Η μαρτυρία για το θαύμα του Αγίου Φανουρίου στη Ρόδο

Ο Άγιος Φανούριος είναι μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με το δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης. Μαζί με τη μνήμη του, που γιορτάζεται στις 27 Αυγούστου, η πίστη των χριστιανών κάνει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.

Οι πιστοί συχνά επικαλούνται το όνομα του Αγίου Φανουρίου, ο οποίος έχει κάνει πολλά θαύματα. Ένα από τα πιο συγκλονιστικά έλαβε χώρα στη Ρόδο. Σε μια περίοδο της ιστορικής ζωής της η Κρήτη ήταν υποδουλωμένη στους Λατίνους (1204 – 1669 μ.Χ.), είχε δικό της αρχιεπίσκοπο και για αυτό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους κατοίκους του νησιού στον καθολικισμό (παπισμό).

Έτσι οι Λατίνοι πήραν σαν καταπιεστικό μέτρο ενάντια στην ορθοδοξία να μην επιτρέπουν να χειροτονούνται ιερείς στην Κρήτη, οπότε οι Κρητικοί αναγκάζονταν να μεταβαίνουν στο νησί Τσιρίγο, τα Κύθηρα δηλαδή, για να χειροτονηθούν ιερείς από ορθόδοξο αρχιερέα που έδρευε εκεί.

Κάποια εποχή, λοιπόν, ξεκίνησαν από την Κρήτη τρεις διάκονοι για το Τσιρίγο κι αφού χειροτονήθηκαν εκεί ιερείς, επέστρεφαν τρισευτυχισμένοι στο πολύπαθο τότε από τη σκλαβιά νησί τους. Κατά κακή τους τύχη Αγαρηνοί πειρατές τούς συνέλαβαν στο πέλαγος, τους μετέφεραν στη Ρόδο και τους πώλησαν σε τρεις διαφορετικούς Αγαρηνούς αφέντες.

Η θέση των τριών ιερέων ήταν αξιοθρήνητη κι όμως μια γλυκιά προσμονή ήρθε να γλυκάνει το πικρό παράπονό τους. Έμαθαν πως στη Ρόδο ο Άγιος Φανούριος θαυματουργούσε και σε αυτόν στήριξαν τις ελπίδες τους κι ολοένα προσεύχονταν και τον επικαλούνταν ο καθένας τους ξεχωριστά, για να τους λυτρώσει από τη σκληρή αιχμαλωσία.

Ζήτησε, λοιπόν, ο κάθε ιερέας, χωρίς να συνεννοηθούν μεταξύ τους, από τον αφέντη του να του δώσει άδεια να μεταβεί στην εκκλησία για να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου. Πήραν και οι τρεις τους με ευκολία την άδεια, προσκύνησαν με ευλάβεια την εικόνα του Αγίου βρέχοντας τη γη με τα δάκρυά τους γονατιστοί σαν προσεύχονταν και με όλη τη δύναμη της ψυχής τους παρακαλούσαν τον Άγιο Φανούριο να μεσολαβήσει για να γλυτώσουν από τα χέρια των Αγαρηνών.

Αφού οι ιερείς αναχώρησαν, ανακουφισμένοι από τον πόνο τους, ο Άγιος Φανούριος παρουσιάστηκε τη νύχτα και στους τρεις αφέντες τους και τους διέταξε να ελευθερώσουν τους σκλάβους ιερείς τους, διαφορετικά θα τους τιμωρούσε σκληρά. Οι Αγαρηνοί άρχοντες, όμως, θεώρησαν την επέμβαση του Αγίου σαν κάποια μαγεία, για αυτό αλυσόδεσαν τους σκλάβους τους κι άρχισαν να τους βασανίζουν με χειρότερο τρόπο.

Την επόμενη νύχτα, όμως, ο Άγιος Φανούριος επενέβη πιο αποτελεσματικά, έλυσε τους τρεις ιερείς από τα δεσμά τους και τους υποσχέθηκε πως θα τους ελευθέρωνε από τους Αγαρηνούς την άλλη ημέρα. Φανερώθηκε και πάλι στους Αγαρηνούς και τους απείλησε αυτήν τη φορά, πως εάν δεν ελευθέρωναν το πρωί τους ιερείς, θα μεταχειριζόταν σκληρά μέτρα για αυτούς.

Το άλλο πρωί οι Αγαρηνοί αισθάνθηκαν την τιμωρία, γιατί έχασαν όλοι το φως τους και το κορμί τους έμεινε παράλυτο. Έτσι αναγκάστηκαν να συμβουλευτούν τους συγγενείς τους, για να συζητήσουν το κακό που τους βρήκε. Όλοι δε οι άρχοντες αποφάσισαν να καλέσουν τους τρεις ιερείς, μήπως μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Οι ιερείς την μόνη απάντηση που έδωσαν ήταν πως αυτοί θα παρακαλούσαν το Θεό τους κι Εκείνος θα αποφάσιζε.

Την τρίτη νύχτα παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος Φανούριος στους Αγαρηνούς και τους ανακοίνωσε πως εάν δεν έστελναν οι τρεις άρχοντες γραπτώς στο ναό του τη συγκατάθεσή τους για την απελευθέρωση των ιερέων δεν θα ξανάβρισκαν πια την υγεία τους.

Οι Αγαρηνοί τότε, θέλοντας και μη, έγραψαν το γράμμα που ζήτησε ο Άγιος Φανούριος και δήλωναν απερίφραστα πως παραχωρούσαν στους τρεις ιερείς την ελευθερία τους. Αυτές οι δηλώσεις τους κατατέθηκαν στον ιερό ναό του Αγίου. Πριν ακόμα επιστρέψει η αντιπροσωπία των Αγαρηνών από το ναό οι τυφλοί και παράλυτοι άπιστοι έγιναν εντελώς καλά με το θέλημα του Αγίου Φανουρίου.

Οι πλούσιοι Αγαρηνοί έδωσαν στους τρεις ιερείς όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους κι αυτοί πριν αναχωρήσουν κατέφυγαν στην εκκλησία κι αφού ευχαρίστησαν τον Άγιο Φανούριο για την απελευθέρωσή τους, αντέγραψαν πιστά την εικόνα του και την πήραν στην Κρήτη, όπου την τιμούσαν κάθε χρόνο με δοξολογίες και λιτανείες.