Μεγάλη ανακάλυψη στο Άγιο Όρος: Βρέθηκαν «γυναικεία» οστά κάτω από ναό – Ήταν η βασίλισσα των Σέρβων;

Είναι γνωστό πως στο Άγιο Όρος, στο ιερό βουνό του Άθωνα δεν μπορεί να εισέλθει, ή μάλλον να πατήσει το έδαφος, γυναίκα.

Έτσι προκάλεσε εντύπωση ένα μη αναμενόμενο εύρημα που βρήκε η Αμερικανίδα ανθρωπολόγος Λόρα Γουίν-Αντίκας η οποία κλήθηκε να αποφανθεί επί οστών που βρέθηκαν κάτω από παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου που υπάγεται στη Μονη Παντοκράτορος του Αγίου Όρους.

Όπως διαπίστωσε ορισμένα από τα οστά δεν φαίνεται να προέρχονται από άνδρα αλλά προσομοιάζουν με οστά γυναίκας.

«Ανάμεσά τους ήταν ένας πήχης, ένα οστό από κνήμη και ένα ιερούν οστό τα οποία ήταν τελείως διαφορετικά από τη μορφολογία ανδρικών οστών. Οι μετρήσεις τους έδειξαν ότι εντάσσονται στην κατηγορία των οστών που μπορεί να προέρχονται από γυναίκα. Ήταν τελείως διαφορετικά σε μέγεθος από τα υπόλοιπα που βρήκαμε» δήλωσε η Αμερικανίδα επιστήμονας.

Τα οστά είχαν ταφεί στο συγκεκριμένο σημείο για δεύτερη φορά αν και είχαν μεταφερθεί με μεγάλη προσοχή από τους αρχικούς χώρους ταφής τους.

Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι της Μονής Παντοκράτορος ζήτησαν τη χρονολόγηση των ευρημάτων με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα.

«Αν όντως πρόκειται για γυναίκα ή ακόμα περισσότερο για γυναίκες, αυτό θα προκαλέσει πολλά ερωτήματα με πρώτο ποια μπορεί να ήταν αυτή» σημείωσε η Γουίν-Αντίκας.

«Αν όντως πρόκειται για οστά γυναίκας αυτό θα είναι το πρώτο περιστατικό με γυναίκα να βρίσκει την τελευταία κατοικία της στο Άγιο Όρος» δήλωσε από την πλευρά του ο αρχιτέκτοντας Φαίδων Χατζηαντωνίου ο οποίος ήταν και αυτός που ανακάλυψε τα οστά κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στο παρεκκλήσι.

Σύμφωνα με τον ίδιο υπήρξαν περίοδοι ειδικά κατά την εποχή της δράσης των πειρατών με μοναχούς να ανοίγουν τις πόρτες των ναών σε γυναίκες αλλά πρόκειται για σπάνιες περιπτώσεις.

«Ο μύθος μιλάει για έναν Σέρβο βασιλιά ο οποίος έφερε τη βασίλισσά του στην περιοχή αλλά καθόλη τη διάρκεια της παραμονής της την μετέφεραν ώστε ποτέ να μην πατήσει το έδαφος ενώ στα μοναστήρια τοποθετήθηκαν χαλιά για να διασφαλίσουν ότι δεν θα πατήσει το έδαφος ούτε εκεί» θυμίζει ο κ. Χατζηαντωνίου.

Από την πλευρά της η Αμερικανίδα ανθρωπολόγος σημειώνει ότι στο παρεκκλήσι φαίνεται να ετάφησαν για δεύτερη φορά συνολικά επτά άτομα. Σε κάθε περίπτωση, λέει η ίδια, η μεταφορά τους από τους αρχικούς χώρους ταφής δείχνει σημαντικά πρόσωπα καθώς η διαδικασία απαιτούσε μεγάλη προσοχή από όσους την έκαναν.

Τα οστά έχουν ήδη μεταφερθεί στα εργαστήρια του ερευνητικού κέντρου Δημόκριτος όπου ο επιστήμονας Γιάννης Μανιάτης θα διεξάγει την χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα, διαδικασία για την οποία απαιτούνται τουλάχιστον τρεις μήνες.

Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι πριν το Άγιο Όρος μετατραπεί σε άβατο για τις γυναίκες και σε μοναστικό κέντρο της Ορθοδοξίας, αποτελούσε ιερό χώρο της θεάς Αρτέμιδος από την αρχαία θρησκεία των Ελλήνων και ήταν άβατο για τους άνδρες!

Άθως είναι το τρίτο ανατολικότερο «πόδι» μιας τρίποδης χερσονήσου, στην ανατολική πλευρά της Μακεδονίας. Το παλιό όνομα της Χερσονήσου του Άθωνα ήταν Ακτή. Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του Άθωνα πιστεύεται ότι ήταν Πελασγοί.

Σε αυτούς όμως κυριάρχησαν οι Χαλκιδείς άποικοι από την Εύβοια, που κατά πάσα πιθανότητα, έδωσαν και το όνομά τους στη Χαλκιδική.
Στη δυτική αιχμή αυτής της χερσονήσου, στο πεδίο της Φλέγρας, διεξήχθη την εποχή πριν ο Θρύλος γίνει μύθος, η Γιγαντομαχία.

Οι θεοί με επικεφαλής τον Δία, εναντίον των Γιγάντων, των υιών του Ουρανού και της Γαίας. Σε αυτή τη μεγάλη μάχη ο Γίγαντας Άθως, άρπαξε το ψηλότερο όρος της Θράκης και το εκσφενδόνησε εναντίον των θεών.

Αστόχησε όμως και έτσι δημιουργήθηκε το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, που έλαβε το όνομά του. Οι Γίγαντες είχαν τελικά την τύχη των Τιτάνων και οι Ολύμπιοι επέβαλαν την κυριαρχία τους στον κόσμο.

Σύμφωνα με την μυθολογία στην Κασσάνδρα καταπλακώθηκε ο Εγκέλαδος από τους θεούς του Ολύμπου, και προσπαθεί από καιρού εις καιρόν να απελευθερωθεί. Η προσπάθεια αυτή του Εγκέλαδου δημιουργεί το φαινόμενο των σεισμών. Η Σιθωνία οφείλει το όνοµά της στο Σίθωνα, το γιο του Ποσειδώνα.

Τόπος ιερός λοιπόν η Χαλκιδική, το πεδίο της νίκης των θεών. Στην κορυφή του Άθωνα κτίστηκε ναός με το άγαλμα του Αθώου Διός, για το οποίο η παράδοση λέει πως είχε δύο τεράστια διαμάντια για μάτια που έλαμπαν το βράδυ.

Όπως λεγόταν στην κορυφή του Άθωνα κατά την Αρχαιότητα υπήρχαν πολλοί βωμοί, οι οποίοι δεν βρέχονταν, γιατί τα σύννεφα σχηματίζονταν σε κατώτερα στρώματα.

Θεοί που λατρεύονταν είναι : ο Ζευς Ομάλιος ή Φύξιος, ο Απόλλων, ο Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο Τιτάνας Κρείος, ο Νηρέας, η Αφροδίτη η Ουρανία, η Μορφώ, η Άρτεμις η Δρυμωναία, Αγραία και Ποτάμια, η Δήμητρα και άλλες πελασγικές και θρακικές θεότητες.

Αναφέρεται επίσης και η λειτουργία του μαντείου του Απόλλωνα. Ακόμη πιστευόταν ότι η σκιά του Άθωνα έφτανε μέχρι τη Λήμνο, όπου κάλυπτε ένα άγαλμα στην πόλη Μύριννα.

Ακόμη, η Σκιάθος χρωστά το όνομά της στον Άθωνα (Σκιά + Άθως).

Στον Άθω, λειτούργησαν Μυστήρια μεγίστου κάλλους. Οι μυημένοι στις αλήθειες των μυστηρίων απέβαλλαν την όποια τάση για κάθε τι μη αρμονικό προς την φύση και ονομάζονταν «Αθώοι». Όρος που παρέμεινε να ισχύει και στην Δικαιοσύνη για κάποιον που δεν έχει κάνει δυσαρμονική πράξη.

Η θεά Άρτεμις είναι κατεξοχήν προστάτιδα των γυναικών που την επικαλούνται σε όλα τα στάδια της ζωής τους. Φιλομείραξ ως νεαρά κορίτσια, Φιλοπάρθενος ως έφηβες, Ορσιλοχεία ως μητέρες και Λυτηρία τη στιγμή του θανάτου τους.

Η Άρτεμις με άλλα λόγια, συμβολίζει την αιώνια παρθενία.

Αφιερωμένη η περιοχή λοιπόν στην Αρτέμιδα, τα μυστήρια ετελούντο από τις ιέρειες Μούσες, αυτός ήταν και ο λόγος που απαγορευόταν ρητά η παρουσία του ανδρικού φύλου. Σε περίπτωση καταπάτησης του άβατον, οι παραβάτες τιμωρούνταν με την ποινή του θανάτου.

Περίφημη υπήρξε και η πολίχνη Καρυαί (Καρυδιές) με το ονομαστό Ιερό της Καρύας Αρτέμιδος ή Καρυάτιδος, το οποίο όπως και τα άλλα εκεί Ιερά της θεάς, αποτελούσε χώρο άβατο για τους άνδρες.

Σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, αλλά όχι για όλη την χερσόνησο, όπως συμβαίνει σήμερα με τις γυναίκες, παρά μόνο γύρω από το ιερό.

Στο ιερό κατοικούσαν μόνο γυναίκες, ιέρειες της θεάς, όπου και τελούσαν τα μυστήρια της Αρτέμιδος από ανύπανδρες γυναίκες, όχι μόνο προς τιμή της αλλά και προς τιμή του Απόλλωνα και της Δάφνης.

Η επικράτηση του χριστιανισμού

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης στο δρόμο τους προς τη Κύπρο, έπεσαν σε θύελλα που τους ανάγκασε να πιάσουν λιμάνι 1000 χιλιόμετρα βορειοδυτικά στο μέρος που είναι τώρα η μονή Ιβήρων.

Από τότε αυτή έγινε η μοναχική, γλυκοφιλούσα βασίλισσα του Άθωνα και απαγορεύθηκε να πατήσει στην περιοχή άλλη γυναίκα.

Η παράδοση αναφέρει ότι όταν η Παρθένος Μαρία βγήκε από την πορεία της όταν προσπαθούσε να πλεύσει προς την Κύπρο και έφτασε στο Άγιο Όρος, της άρεσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στο γιο της ότι θα πρέπει να της ανήκει και εκείνος συμφώνησε.

Έτσι καθιερώθηκε να αποκαλείται «ο κήπος της μητέρας του Θεού», είναι αφιερωμένος στη δόξα της, και εκείνη μόνη εκπροσωπεί το φύλο στο Άγιο Όρος.

Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος». Από την πόλη του Άθωνα, Απολλωνία, πέρασε ο απόστολος Παύλος ενώ μετέβαινε από τους Φιλίππους στη Θεσσαλονίκη και από τότε χρονολογείται η διάδοση του χριστιανισμού στον Άθωνα.

Ο ιερομοναχός Γεράσιμος Σμυρνιωτάκης στο βιβλίο του «Το Άγιον Όρος», θα περιγράψει την όλη «μετάβαση».

«Επί μεγάλου Κωνσταντίνου τω 321μ.Χ υπήρχαν εν Άθω ειδωλολάτραι. Καταπεσόντος δ΄είτα του αγάλματος του Διός μετά μικρόν και των επιβωμείων αιμάτων καταπαυσάντων, επέλαμψεν το Χριστιανικό φώς».

Το νέο άβατον άρχισε να ισχύει από το 971 και όχι νωρίτερα.

Έχει ενδιαφέρον λοιπόν η χρονολόγηση των γυναικείων οστών για να φανεί από ποια χρονολογική περίοδο είναι. Πριν το 971 μ.Χ ή μετά;