες συνεδριάσεις κράτησαν μέχρι τις 17 Ιούλη του 1438 στις οποίες συζητήθηκαν όλες οι διαφορές που είχαν προκύψει από το Σχίσμα του 1054 αλλά ο γάμος των κληρικών, το καθαρτήριο των ψυχών και κυρίως η προέλευση του Αγίου Πνεύματος, το πιο δύσκολο σημείο των συνομιλιών.

Στη Φλωρεντία

Το Γενάρη του 1439 η σύνοδος μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας λόγω της πανώλης που ξέσπασε στη Φερράρα αλλά και λόγω της προθυμίας του Λαυρέντιου των Μεδίκων να χρηματοδοτήσει τις εργασίες της Συνόδου. Για το θέμα του Filioque η διαφωνία συνεχιζόταν τόσο μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών, όσο και μεταξύ του αυτοκράτορα και του Mάρκου Ευγενικού, Μητροπολίτη Εφέσου, κυρίως, που δεν συναινούσε στις δικηγορίστικες ερμηνείες της δογματικής αυτής διαφοράς. Οι ορθόδοξοι τελικά υποχώρησαν και συμφώνησαν στην χρησιμοποίηση της φράσης «εκπόρευση δια του Υιού» κάτι που οι Λατίνοι που εξελάμβαναν ως «εκπόρευση εκ του Υιού» και συμφώνησαν επίσης και στα πρωτεία του Λατίνου πατριάρχη έναντι όλων των ορθόδοξων πατριαρχών της Ανατολής.

Έτσι Ιούλιο 1439 σε επίσημη λειτουργία στο μητροπολιτικό ναό της Φλωρεντίας διαβάστηκαν από ελληνικής πλευράς από τον Μητροπολίτη Νικαίας Βησσαρίωνα, οι Όροι της Ένωσης, που έφερε τις υπογραφές των πάντων εκτός από του πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ που είχε στο μεταξύ πεθάνει και του Μάρκου του Ευγενικού που αρνήθηκε να υπογράψει καθώς και ο επίσκοπος Ιβηρίας και ο Ιωάννης Ευγενικός –αδερφός του Μάρκου- διάκονος και νομοφύλακας της μεγάλης εκκλησίας, ο Λακεδαίμονος και ο Σταυρουπόλεως Ησαϊας που έφυγε πριν τη λήξη για να μην υπογράψει. « μόνος εφάνη και πρώτον και μέσον καν τω τελεί μάχαιρα μεν δίστομος κατά των επι τω ευγενεί σπόρω των ιερών της Εκκλησίας δογμάτων νόθων και μοχθηρών ζιζανίων» , όπως γράφει για τον Μάρκο Ευγενικό ο αδερφός του Ιωάννης Ευγενικός, στη βιογραφία του.

Οι ορθόδοξοι αποδέχτηκαν το ρωμαϊκό δόγμα ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορευόταν από τον Θεό Υιό όσο και από τον Θεό Πατέρα και αναγνώριζαν επίσης το πρωτείο του παπισμού. σε αντάλλαγμα ο πάπας θα έστελνε δυο πολεμικές τριήρεις και 300 στρατιώτες για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης.

Δηλαδή επρόκειτο για μηδαμινή βοήθεια, για την οποία θα δίναμε κυριολεκτικά την ψυχή μας. 

Σημειώνεται ότι και τότε η Ελληορθόδοξη πλευρά βρισκόταν σε πολύ μεγάλη ανάγκη όπως και βρίσκεται τώρα μετά από 4 χρόνια εθνοκτονου Μνημονίου, και όπως τότε έτσι και σήμερα ουσιαστικά παρακαλάμε για την βοήθεια της Δύσης (των Σταυροφόρων) εναντίον των αιώνιων εχθρών, των εξ’Ανατολής Τούρκων. Μόνο που και τώρα όπως και τότε για την πτώση του Βυζαντίου-Ελληνισμού υπέυθυνοι ήταν οι “Σταυροφόροι”.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr